Oranje stelt erg teleur
Libero Myrthe Schoot speelde een goede partij. Foto Volleypictures.nl
Even leek het erop dat de Nederlandse damesploeg een vuist zou kunnen maken tegen het power volleybal van Polen. Oranje pakte in de tweede set met de eindstreep in zicht twee punten voorsprong bij 20-22, maar kwam in een ruk, Skowronska kreeg het op de heupen, met 24-22 achter, waarna het met 25-23 verloor.
In de derde set streed Oranje zij aan zij met Polen, weliswaar af en toe met een paar puntjes achter, maar nooit zover dat het hopeloos leek. Een 23-21 achterstand werd met dank aan Debby Stam – Pilon in 23-25 winst omgezet. Setstand toen 2-1 voor Polen. De eerste set was namelijk dik met 25-18 verloren gegaan. De vierde was Oranje geen schim meer van de sets daarvoor. Met 25-13 leverden ze deze doorgang wel heel gemakkelijk en heel erg dik in.
Het zou zo maar kunnen dat de ‘road to London’ na de nederlaag van vanmiddag eindigt in een ‘deadend street’ . Immers met de duels tegen Europees kampioen Servië en wereldkampioen Rusland nog voor de boeg en met de 3-1 nederlaag tegen Polen in de zak, lijkt de droom voorbij. Dat is dus niet voor elkaar gekomen. Als een zeepbel uit elkaar gespat. Ondanks alle (waarop eigenlijk gebaseerde) positieve verwachtingen vooraf.
In de eerste set had Oranje tot 9-11 steeds een paar puntjes voor. Dat begon bij het omzetten van een 5-4 achterstand in 5-7 voor. Op 9-11 kwam Polen via een snelle midaanval van Okuniewska op 10-11, zij ging zelf serveren en gaf bij 15-12 pas weer af. Het verschil was gemaakt, Polen bleef de side out maken en af en toe op eigen serve ook een puntje meepakken totdat er 25-18 op de bordjes stond. Oranje had veel moeite met het sterke Poolse blok op de buitenkant.
Manon Flier was in het begin van de tweede set goed bezig, bij Polen was het Skrowronska die met de regelmaat van het tikken van de klok scoorde. Tot 7-7 gelijkopgaand, dan nam Polen via 10-7, 14-12 en 16-13 afstand bij de tweede technische time out. Oranje kwam beter uit de pauze, liep in en kwam zelfs op 16-17 voor. Maret Grothues sloeg op 20-21 een ace en het verschil leek gemaakt. Polen nam een time out, de tweede in de set. Kwam sterk terug met 24-22 en maakte het tenslotte met 25-23 af.
Oranje nam een 4-9 voorsprong in de derde set. Polen speelde met een hoge foutenlast en gaf onze landgenotes menig puntje kado, bij 8-11 al zes in totaal. In het middendeel van de set nam Anna Werblinska de punten voor Polen voor haar rekening, bij Nederland zat Caroline Wensink goed in de set en scoorde mooi met een paar loopballen. Oranje kwam voor met 20-21, kwam achter met 23-21 en dankzij Debby Stam – Pilon, die vanaf vier de puntjes verzilverde weer gelijk met 23-23. Op 23-24 blokkeerde Caroline Wensink het beslissende punt voor setwinst tegen de vloer.
Polen nam in de vierde set meteen een 3-0 voorsprong. Bij die stand riep Gido Vermeulen de dames al bij zich. Het hielp niet, Polen liep schijnbaar zonder moeite uit naar 8-3, 10-5 en 14-6. Nederland wisselde, Kim Staelens kwam voor Laura Dijkema, Janneke van Tienen voor Maret Grothues in de pass, en Lonneke Sloetjes viel ook in deze set in. Het hielp allemaal niets, werd er zelfs niet beter op en bij 20-8 geloofde er zichtbaar niemand meer in. Dat Oranje er nog dertien meekreeg is voor de statistieken. Nederland verloor niet alleen de set, maar ook de wedstrijd en kwam behoorlijk van de ‘road’ af. De weg naar Londen bedoel ik. Achteraf zal er wel een hele goede reden geweest zijn voor deze matige prestatie.
Een teleurgestelde Manon Flier had verwacht dat haar team het beter zou doen. “In de derde set speelden we goed en gaven niet op, waarom dat in de vierde niet lukte weet ik ook niet. Waarschijnlijk gebrek aan zelfvertrouwen.” Bondscoach Gido Vermeulen vond Polen beter, vooral verdedigend. “We hadden ons goed voorbereid en dachten zelfs te kunnen winnen”