Keihard werken maar jezelf niet belonen: 1-3 verlies Sovoco D1

VoV, 28-10-2024. 6:11 uur. Eindelijk was het dan zover: onze eerste thuiswedstrijd! En pas tweede competitiewedstrijd überhaupt. Direct bij het binnenstappen van De Bunt waren we het erover eens: het was er goor warm.

Dat krijg je ook als er vanaf ’s ochtends vroeg al door seniorenteams is gebald en nog nadampende teams op tribunes plaats moesten nemen wanneer de andere wedstrijd van de bekerdriekamp gespeeld werd. Want ja; het was eigenlijk bekerweekend. Behalve voor ons. In deze goorheid zou het dus extra veel zweten worden. Dweilen, dweilen, dweilen dus.

Alles liep al lekker uit en wat jammer dat D3 dan nog die 3^e wedstrijd moest spelen en daar ook nog drie sets van maakte, terwijl na twee wedstrijden al duidelijk was wie er door zou gaan. Dit wilde Floris aan Dorith uitleggen en vroeg Hanneke om raad om het op een nette manier te doen.

Hanneke zei ‘Voor de kat z’n k..’ of ‘Voor Jan L..’ ? Dorith begreep het meteen, maar Floris kon die woorden niet in de mond nemen richting haar vond hij, dus werd google geraadpleegd en moeten we voortaan zeggen: ‘Om des keizersbaard’. Laten we wel wezen; dat klinkt inderdaad iets mooier: voor de eer en niet ‘voor niets’. Toch zouden de andere uitdrukkingen nog vaker voorbijkomen deze avond. We hebben nog veel te leren.

We hadden Kyra een weekje op trainen moeten missen, maar in die tijd maakte ze een supermooie sticker van een van onze teamgenoten in het rood (rara), dus die tijd was goed besteed. Sandra zit nog in de VS en Eva is helaas nog niet volledig inzetbaar, dus waren ook Tessa en Tess van D2 voor de zekerheid aanwezig.

En Daphne is inmiddels zover gevorderd in de revalidatie dat ze weer in tenue op de bank plaatsnam! Alles om het voor ons onbekende Halley te verslaan. We hebben ook geen idee waar we staan in deze competitie, met nog maar één wedstrijd gespeeld en dat tegen de nummer laatst.

We mochten gezellig samen in één kleedkamer omdat de andere kleedkamer te vies was. Nou ja, dan zijn we de beroerdsten niet. We vragen iemand anders het schoon te maken en staan tijdelijk onze plaatsjes af. En als je weet wat voor neuroten we in ons team hebben waarbij de plek in de kleedkamer heel belangrijk is, dan is dat echt bewonderenswaardig. Leuk om te zien hoe het andere team zich voorbereid. Sokken werden gekeurd en haartjes nog even snel bijgekleurd.

Met Eline, Maike, Daniela, Kim, Dorith, Emma en Hanneke begonnen we aan de strijd. Het 1^e punt was voor ons, maar daarna was het binnen no time 1-5 en 3-11. Slik. De pass was wiebelig, we scoorden niet en hadden in de verdediging moeite door het snelle spel van Halley. Ook qua geluid overklaste de gasten ons aan het begin. Met heel hard werken en geduld en uiteindelijk een wissel van Kyra voor Emma wisten we, toen Halley de 20 al had aangetikt, dichterbij te sluipen. We kwamen wat beter in ons spel. Maar liefst 8 punten lang wisten we ze op de 22 te houden. Maar het slotoffensief kwam te laat en de set ging toch nog met 22-25 naar Halley.

In set 2 stond Emma weer op haar plek en begon Kyra voor Eline. We keken de hele tijd tegen wat puntjes achterstand aan. We werkten hard, gingen wat beter bewegen in de verdediging zodat we ook de lastige ballen via het blok vaker van de grond haalden. Maar het kwam niet gemakkelijk. Met Daniela aan service kwamen we van 5 punten achterstand weer helemaal terug tot 11-11. Vanaf daar ging het redelijk gelijk op. Maar aan het eind van de set nekte het niet sneller kunnen scoren een service serie ons. De wissel van Daphne (woehoe!) voor Emma ten spijt. 22-25 voor Halley.

Dan moest het maar in set 3 gebeuren. Tess startte voor Emma. Het was een gelijk opgaande strijd. Halverwege de set hadden we weer even een dipje. Daphne (woehoe!) kwam erin voor Tess en Eline voor Maike, zodat Kyra kon gaan aanvallen. Keihard knokken en sterke services van o.a. Kim en Kyra (en eerder Dorith al) brachten ons weer langszij. We wisten niet meer waar we het zweet moesten laten en hadden soms wel even aan het zuurstof gewild met al die lange rally’s en mooie reddingen. Nu wisten we door te drukken en pakten de set met 27-25!

Set 4 bleef Eline spelverdelen en ging Kyra passen-lopen (voor Tess/Daphne). Hoewel een aantal goed servicedruk bleef leveren en we nog steeds alles gaven, merkte je wel dat het wat stiller werd. Het was een mooie strijd en we waren weer erg aan elkaar gewaagd. Vanaf 19-19 voelden we het langzaam uit onze handen glippen. Het werd nog wel 23-23, maar in een pats en een boem was het toch klaar: 23-25 en dus 1-3 voor Halley.

Nog even goed nabesproken. Conclusie: er konden veel dingen beter, maar het was een mooie spannende strijd geweest en zonde dat we er slechts één punt uit hebben weten te slepen. Bedankt Tess en Tessa! Dan maar snel aan de taart en drank. Daphne was jarig geweest dus dat vierden we nog eventjes.

Toen nog even een staartje van de bekerwedstrijd van H1 gezien en voor het eerst sinds tijden was ons team als een van de laatsten nog met een mooie delegatie aanwezig in de kantine. Moe en hongerig als we waren. Maar er was ook zoveel na te praten over muurtjes en springen, je weet wel.

We hebben weer 2 weken om hard te trainen, want ja hoor; ook volgend weekend hebben we geen wedstrijd. Daarna nemen we het op tegen onze oude trainers Jos en Krijntje Pappie van Leython en gaan we weer gewoon elke week een wedstrijd spelen. We gaan ervoor!

gh @ VoV, verslag van Hanneke van den Broek, Sovoco D1. Archieffoto Sovoco D1.