Moeizame zege koploper Gemini S

VoV, 20-12-2022. 11:48 uur. Wat heerlijk dat we een thuiswedstrijd op maandagavond speelden. We misten hierdoor het oliebollentoernooi. Dat was jammer. Maar gelukkig kon de wedstrijd onder leiding van Jonk en Bouwman ook doorgaan voor een oliebollentoernooi. Er was jeugd (bij Huizen H3) er waren oude rotten (Tim en Bas) en tot slot was er in de kantine een doodse stilte en bleek het een maandagavond als vele andere.

Oliebollen zijn vettig. Mike verslikte zich enkele keren in de heren diagonaal en buitenaanval van Huizen. Hij kuchte vervolgens kleine stukjes rozijn naar boven. Erik doopte zijn vingers in de poedersuiker en zoetjes aan, ontstond er een brede glimlach. Tegelijkertijd wisselde Bas er op los alsof hij nog snel een paar cadeaubonnen moest opmaken in de adoptiewinkel (houdbaarheidsdatum december 2022).

Elke set was het wel weer raak. Raak kunnen de ballen zijn die de grond van het perceel (9×9) van Huizen raken, maar het kunnen ook de rake opmerkingen van Wouter zijn. Deze goedlachse goeroe had het over zijn verrassende verwachting. En of die uitkwam of niet. De eerste set wonnen we 25-22. Bas wisselde zichzelf er uit, als een pater familias, de enige echte reïncarnatie van Ghandi of gewoon onder druk van zijn grote broer.

Bas wisselde zichzelf er uit. Dat is en feit. En we wonnen de tweede set. Het scheelde niet veel. Namelijk twee punten. En dat is niet veel in een set. 28-26 werd de eindstand. Geen vuiltje aan de lucht en Erik zou er uit gaan als we 3-0 voor stonden. Helaas kwam er toen wel een vuiltje aan de lucht. Huizenblok heren3 werd ondanks de stikstofproblematiek een niet te omzeilen vesting.

In Naarden en omstreken zijn we gewend om rondjes te roeien. Maar bij Huizen niet hoor. Geen soepel rondje. Alleen maar droge sterretjes. De blokjes kaas hielden hun kop erbij. Voor dit een iets te romig en sauzig verhaal wordt, gaan we terug naar de derde set. Martijn probeerde het nog met serveren. Tim probeerde het nog met, tja, wat Tim dan zeg maar doet. Zich gedragen als Tim, de vuurwerkverkoper die ook aan fietsenreparaties doet.

Tom was weer onzichtbaar maar niet ongelukkig. Als het vierde neefje welke uit de Donald Duck is geschreven. Kwik, kwek, kwak en tom. Zonder Tom dus. Terwijl hij er wel bij was. Remko was er niet. Hij was wel bezig met huizen. Martijn was er niet. Hij was bezig met het wedstrijdverslag analyseren en vergelijken met de whatsappjes.  De derde set werd 21-25 voor Huizen.

Wouter ging diagonaal en bleef op zijn benen staan. Huizen maakte het spannend. Telkens maakten ze een punt. En daarna weer een fout. We voelden ons een speelbal. Maar daar was Bas, of was het Mike, en de set werd vakkundig weggegeven (28-30). 2-2 en vergelijkingen met futielere sporten vlogen over en weer.

De laatste set was zo gedaan. Bij Huizen moesten er een aantal naar hun bed. En twee middens werkten als matrozen op de Spakenburgse vloot. Tom ging er met de staart tussen de benen en met de winst van de laatste brokjes kaas vandoor (15-10). Dat is wel knap als je de stratenkaart van Huizen analyseert. Het is net een doolhof. Gelukkig hoeven we er niet nog een thuiswedstrijd te spelen. Volleybal in 2022 zit er op. Kaas uit het vuistje. Een schrale troost. Maar lekker is anders.

gh @ VoV, verslag en foto van/ via BB Achternaam, Gemini S.