Is dubieus nou goed of fout?

We weten niet of de volgende zinsneden uit het Lycurgus verslag van de kampioenswedstrijd tussen Landstede vs Lycurgus de oorzaak is, maar VoV ontving een toch wel verhelderend artikel met betrekking tot scheidsrechterlijke beslissingen in het algemeen en de reacties daarop. Wij vinden het verwoordde interessant genoeg om het u niet te willen onthouden en er de waarde aan te hechten, die u vindt dat er aan toegekend moet worden.

Zinsnede: “Geen lijnrechter die iets aangaf en zichtbare twijfel bij het arbitrale duo Groenewegen en Lodérus. Tot Groenewegen na enige tellen de hand richting de kant van Landstede deed en daarmee het punt en de set naar de Zwollenaren ging.  Het was niet de enige dubieuze beslissing van de internationaal gelouterde scheidsrechter. Het niet bepaald smetteloze optreden van de arbiter paste eigenlijk niet bij de geweldige apotheose in de alles beslissende vijfde wedstrijd van deze play – off finale.”

Ontvangen reactie: “Opvallend is dat beslissingen van een scheidsrechter of lijnrechter vaak als “van grote invloed op de wedstrijd” worden beschouwd. Lees je over “dubieuze beslissingen” dan bedoeld de schrijver (of verteller) met “dubieus” eigenlijk “fout”. Maar ja, dubieus kan natuurlijk ook net zo makkelijk gewoon “goed” zijn……..

Het referentiekader van goed of fout bevindt zich in de grijze massa in het hoofd van diegene die een bepaalde beslissing beoordeeld. Als je e.e.a bekijkt vanuit het perspectief van de spelers en / of coaches krijg je te maken met een veelvoud van factoren die mee kunnen spelen.

Zonder volledig te willen zijn kun je zeggen dat spelers door de grote hoeveelheid uren die ze op het veld doorbrengen veel ervaring en inzicht meebrengen. Tegelijkertijd kun je constateren dat hun kennis van de spelregels nog wel eens te wensen overlaat, en zeker daar waar ruimte voor interpretatie is,  wordt die ruimte vooral gebruikt in het “eigen voordeel”, dus weinig objectief. Maar ja; dat is ook het probleem met “interpretatie” niet waar?.

Een andere factor heeft niets te maken met kennis, kunde en/of ervaring maar is van een heel ander niveau….. Ben je als speler objectief genoeg en sta je mentaal sterk genoeg in je schoenen om fouten toe te kunnen geven? Als je op het beslissend moment een fout maakt is vrijwel iedereen geneigd de fout vooral bij een ander te zoeken, geheel menselijk.

Ook speelt groepsgevoel en -gedrag vaak een rol. In veel gevallen heeft iedereen het “duidelijk kunnen zien” terwijl dat in de meeste gevallen onzin is.

Neem nu een touché. In veel gevallen is een touché alleen vanuit een bepaald perspectief waar te nemen. Toch zie je regelmatig spelers en coaches reageren vanuit een waarschijnlijk objectieve waarneming terwijl dat beredeneerd vanuit hun positie ten opzichte van de bal, de “feitelijke waarneming” niet feitelijk kan zijn.

En dan heb je nog zoiets als “zien, wat je denkt gezien te hebben”. Als je denkt gezien te hebben dat een bal “uit” was,  dan ben je er absoluut van overtuigd dat dit zo is. Iedere andere waarneming is dan ook natuurlijk fout.

En dan nog het perspectief van het publiek: van nature niet zo erg objectief en zeer makkelijk te beïnvloeden. Hier is de spelregelkennis niet altijd geweldig en in het groepsgeweld beweeg je mee met de massa. Als een coach langs het veld roept dat het touché is dan heeft de hele sporthal dat ook gezien. Een schijnbaar dubieuze beslissing van een scheidsrechter in het nadeel van de thuisploeg is dan altijd een verkeerde beslissing.

En dan het perspectief van de scheids- en lijnrechter. Alles wat hierboven gezegd is ook voor hen van toepassing. Maar wel met een “nuance”. Hun spelregelkennis is vaak toch beter dan van spelers, coaches en toeschouwers. Vanuit hun rol zijn zij georiënteerd op een bepaalde taak en laten zij zich minder beïnvloeden door allerlei omstandigheden.

Doordat zij vanuit verschillende fysieke posities langs het veld naar het spel kijken hebben zij  gemeenschappelijk een beter beeld op de situatie (niet iedereen neemt iets waar maar er is altijd wel iemand die het kan waarnemen). Maar ook zij zijn mensen en worden beïnvloed door omstandigheden, en ja, soms maken zij fouten. Zeker in wedstrijden waar coaches soms drukker bezig zijn met het beïnvloeden van de scheidsrechters dan met hun team, soms tegen het onbehoorlijke aan.

Dus wat is “goed” en wat is “fout”, wat is “dubieus”?

Ik kan me nog een Europacup wedstrijd herinneren van Pollux,  waar ik als lijnrechter aanwezig was (stond op positie 4).  Op een bepaald moment nam ik een touché waar van een speelster van Pollux. Iedereen (inclusief de betrokken speelster) in rep en roer want het was helemaal geen touché! De opmerkingen uit het publiek zijn voorspelbaar. De scheidsrechter overrulede mijn waarneming,  maar toch was ik ervan overtuigd dat ik de touché gezien had, maar twijfel sloeg ook bij mij toe (1 tegen allen ….). Totdat tijdens het wisselen van de speelhelft de speelster mij bij het passeren in het oor fluisterde “maar je had het wel goed gezien!”.