Luigi Ricci (US) schrijft zijn Mamma

Voor het verslag van de wedstrijd US vs VoCASA heeft US de brief van US speler Luigi Ricci van 20 maart 2016 aan zijn moeder in Rome (Italië) aan de redactie van Vizier op Volleybal gezonden. Wij publiceren de onverkorte en niet gecensureerde tekst.   

Grazie mamma,

Dank je mamma. Voor het geven van een gelukkig, veilig en beschermd gevoel. Zonder dit vertrouwen had ik angst gehad om tegen het gepfeifferde VoCASA te spelen. Dank je voor je vriendelijkheid, zorgzaamheid en onmetelijke geduld. De punten vallen in de competitie eindelijk in meervoud onze kant op. Dank je mamma, dat je er altijd voor me wil zijn. In een vreemd land met vreemde verhoudingen in volleybalteams als US is het soms moeilijk.

Toch denk ik altijd aan jou wanneer de wedstrijd begint. Zo ook gisteren. Dank je voor de grenzeloze omhelzingen, die mij altijd bereiken. Ik was gespannen. VoCASA was ook gespannen net als het net. Dank je mamma voor mijn gezondheid. Ons team was op volle sterkte. Onze coach en simultaanschaker Frank was scherp. En de tegenstander had last van vluchtelingenkoorts. Dank je voor de aanmoedigingen. Deze werden in wedstrijd verzorgd door een drie koppig zeemanskoor en hebben ons de eerste set bezorgd (25-23).

Van onze eigen service moesten we het niet hebben en van onze spelverdelers ook niet. Dank je voor het geloof in mij. Dit geloof overstijgt het bijna goddeloze team waar ik nu deel van uitmaak. Toch zijn de wonderen de wereld nog niet uit. Hoop heb ik dankzij jou, dat we aan het einde van het seizoen op de eerste rij zitten en luisteren naar het woord van de heer. Dank je mamma, dat je me hebt geleerd eerlijk, hoffelijk, dankbaar en liefdevol te zijn.

In set twee rolden we via de eerlijke 7-0 soepel naar de hoffelijke en liefdevolle 9-8. De 25-12 van set twee was dit keer niet te danken aan mijn service maar aan de hoofdblokkerders Oliver en Jaap. Hartelijk dank voor de poging me te leren netjes te zijn, hoewel het niet gelukt is. Weet je mamma, de volledige Nederlandse volleybalpers schrijft over mij. Ik heb dan ook niet voor niks nummer 1 achter op mijn rug staan. Dank je voor het mij laten inzien van het beste in mensen. Bijvoorbeeld dat de eerste scheidsrechter de lijnrechtster overrulede, tot twee keer toe. In ons terechte voordeel. Dank je mamma, voor de liefde voor muziek, reizen, boeken, bloemen, fotografie en eten. Alles is me zo ontzettend dierbaar.

De nummers ‘Funiculi Funicula en Via con me’, de reis met metro 53 van huis naar training, het boek ‘The Prince’ van Niccolò Machiavelli, mooie bloeiende rozen, de actiefoto’s van John van Geenen en de banaan van Nick tijdens de wedstrijd. Dank je mamma. Je voedt mijn openheid van geest om nieuwe dingen te proberen. In Amsterdam is veel mogelijk. Onze tegenstander kwam met de trein zodat zij ontkwamen aan het parkeergeld. Of zij na de wedstrijd richting de Reguliersdwarsstraat, de wallen of met de trein huiswaarts zijn gegaan zullen we nooit weten.

Voor ons is een wedstrijd binnen het uur (59 min.) net zo nieuw als de drie – nul winst (25-15). Mam, de woorden “Ti amo/Ik hou van je” zijn niet duidelijk genoeg hoe blij ik ben om je zoon te zijn en hoeveel je altijd voor mij zal betekenen. De scheidsrechters komen niet in de buurt. Wel vond ik ze best goed en krijgen Kelders en Van Veesem beide het cijfer 7,9. Ik ga het nu gewoon zeggen: Dank je moeder voor het zijn van mijn superheld, mijn allerliefste vriendin en voor het te laat komen bij je abortusafspraak in de jaren 90. Per me rimane la parola più bella del mondo: ‘La mamma’.  Firmato, Luigi

(Voor mij is en blijft het mooiste woord ter wereld: ‘Mama’. Was getekend, Luigi)  

Auteur: L. Ricci, Vertaling: B. Koolstra.