Nevobo, ik zou wel eens willen weten….

“Ik zou wel eens willen weten, waarom zijn de bergen zo hoog, de zeeën zo diep, de wolken zo snel en de mensen zo moe” zong Jules de Corte ooit.  Hij geeft daar logische verklaringen voor. Maar wij, en met ons misschien ook nog wel vele volleybalvolgers,  hebben ook nog wel een aantal ‘ik zou weleens willen weten’ vragen, waarvoor de verklaring niet in drie rijmregels te geven is.      

Ik zou weleens willen weten,  wie er verantwoordelijk is?

Is het wel zo logisch dat we onze pijlen richten op bijvoorbeeld bondcoaches en opleiders  als niet die prestaties worden gehaald zoals we (de fan, de deskundige, de beste ‘bondscoach’ aan wal) vinden dat ze zouden moeten worden gehaald. Als de woorden mooier waren dan de daden. Bij het WK in Italië bijvoorbeeld, met de Oranje damesploeg. Of bij Bert Goedkoop, die niet bleek te kunnen c.q. te doen wat werd verlangd van een hoofdcoach beachvolleybal.

Okay, zij werden aangenomen om te (laten)  presteren en als dat dan niet gebeurt hebben ze het niet goed gedaan. Punt uit. Ondanks alle argumenten voor en tegen, verzachtende omstandigheden en wat nog meer,  het resultaat telt. Vluchten in de toekomst hoeft niet meer, levert geen excuus op!

Hoe vaak kun je een evaluatie met een negatieve beoordeling gewoon in het personeelsdossier opbergen?  Niet zo vaak, zeker niet te vaak! Maar wat net zo prangend is, wie waren de verantwoordelijken bij de bond, die de mensen aannamen voor hun taken?  

Ik zou wel eens willen weten, hoe vaak kan een verantwoordelijke zich een misser  veroorloven?

Het is toch logisch om ook andere verantwoordelijken dan alleen bondscoaches of opleiders op mislukkingen aan te spreken, hen erop af te rekenen. Zij die de keuzes hebben gemaakt, die vonden dat degenen die het moesten doen, goed genoeg waren om het te doen. Kiezen is toch mee beslissen. Of niet soms! Zij kozen de uitvoerders van een toekomstvisie, hebben die vastgelegd! En hebben dus blijkbaar verkeerde keuzes gemaakt. Maar hoe vaak kan men zich veroorloven om de ene na de andere verkeerde keuze te maken (lees een coach de deur te wijzen)  zonder zelf in de spiegel te kijken. Wie beoordeelt de keuzeheer, de beoordelaar, wie vult hun beoordelingsformulier in? De publieke (volleybal) opinie misschien?

Ik zou weleens willen weten, wie er om verantwoording vraagt?

Wie zegt er luid en duidelijk dat het niet goed was tegen de directie!  Wie zegt dat dit al de derde keer is, na de mannen en de vrouwen in de zaal, nu ook bij de beachvolleyballers. Dat de directie daar medeverantwoordelijk voor is. Ook al hebben ze er geen verstand van, ze zijn zelfs eindverantwoordelijk, dus de laatst verantwoordelijke!

Voor wie is de rol in de Nevobo organisatie weggelegd, om hen erop aan te spreken? Loopt daar een advocaat van de duivel rond! Wie heeft er recht van spreken als het erop aankomt! Vanaf de zijlijn van alles roepen, ja zeker, er zijn misschien wel 1.000.000 volleybal beterweters in dit land, waar wij er wellicht één van zijn. Maar wie oh wie heeft er genoeg volume in zijn stem om echt gehoord te worden? Ik zou weleens willen weten, wie dat liedje op de juiste toon kan zingen.

Ik zou weleens willen weten of er ook geluisterd wordt

Voormalig bondscoach Toon Gerbrands zei in het kader van de vraag of de nieuwe bondscoach bij de mannen wel of niet een Nederlander moet zijn in het laatste nummer van Volleymagazine dat het nu het juiste moment is om het echt anders te gaan doen. Volgens hem moeten er bestuurlijke veranderingen en veranderingen in het management worden doorgevoerd!  En er zijn al geruchten dat er mensen in de top van de Nevobo op non-actief zijn gezet, zei hij. Doelde hij daarbij wellicht op Bert Goedkoop? Ook Joop Alberda en Peter Blangé doen hun zegje in Volleymagazine en dat zijn met Toon Gerbrands toch alle drie wel mannen, die recht van spreken hebben. Maar ook alleen vanaf de zijlijn? Wij hebben horen fluisteren van niet, ze zouden al adviseren, werd ons gezegd. 

Ik zou weleens willen weten wat de consequenties zijn 

Na een bijzonder tegenvallend dames WK in Italië, niet alleen voor de fans maar ook voor de speelsters en de technische staf, is het gebruikelijk om prestaties te evalueren. Een vertegenwoordiging van het damesteam zal gehoord worden, zal met, denken wij algemeen directeur Joëlle Staps aan tafel gaan, om terug en vooruit te blikken. Heeft dat op dit moment wellicht al wel gedaan, gezien hun verplichtingen in clubverband elders in Europa.

En dan zullen ze met name over het functioneren van de bondscoach hebben gesproken.  Dames pas op, zouden we willen zeggen, want toen dat gesprek vorig jaar bij de heren had plaats had gevonden werden Bontje en Rauwerdink, de boodschappers,  de Oranje laan uitgestuurd en kon de bondscoach blijven zitten.

Gido Vermeulen zal wat te verklaren hebben. Want naar verluidt is het allemaal niet zo positief wat de dames gaan melden, al gemeld hebben. Er schuurt nogal het een en ander, onder andere door alleen maar tegenvallende resultaten. Door het niet halen van targets en uitgesproken verwachtingen.           

Ik zou weleens willen weten wanneer het ophoudt!

Eigenlijk kunnen we spreken over een lange file met incidenten, die de laatste jaren bij de Nevobo de revue is gepasseerd. Er is genoeg voorbijgekomen waar je als ‘man langs de lijn’ vraagtekens bij kunt zetten. Die op zijn zachtst gezegd voor enige reuring in het volleybalwereldje hebben gezorgd. Met de vaak (onbegrepen) beslissingen van de bond als oorzaak.  

Neem het hele gedoe met Edwin Benne, de ex – bondscoach bij de mannen. Ook naar aanleiding van tegenvallende resultaten. Bontje en Rauwerdink horen, hun advies naast zich neerleggen, contract met bondscoach toch verlengen, Bontje en Rauwerdink wegsturen, Rauwerdink weer ophalen, Benne wegsturen, maar wel in dienst houden. Op zoek gaan naar een nieuwe bondscoach. Het lijkt wel een soap zonder einde. Want ondertussen waren ook al een paar ‘Oranje bedankers’ weer met open armen ontvangen.

Het BMI en leeftijdsgedoe bij de lijn- en scheidsrechters. FIVB richtlijnen zelf aanscherpen, die daarna weer terugschroeven , maar tal van  (ervaren) vrijwilligers hadden het toen al voor gezien gehouden. Op het functioneren van de afdeling arbitrage van de Nevobo was / is toch al stevige kritiek. Daar hebben we inmiddels een heel dossier van. Er zou een Noord – Zuid conflict sudderen, vriendjespolitiek stond / staat hoog in het vaandel en ‘mond houden’ ook, want anders fluit je niet meer, maar vlieg je, de laan uit wel te verstaan!

Het is al weer even wat langer geleden dat het dames TTP team de Eredivisie werd ingeloodst. Net geen staking van de competitie.  Hier moest zelfs voorzitter Nieukerke zich mee gaan bemoeien om de problemen op te lossen, omdat de dagelijkse leiding een duidelijke communicatie erover niet voor elkaar kreeg. En natuurlijk ligt het licentiegeschutter met Orion Doetinchem ons ook nog vers in het geheugen. Het werd net geen rechtszaak.

Het volgende hoofdstuk is dus Bert Goedkoop en het beachvolleybal geworden. Kan het zo blijven doorgaan?  Elke verbetering begint ons inziens met een verschil van mening. Dat het beter moet lijkt ons wel duidelijk, dat het daarom goed is dat er verschil van mening is ook.

Wij zijn in ieder geval uit de ons ter beschikking staande gegevens duidelijk van mening dat het beter moet en daarom zouden we als laatste nog willen zeggen

“Ik zou weleens willen weten, waar staat de poll waar men zijn oordeel over de Nevobo kan invullen?” 

gh @ Vizier op Volleybal. Foto Jan van den Noort.