‘It giet oan Snits’, of toch nog niet?

De doelstelling was helder en duidelijk. Al bij de presentatie van het Eurosped team aan de vooravond van het begin van de Eredivisie op 29 september 2014 zei teamcaptain Antoinette Posthuma, toen ze naar de doelstelling voor het seizoen 2014 – 2015 werd gevraagd “We willen kampioen worden”. Dat werd daarna nog een paar keer herhaald, zowel door haar als door trainer coach Jan Berendsen. In het reguliere seizoen eindigde de ploeg uit Almelo als vijfde, in de ‘kampioenspoule’ begonnen ze dus op plaats vijf met een startbonus van één puntje, aan het eind van deze tien wedstrijden tellende competitie stonden ze met 23 punten bovenaan. Hadden daarmee het ticket voor de Final Five verdient, maar waren nog lang niet, waar ze naar toe wilden.

VC Sneek deed eigenlijk vanaf het begin het hele seizoen bovenin de ranglijst mee, gaf bij de eerste wedstrijd meteen een 3-2 visitekaartje af tegen de “wij-willen-kampioen-worden” ploeg, won de Supercup tegen Coolen Alterno, speelde in Nederland Europees, verloor de  bekerfinale bij de Final Four en eindigde in zowel het reguliere seizoen als de kampioenspoule op een tweede plek. Zij sloten die nacompetitie thuis op 4 april met een 3-0 zege op de “wij-willen-kampioen-worden” ploeg af. Eurosped kreeg toen 16, 20 en 17 punten mee. Met dat goede gevoel en het Final Five ticket op zak begon Sneek aan de wedstrijdenreeks om de titel.  

Beide teams plaatsen zich voor de ‘best of five’ finale waarin Eurosped na één wedstrijd, 0-3 verlies, het thuisvoordeel kwijt was. In Sneek werd het vervolgens weer een nederlaag zonder setwinst c.q. een zege zonder setverlies, waardoor Sneek op een 2-0 voorsprong kwam en aan een 2-3 in Almelo genoeg zou hebben om zich landskampioen te mogen noemen. Supporters en ploeg geloofden erin, een kleine volksverhuizing van Sneek naar de Almelose IISPA veranderde afgelopen zondag de Eurosped thuishaven in een ware ‘kampioensarena’, waar het aan niets ontbrak dat een wedstrijd tot een kampioenswedstrijd maakt.  

Sneek bleef in de ‘winnig mood’, gesteund door een rode muur vol buitenlands sprekende Nederlanders, denderden ze in de eerste set in volle vaart voorbij Eurosped. Maar toen sloeg het om, na 3-7 in de tweede set kwam de wind uit een andere hoek en woei er een compleet nieuwe  wind door de IISPA. Die vooral via veel servedruk voor een lage luchtdrukgebied midden voor het net zorgde, waar het vervolgens punten regende. Sneek raakte de grip op de tegenstander en de wedstrijd kwijt, kreeg de Eurosped opslagen niet meer voldoende onder controle en moest toezien hoe de gastheren in en buiten het veld de heerschappij overnamen.

Het werd stil aan de overkant. Na de 3-1 voor de thuisploeg was de strijd niet gestreden, zoals door alle Friezen in de IISPA vooraf was gehoopt. Het kan vriezen en het kan dooien, maar Eurosped leefde nog, behoorde niet tot de dooien en was als het ware uit het graf opgestaan. Sneek had een beetje averij opgelopen, was aangeslagen, niet verslagen, en heeft nog wel steeds het thuisvoordeel in bezit via de 2-1 voorsprong in wedstrijden.

En dat thuisvoordeel moet er aanstaande zaterdag voor zorgen dat de hoofdprijs van het seizoen in Sneek achter blijft. Om 19:30 uur zal daar een storm de kop opsteken, een constante storm waarvoor Eurosped zich al dagen heeft kunnen wapenen. Ze weten wat hen te wachten staat, maar de ploeg aan de andere kant van het net weet inmiddels ook dat er ondanks een veel voordelige onderlinge balans met deze opponent niet te spotten valt. Daar zijn ze in Almelo wel achter gekomen. Zou dat wellicht bevrijdend voor Eurosped werken en voor een beetje meer druk bij Sneek zorgen?

We denken dat de druk voor beide ploegen even groot is! Sneek moet winnen om thuis het seizoen als kampioen af te sluiten. Eurosped moet winnen om mee te blijven doen en zo het thuisvoordeel terug te pakken. Knikkende knieën, bibberende handjes. De rust bewaren, maar hoe doe je dat onder die omstandigheden.  

Sneek heeft dit seizoen wel een beetje meer ervaring opgedaan in het spelen van cruciale wedstrijden, maar heeft ook de ervaring opgedaan, hoe het is om die wedstrijden te verliezen. Bij Eurosped hebben alleen Antoinette Posthuma en Jeanine Stoeten al eens of vaker voor dit soort hete vuurtje gestaan, maar jeugdinternationals als Britt Bongaerts en Juliet Lohuis weten ook wel wat het is om belangrijke wedstrijden te spelen. Een open strijd dus? Wie het eerst het eigen niveau pakt staat op 1-0?

Wat gaat het worden? Bij Friese vreugde en Twentse tranen is het seizoen afgelopen! Maar bij Twentse vreugde en Friese treurnis komt er nog een allesbeslissende vijfde wedstrijd aan te pas om de kampioen te bepalen. “It giet oan?” daar hopen en vertrouwen ze in Friesland op. “Wij willen kampioen worden” kan nog steeds, dat staat al heel lang en leeft nog steeds!

We zien wel, maar eens  “Kiek’n wat ’t wödt”

gh @ Vizier op Volleybal. Foto Herman Zandhuis.