Lelijk winnen telt ook, vindt Donitas

“Volgens Annelien Alons gingen ‘we wel winnen’ van Veracles, en zo geschiedde. Echter gemakkelijk ging het niet, getuige de setstanden 24-26, 26-28, 26-24, 21-25. Eigenlijk valt de wedstrijd in één woord samen te vatten: Lelijk. Maar omdat u als lezer misschien wel iets meer wilt weten dan dat, toch een verslag van de wedstrijd. Want.. lelijk winnen, telt immers ook.” Donitas speelster Lotte de Vries doet aan Vizier op Volleybal verslag van een volgens haar lelijke wedstrijd

“Tijdens de gebruikelijke training vlak voor de wedstrijd, werd door coach Erik Noordijk een prachtige metafoor geïntroduceerd. Wij zijn dit seizoen begonnen op een heel smal pad. Wanneer er even iets tegenzat, donderden wij daar zo vanaf, een heel eind de diepte in. Ons pad is gedurende de weken steeds breder geworden. We kunnen ons nu kleine misstapjes veroorloven, zonder dat we meteen naar beneden vallen. Veracles begon op een breed pad. Won in de voorbereiding bijna alles wat er te winnen viel en leek over te lopen van het zelfvertrouwen om revanche te nemen op vorig seizoen. Echter, gedurende de weken zijn ze steeds op 0 punten blijven staan, en langzaam maar zeker wordt het lijntje van hun pad steeds dunner. De opdracht die wij meekregen, was het laatste stukje van dit lijntje door te knippen. Vlak voor de wedstrijd werd er nog even een enorme schaar van onze fysio voor ons neus gehouden. Tijd om deze missie te starten!

Aan Donitas zijde werden Manon Klaver (sv), Annelien Alons en Annemarie de Vries (mid), Paula Veldman en Suzanne Boer (p/l), Paula Spelde (dia) en Anoek Haan (lib) het strijdveld ingestuurd. We kunnen spreken van een weifelend begin. Veracles nam kort te leiding, maar halverwege de set stonden wij steeds net aan de goede kant van de score. Een spannend einde waarin het dubbeltje beide kanten op kon vallen, bracht toch de winst, 24-26. De ontlading was voelbaar.

Verwacht werd, dat de spanning en zenuwen nu weggespeeld waren. In het begin van de tweede set leek het daar dan ook op. We namen een voorsprong van zo’n vier punten en het begon eindelijk te draaien. Toch wist Veracles aan te klampen en, aan de hand van ingewisselde spelverdeelster Rosanne Ottevanger, terug te knokken. De meest onmogelijke ballen werden aan beide kanten van het veld in de rally gehouden en de meest simpele vielen zomaar tussen twee mensen in. Dat de scheidsrechter technisch alles toestond was a> een zegen omdat het spel zo niet kapot gefloten werd maar b> ook een schande omdat bepaalde “reddingen” soms echt niet door de beugel konden.

Donitas bracht met Karlijn Doornbos (voor Annemarie de Vries) een ‘voor de duvel niet bang’ mentaliteit in het veld.  Aan het eind van de set leek de Struikhal zo ongeveer de ontploffen. Met een luidruchtig Veracles publiek aan de ene, en het in (voor een uitwedstrijd) grote getale aanwezige Donitas publiek aan de andere zijde, ontspon er zich een enorm gevecht. Dat we met 26-28 door het oog van de naald gekropen zijn, mag voor zich spreken.

De derde set begonnen we zoals de tweede, maar ook nu bleken die zenuwen blijkbaar nog steeds aanwezig. Een foutenfestijn aan beide kanten zorgde de spanning om te snijden was, wie wist de rally te overleven? Langzaam maar zeker speelden wij onszelf vast aan de buitenkant. Het leek alsof wij niet durfden door te drukken, de weg een beetje kwijt waren, een verkeerde afslag hadden genomen en niet gezamenlijk de oplossing vonden om ons eigen pad terug te vinden. Lynn Fortman werd gebracht voor Paula Spelde en Lotte de Vries voor Manon Klaver. Helaas mocht het niet baten. Lotte Hess van Veracles kwam goed door op de buitenkant en wij hadden geen antwoord. Op 26-24 zagen wij een explosie van vreugde aan de overkant van het veld.

Wie dacht dat Veracles misschien al (te) blij zou zijn met dit ene setje, kwam bedrogen uit. Net als in set twee en drie namen we een voorsprong en leek de spanning dan, eindelijk, weg gespeeld. Eerlijk is eerlijk, het werd zo langzamerhand ook wel tijd dat we eens wat mooie acties gingen laten zien. Korte tijd leek de set dan ook die kant op te gaan, maar opnieuw knokte Veracles zich terug. Tot de twintig ging het vervolgens gelijk op, waarna wij dan eindelijk wisten door te drukken. Vanaf de servelijn werd er dusdanig druk gezet, dat Veracles niet meer in de rally kwam. Met 21-25 kwam er een einde van een potje rommelvolleybal van de bovenste plank. Coach Erik Noordijk knipte het lintje door, team en staf juichten.

(Wedstrijdverslag door Lotte de Vries, speelster MooiHandig.nl / Donitas dames 1)