OS Rio: Einde Olympische Spelen, en nu?

VoV, 23-08-2016. 5:17 uur.  “Hoe is het ermee? Wat dacht je? Wat ging erdoor je heen?”, dat zijn zo ongeveer de vragen die je gevraagd moet hebben aan iemand, die een aansprekende prestatie leverde? “Ik voel me goed, en op dit moment weet ik niet precies meer wat ik dacht toen het er eergisteren na de finale op zat. Daar moet ik nog maar eens over nadenken, de film in gedachten nog maar even weer terugdraaien. En om het antwoord op de derde stereotiepe vraag ook maar meteen te beantwoorden, “wat er  precies door me heen ging, zou ik ook niet durven zeggen”

Maar er was toch zeker wel blijdschap en dankbaarheid dat je het had gehaald? “Jazeker maar ik was vooral trots. Trots mag nooit ontbreken! Iedereen is op alles en nog wat trots, waarom ik dan niet? Dat hoort erbij, wat er ook gepresteerd is, trots moet je zijn! Trots, dat die paar VoV fans niet teleurgesteld zijn. Dat hoop ik tenminste. De  borst stak voor deze keer wat verder vooruit dan de buik. Van trots! En dan trots in de betekenis van blij met wat ik bereikt heb en dus niet in de betekenis dat ik wil pronken met wat ik heb bereikt, dus niet in de betekenis van hooghartig, arrogant, verwaand of hoogmoedig. Om misverstanden te voorkomen.   

“Neen joch, ik heb me geen 8 of 4 jaar voorbereid, zoals je wel vaak hoort zeggen, want dat is in onze discipline veel te lang, dan kun je niet op het goede moment pieken. Neen mijn voorbereiding begon met het EK in eigen land, een intensieve periode, daarna de Europese OKT ‘s, de wereld OKT ’s  in Japan. En vervolgens de puntjes op de i zetten tijdens de World Grand Prix en World League. Over intensief gesproken! Dat was pas intensief. Maar de Olympische prestatie mag er ook zijn. Zo’n 90 keer kwam ik in actie.   

“Hoe ik me precies op de Spelen heb voorbereid?” Minder slapen en hazenslaapjes trainen, ’s nachts doorbuffelen voor marathonprogramma’s, wennen aan de onregelmatige tijden, acclimatiseren, veel koffie drinken en veel zitten en veel kijken. Teveel lichamelijke inspanning vermijden om niet op het moment suprême van vermoeidheid in slaap te vallen. Geconcentreerd kijken tot de ultieme trainingsinspanning verheffen en heel veel met de ogen lezen. Niet het spel maar het nieuws. Het kanaal zwemmen beoefenen, van het ene kanaal naar het andere zappen om maar geen ‘live stream’ te missen.

In gedachten van toernooistad naar toernooistad reizen en spelers en speelsters en wedstrijden van mogelijke tegenstanders volgen. Geen moment onbenut laten om te leren, afzien totdat de ogen er pijn van deden, de vingers niet meer wilden en de nagels afbraken. Het waren tropenmaanden, die veel van geest en lichaam eisten, het was de ultieme inspanning om het beste resultaat te behalen.

En dan blijkt ook maar weer dat een goede voorbereiding meer het halve werk is. Ik heb dus al met al zo’n negen  maanden naar deze Spelen toegeleefd. Na mijn mislukte Olympisch optreden in 2008 in Beijing en afstandelijke aanwezigheid in 2012 in Londen, wilde ik er deze keer middenin staan, er volop bij zijn en er een succes van maken.  Een medaille zat er niet in, die worden in onze discipline niet uitgereikt, maar tot het laatst mee blijven doen, dat was de doelstelling.

Steeds weer het allerlaatste punt meepakken, was de uitdaging. En dat is gelukt, daar ben ik erg tevreden over en trots op. De randvoorwaarden waren goed ingevuld, het team was tolerant en meelevend en over belangstelling mocht ik ook niet klagen. Al is dat zeer rekbaar. Maar we hebben toch telkens wel een paar honderd fans aan het scherm kunnen binden. Ook daar doe je het tenslotte wel een beetje voor!    

Vanaf 4 augustus begon het echte werk! Ja, man! De voorbereiding was zoals gezegd optimaal, geen blessures en niets was aan het toeval overgelaten, niets kon een optimale prestatie in de war schoppen. Helemaal niets. Er moest gepresteerd worden, daar was naar toegeleefd. Op menig feestje was ik afwezig, de sociale contacten gingen in de wachtstand of op een heel laag pitje en mijn gedrag werd lichtelijk asociaal, hoe dichter de Spelen bijkwamen, des te groter werd de focus. Alles draaide om de Spelen. Alleen dat was nog belangrijk. Alles moest er voor wijken, het was het middelpunt van het heelal, het oog van de orkaan en ik zat er middenin. Figuurlijk dan.

Voor mij was het niet toewerken naar een finale, dus niet proberen alleen de poulefase te overleven, maar mijn programma begon op de eerste dag en eindigde op de laatste. Elke dag en nacht werd er een prestatie verwacht. Elke morgen moesten de fans weten hoe het gegaan was. Dat heb ik voor elkaar gekregen en daar ben ik, zoals al vaker gezegd, trots op. En dat wil ik nog wel een keer zeggen ‘daar ben ik trots op, omdat ik er gewoon trots op ben.’ Toegegeven, de ene dag was ik beter dan de andere, maar je kunt niet elke dag met Olympisch record de boeken ingaan.

“En nu val je in het ozo bekende zwarte gat, nu het afgelopen is?” Neen hoor, geen sprake van, geen denken aan. Ik ga eerst even gas terug nemen, ik doe het een paar dagen rustig aan. Neen joh, het bezoek aan de koning zit er niet in! Ik laat het notebook en de e-mail even links liggen. Van mij  hebt u deze week niets meer te verwachten. Even uitblazen in het buitenland, wat slaap inhalen, de geest, de vingers en de ogen een paar dagen sparen. De bril afzetten als we nergens naar kijken, dan slijten de glazen ook niet. De Spelen zitten erop, het is even mooi geweest.

We ruilen het zolderkamertje weer in voor de woonkamer, gaan weer gras maaien, boodschappen doen  en brengen de apparaten voor een grote APK beurt naar de computer winkel. En pakken dan vanaf vrijdag of zo de draad weer op. Dan zijn we er weer. Dan doen we weer verslag van volleybal en van volleybal gerelateerde zaken. Tot zo lang zult u het zonder nieuws van VoV moeten doen. Maar dat zal best lukken denken we, wellicht bent u ook wel een beetje VoV OS – nieuws moe en moet u ook maar gewoon een paar dagen afkicken.

Vrijdag of zo zijn we er weer en gaan vanaf dan weer live naar volleybal kijken, bij clubs op de tribune zitten en er verslag van doen. Overigens mag u uw volleybalnieuws gewoon blijven sturen, de samenstelling van de nieuwe selectie, de oefenprogramma’s, noem maar op. Vanaf vrijdag, uiterlijk zaterdag staat het dan weer online.

We zien elkaar bij @Vizier op Volleybal.