Kleumend US kluunt voorbij Punch

VoV, 17-12-2019. 5:23 uur. Jorrit had weinig info over Punch. Ze sloeg de ballen telkens in het net. ‘Ze’ staat voor Punch, niet voor Jorrit maar voor het enkelvoudige Punch. Dus niet voor mannen of vrouwen, maar het vrouwelijke Punch. Letterlijk en woordelijk. Jesper wist dat ze laatste stonden. Samenvattend: weinig info, ballen in net en Jesper laatste. Dat laatste klopt niet trouwens. Het klopt op zich wel, maar het is niet helemaal juist. Laatste is niet niks. Maar als we eerlijk zijn: laatste is ook niet alles, hé! Jezus, wordt het zo’n teringverslag?! Stop! … En door. Vrouwkes!

Punch speelde beter dan US in de eerste set: Punch > US 25-21 Casper kwam erin, hij heeft een drukke week achter de boeg. Is hij een werkpaard? Is hij dat in een volleybalteam? Hoewel US beter ging volleyballen in de sets erna, kun je het samenspel nog het beste vergelijken met schaatsen. Schaatsen, alleen ligt er geen ijs om overheen te schaatsen. We zitten niet op zwemmen. Dus dan wordt het al snel klunen. Niet voor niets dat Johan zijn enkel verzwikte. Niet voor niets dat Jelmer z’n achillespees overstrekte. US heren1 kluunt voort. Iron-man Kelvin en übermensch Remmert ploeteren stug verder. Gedurende set twee, drie en vier maken Jesper en Midas het pad vrij voor de rest. Jesper en Midas, de mannen waar het feitelijke team omheen hangt. Jesper de gids en Midas de klaarover. Het pad is lang. Het einde is nog niet in zicht. US heren1 houdt zich vast aan Jesper en Midas.

Het af te leggen 2e divisie-kanaal ziet koud en guur uit. De geblesseerde Johan houdt gelukkig de moed erin. Met een knipoog of een arm weet hij uit de meest onvoorstelbare donkere plekjes een beetje motivatie te toveren. ‘Als je moet watertrappelen in een wak, heb je daarna snel een warme chocolademelk op zak‘, zo zegt Johan vaak. Of soms. Nou ja, hij heeft het eigenlijk nog nooit gezegd, maar het zou best kunnen. Je hoort het hem zeggen. Ja toch? Die Johan. Hij overleeft een strafkamp in Siberië nog, alsof het een scène is uit ‘La vita e bella’.

Veel mensen weten niet dat Guillaume Klich en Dennis Bouw in 1997 echt mee hebben gespeeld in deze film. Guillaume was het jongentje en Dennis zijn stuntman (die uiteindelijk niet in actie is gekomen). Guillaume zei dat hij zich in allerlei bochten kon wringen: “Je peux me tortiller.” Dus was slangenmens Dennis niet nodig. De beide mannen waren erbij tegen Punch. En Dennis mocht zijn kwaliteiten als stuntman alsnog inzetten. Bon. Via stuntman Dennis, services van Jaap (als hij erin bleef) en ingeslagen ballen door Kelvin en Remmert wonnen we de tweede set met 25-16. Dikke winst dus. Pauze! We konden even verkleden voordat het derde en vierde deel klunen begon. Joris was in het eerste deel al uitgestapt en Olaf was niet ingeloot.

Gertjan bleef thuis vanwege Elfstedenkoorts en werd gemist. IJsmeester Jorrit had net als eerdere volksfeesten in de Amstelcampus meer iets van ‘wolkjes blazen’ verwacht, dan dat de kachel op 25 stond. Maar ja, zoals Lisa altijd zegt”: ‘als je de schaatsen onder gebonden hebt, kan je beter gewoon aan de start verschijnen, want je weet maar nooit of er frietjes zijn.’

Na de 1-1 werd er doorgekluund: 25 graden, winterjassen aan, en klunen maar. Remmert en Kelvin alweer voorop. Links, rechts, links-rechts. Rake klappen. Het zijn bikkels met uierzalf op de wenkbrauwen en haar op de botten. Wanneer er even geschaatst kon worden; dirigeerde Jesper ons tussen de scheuren door en zette Midas stempel na stempel op de wedstrijd. Jesper wees ons met een formidabele serviceserie de weg in de derde set. In aller IJlst. Dit leidde tot de eindstand 25-19.

De vierde set voelde als de laatste loodjes. Tegen de wind in, terug over de Dokkumer Ee. Dan moet het gebeuren. In een treintje gingen we de time-out in. Jorrit instrueerde dat we elkaar uit de wind moesten houden. En elkaar op dweil-orkestisch ritme vooruit moesten schreeuwen. En ja hoor, de Bonkevaart en de twintig punten gehaald via een heerlijke eindsprint. Punch zag het gebeuren en kwam overeind. Ze klapte vervolgens met het hoofd tegen het bruggetje bij Bartlehiem. Een mentale klap in het gezicht voor Punch. Als eerste sleepten US heren1 zichzelf en de wedstrijd over de streep 25-18. Afgekruisd. Op naar de kerstdagen.

gh @ VoV, verslag van Bram Koolstra, US Heren 1, Foto John van Geenen.