Marokkaans dagboek van Set-Up ‘65

“Zondag was het dan zo ver, op naar Marokko! Om half 12 zouden we vertrekken, maar kwamen we erachter dat een band van het busje nogal leeg was. Dus na wat geregel konden we dan eindelijk vertrekken naar het vliegveld Düsseldorf Weeze, of toch niet? Want daar waren we dan, 2 uur voor vertrek van de vlucht  op vliegveld Düsseldorf. Het verkeerde vliegveld, dus voet op het gas en snel naar Weeze!

Ondertussen bellen dat we eraan kwamen (en wellicht gevraagd of het vliegtuig even wilde wachten? ) en zo waren we nog precies op tijd voor vertrek, al kostte het een hoop stress. Heerlijk 3 uur en een kwartier vliegen, hetgeen voor Marleen en Carine een wereldbelevenis was, omdat ze nog nooit eerder hadden gevlogen. Eenmaal geland op Marokkaanse bodem (Fes) moesten we door de controle, waar Wieke haar charmes in de strijd gooide om een huilende peuter stil te krijgen.

Hierna werden we ontvangen door een aantal mensen van het team en de Marokkaanse bond en konden we beginnen aan nog eens een busreis van 3 uur richting Rabat. Hier kregen we een appartement toegewezen, waarna we de kamers konden uitzoeken. Eenmaal alles verdeeld maakten we een wandeling over de campus en waren sommige blij met het vinden van de WiFi – plek. Weer terug in het huisje was het inmiddels een mooie tijd om te slapen, wetende dat de wekker op half 8 stond voor het ontbijt.

Anne en Merle waren blijkbaar nog niet echt moe, want hun stemmen waren nog lange tijd door het huisje te horen! En dan is het altijd fijn als je wakker wordt door een wekker die om 6 uur gaat, bedankt Carine.

De maandag begon voor ons met lamme hoofdjes bij het goed verzorgd ontbijt. Gezellig eten samen met de zwerfkatten, die bij je bedelen om hen iets te geven. Rond half 10 begonnen we met onze eerste training. Deze bestond voornamelijk uit krachttraining omdat het nationaal Marokkaans zitvolleybalteam ook in de hal aan het trainen was voor het WK. Dit was bijzonder om te zien.

‘s  Middags werd de stad Rabat bezocht. Hier hebben we een aantal zaken geregeld wat nogal veel tijd in beslag nam. Carmen en Anne kregen een blos op hun wangen toen ze erachter kwamen dat ze het nummer van een charmante Marokkaan hadden ontvangen. Actie werd er echter niet ondernomen. Terugvervoer regelen ging lastiger dan verwacht waardoor we bij terugkomst ons meteen moesten omkleden en vertrekken richting sporthal. Hier stond de tweede training van vandaag op het programma.

We trainden samen met het militaire damesteam van Marokko. Dit was een bijzondere ervaring, Brahim leidde de training en het was erg leuk om te zien hoe de Marokkaanse meiden hierop reageerden. Ze waren erg fanatiek en wilden graag meer leren. Carine leerde te communiceren met de Marokkaanse begeleiding door middel van Google translate, wat veel gelach creëerde.

Manon heeft echter geen internet nodig, want de Marokkaanse taal wordt haar inmiddels bijna eigen. ‘s Avonds hadden we tijd voor onszelf die door ieder op eigen manier werd ingevuld. Brahim haalde een streek uit met Marell door te vertellen dat haar vlucht van vrijdag veranderd was. En aangezien Marell altijd alles gelooft, zat bij haar de schrik er goed in. Dit waren de eerste twee dagen van onze trainingsweek, hopelijk zijn de volgende dagen net zo leuk als deze! Wij houden u op de hoogte!”

( Het dagboek wordt bijgehouden door Ilse Kamphuis)