Peelpush D2 komt net tekort in Haarlem

VoV, 09-04-2018. 11:11 uur. Op de 1e zomerse dag van 2018, de dag waarop iedereen in het zonnetje in de tuin zat (te werken), maakten onze meiden zich al vroeg in de middag op voor een lange rit richting Haarlem, waar om 17.00 uur de wedstrijd tegen Spaarnestad zou beginnen.

Een prima team dat in het begin van de competitie haar 1e spelverdeelster voor lange tijd zag uitvallen en hier de punten verspeelde om mee te kunnen draaien in de kop van de stand. Het team waar de zus van onze Jody van DS1 speelt.

Na tientallen kilometers met 100 over een lege 5-baans autoweg gekacheld te hebben kwamen we uiteindelijk uit in hartje Haarlem, letterlijk op het busstation tegenover het Centraal Station. Hier zou volgens Google Maps een sporthal liggen en dat bleek ook nog zo te zijn. Verscholen in een betonnen na – oorlogse hoogbouw in Oostblok-architectuur lag inderdaad een grote sporthal, stokoud maar wel met een leuke ambiance!

De ambiance liet wel even op zich wachten want het programma liep flink uit. Dit verschafte de meegereisde supporters ruim de tijd om even in het zonnetje een terrasje mee te pikken, om vervolgens in de hal op de verkeerde tribune te gaan zitten. Hier kwamen we pas achter toen er midden in het veld reclameborden werden opgebouwd. Maar goed er werd gelukkig nog genoeg plek gevonden om onze meiden collectief te kunnen supporteren. Angelique stond weer aan het roer omdat Johan de coaching van Heren 1 voor zijn rekening moest nemen.

Bij het inspelen werd al snel duidelijk dat de thuisploeg over aardig wat power beschikte, hier konden onze meiden vooralsnog weinig tegen inbrengen.

De 1e set verliep aanvankelijk niet slecht, tot 7-7 konden we goed bijblijven. Dat lag ook deels aan het feit dat er over en weer fout geserveerd werd. Vanaf dat moment bouwde Spaarnestad de voorsprong gestaag uit naar 11-8 en 16-10 en hield vervolgens de marge van zes punten in stand. Als wij niet zeven keer in totaal in één set fout geserveerd zouden hebben had het wellicht wat dichter bij elkaar gezeten, de set ging echter met 25-18 naar Spaarnestad. Passend was het goed, aanvallend niet krachtig en/of creatief genoeg.

De 2e set had Peelpush een valse start en kwam al heel snel met 4-0 achter. De meiden herpakten zich echter en via 8-11 werd het 14-14. Zo werd het ook 21-21 en dan kan het alle kanten uit. Helaas voor iedereen die Peelpush een warm hart toedraagt ging het nét de verkeerde kant uit en werd de set met 25-21 verloren. Positief punt was dat we bleven volleyen en steeds beter in het spel kwamen. De communicatie onderling en met de coach was goed. Iedereen pakte zijn verantwoordelijkheid.

Het werd duidelijk dat er een kans op punten bestond, te meer daar Spaarnestad zijn 1e spelverdeelster spaarde en dus op een aantal posities ging wisselen. Wederom bleef Peelpush redelijk bij tot 11-8. Spaarnestad trok een sprintje en liep uit tot 17-12 maar een goede serviceserie van Meijelse zijde bracht de stand weer op 17-16. De coach van Spaarnestad zag het gebeuren en nam voor het eerst in de wedstrijd een time-out, vooralsnog met weinig effect want het werd 18-18 en 20-20. Op 22-23 hadden we in de zaal (én de supporters thuis in Limburg die live via de app op de hoogte werden gebracht) nog hoop op een goede afloop. Weer viel het kwartje de verkeerde kant uit en ging Spaarnestad met 25-22 er met de setwinst vandoor. De app piepte terug, variërend van “Nee toch! Bah!” tot “Grrrr”! Goed gespeeld en toch verloren.

De 4e set dan maar, al leek het daar even niet op. Peelpush stond rap met 5-1 achter, maar even rap opeens met 7-6 voor. Vanaf 12-12 namen onze dames het heft in handen en lieten niet meer los. Via 16-13 werd het 20-16. Op 22-20 werd het nog even spannend, maar met 25-21 viel het kwartje nu in ons voordeel. Met dit punt, maar voornamelijk met het vertoonde spel en de teamgeest konden we tevreden zijn. De meiden hadden een goede en spannende wedstrijd gespeeld, hebben hun kansen gekregen maar moeten nu nog wat effectiever worden in de aanval.

Volgens Angelique missen we gewoon nog iemand die alle ballen er in “hakt”. Voor de supporters was het een lange rit en een lange zit, maar we hebben genoten. De felicitaties gaan ook zeker naar de tegenstander, leuke meiden die onze meiden heel veel succes wensten in de degradatiestrijd. Ze hoopten ons volgend jaar weer in de 1e divisie tegen te komen.

Of dat gaat lukken ? “Nichts ist unmöglich” zouden ze bij Roda JC zeggen en dat houden we er gewoon in. Scylla is gedegradeerd, wij staan 2e van onderen met vijf punten achterstand op WIK (die vijf punten haalden tegen Scylla) maar met een wedstrijd minder gespeeld. We hebben zes punten achterstand op Zaanstad, maar ook weer met één wedstrijd minder gespeeld.

Volgende week moet het dan in- en tegen Zaanstad maar gebeuren, daar moeten we winnen. Als we dan tegen Ledub en Volley Tilburg een paar puntjes pakken kunnen we het redden. Voor beide genoemde teams staat dan waarschijnlijk niets meer op het spel, hun achterstand op Voltena en VoCASA is te groot. We gaan het zien volgende week, nieuwe ronde nieuwe kansen!

gh @ VoV, verslag van Frank Severens, foto Wim Simons