Krekkers buigt maar is niet onttroond
VoV, 28-03-2018. 6:34 uur. Als we melden dat trekkers voorrang hebben en dat “Ella Elle La” weer luid uit de boxen schalde voor aanvang van de wedstrijd, dan weet de trouwe lezer van onze verslagen dat we in Maria Parochie waren, bij de derby Krekkers vs Dynamo Tubbergen. Trekkers hebben er nog steeds voorrang, maar “Ella Elle La” ging dit keer niet op.
Ella Hazekamp was er wel, maar Ella was er ook niet. En dan kon de zangeres keer op keer blijven herhalen “Ella Elle La”, maar daar werd het niet anders van. Ella was geblesseerd en zat op de bank. “She’s not there” van Santana was dus ook niet van toepassing, overigens was spelverdeelster Marije Huiskes van Dynamo er ook niet, zij had zich ziek moeten afmelden.
Dan de wedstrijd, natuurlijk beladen als altijd en met veel enthousiast publiek op de tribunes. Het ging immers ergens om, om het behoud van de bovenste plaats (Krekkers) en om de eer, om de eer de beste van de gemeente Tubbergen te zijn. En dat is soms nog net zo belangrijk als al het andere.
De eerste set kenmerkte zich door series, drie en vierpunters vlogen van de ene kant van het net naar de andere. Wat de tussenstanden na de 9-9 wel aangeven. Het werd 13-9 voor Krekkers, en na 15-10 werd het 15-14, en na 17-16 ging de stand naar 21-17 en 24-18. En wie maakten die punten dan zoal? Bij Dynamo waren Lieke Mensink en Manon Steggink regelmatig succesvol. bij Krekkers waren dat Sophie Meijer en Eline Goossen. En ook Karen Tenhage, die blokkerend en serverend de bal tegen de vloer kreeg. Met 25-19 ging de set naar de thuisploeg. Krekkers maakte 15 eigen punten in deze set, bij Dynamo bleef de teller op 12 staan.
In de tweede set, en we zeggen het maar gewoon luid en duidelijk, was Dynamo in de eindfase veel beter. Krekkers had aanvankelijk, na drie aces van Sophie Meijer, een 8-4 voorsprong, maar was dat voordeel bij 10-11 al weer kwijt. Nam weer afstand (13-11 en 16-14) maar ondervond dat Dynamo nog taaier was dan stuk leer. De ploeg wist niet van opgeven , zelfs niet toen ze met 18-15 achter kwamen. Masu de Ridder serveerde de gasten naar 18-19, en vervolgens volgde er nog een tikje na van Jette Kuipers, die er 19-22 van maakte. Dynamo trok de stand met 21-25 gelijk. Met 16 om 13 eigen punten en een lagere foutenlast hadden ze de buit binnengehaald.
Was het in de derde set weer de beurt aan Krekkers, Ja, het was weer de beurt aan Krekkers. Ondanks dat ze ontiegelijk gul waren voor hun gasten en die er als knieperds afkwamen, als het ging om het weggeven van punten. Dynamo scoorde 5 keer voor Krekkers, Krekkers 11 keer voor Dynamo, maar wel twintig keer voor zichzelf, en dat is best veel. Opnieuw waren het bij de thuisploeg Sophie Meijer en Eline Goossen die veel punten voor hun rekening namen. Bij de gasten kwamen de punten, 9 eigen in totaal, van onder andere Jilke Rikhof en Masu de Ridder. Krekkers kon na 15-15 doordrukken, via 18-15 werd het 23-17 en 25-20. De thuisploeg stond 2-1 in sets voor, “nu doorgaan” hoorden we zo links en rechts van ons.
Dat pakte even anders uit in set vier. Het leek wel of de dames uit Maria Parochie alles vergeten waren wat met volleybal te maken had, tot 6-7 konden ze meekomen, daarna was aanklampen zelfs te veel gevraagd. Het werd 6-10, 8-14, 12-18 en 14-21. We zagen als het ware de handen van Ella jeuken, ze zat te draaien op de bank, met en gezicht van “dit houdt ik zo niet langer vol” Hoefde ook niet, Dynamo maakte er met 15-25, een teken van duidelijke overmacht, vlot een einde aan. Krekkers maakte 9 eigen punten, Dynamo 16. Dat zegt veel, zo niet alles. Masu de Ridder, Jilke Rikhof en Jette Kuipers waren scorend plaaggeesten voor de thuisploeg,
Een derby met een stand is 2-2, dan moet je geen hartpatiënt zijn om rustig op de tribune te blijven zitten. Helemaal niet als je voor Krekkers bent. Want die kregen het al vlot na het begin zwaar te verduren. Met 5-8 werd er gewisseld, na de wissel scoorde Eline Goossen de 6-8. Hoop, het kan nog, niets verloren!
Oh neen, moet Jette Kuipers gedacht hebben. Ik zal met ze het in mijn laatste wedstrijd voor Dynamo nog even laten zien. Ze serveerde haar ploeg naar 6-11 en werd daarbij volledig ondersteunt door Lieke Mensink, die de ballen erin bleef pompen. Jette kreeg een mooie bos bloemen en applaus bij haar afscheid, Lieke alleen het applaus. Op 10-13 haalde Gertjan ter Harmsel zijn ploeg nog voor de laatste keer naar de kant. Uitstel of afstel? Ook Johan Booyink en Raymond Keemers van Dynamo gaven de laatste instructies voor de winst. Lieke Mensink, die 7 van de 12 eigen punten maakte in deze set, voerde ze uit. Het werd 10-15 en 2-3.
Voor de neutrale toeschouwer was het best een mooie en amusante pot volleybal, waarin zo’n beetje alles zat wat volleybal leuk maakt. Keiharde smashes, slimme lobjes, rally’s, discussies over wel of niet in / uit / touché. Boze en blije gezichten, Emoties, die soms meer zeggen dan duizend woorden. Nou, duizend is wel veel, laten we het op tien houden. Maar wat kun je in tien woorden zeggen. Daar hebben we het nog een keertje later over!
Na het verlies van de Krekkers kwam het positieve bericht dat ook WSV het tegen Sudosa – Desto niet had gered. Nog koploper, vandaag waren ze niet beter dan Dynamo, maar tot vandaag was dat dus wel het geval. Precies vijf punten schelen zich de teams in de stand. Nog drie wedstrijden te gaan!
gh @ Vizier op Volleybal. Archieffoto Herman Zandhuis.