Pollux vechtend ten onder

Foto Herman Zandhuis

Aan vechtlust ontbrak het de ploeg van Jan Berendsen in de confrontatie met all round Nederlands volleybal titelhouder Irmato VC Weert niet. Tegen de landskampioen, bekerwinnaar en eigenaar van de supercup  was vechtlust alleen echter niet voldoende. Op de beslissende momenten, in de buurt van de twintig drukten de gasten in de eerste, derde en vierde set door, hadden net dat ietsje meer aanvallende kracht in huis om de allesbeslissende ballen bij Pollux tegen de vloer te werken. Tweemaal sloeg Weert in die sets na 20-21 toe, eenmaal na 17-19 en ging er met alle punten vandoor. Niet onterecht overigens.

Bij 6-6 in de eerste set had het publiek al een waar servefouten festival gezien. De helft van alle punten tot dan kwamen via foutieve opslagen op de bordjes. Toen liet teambenjamin Yvon Belien (17 jaar) van Weert vanaf de opslaglijn zien hoe het wel moest. Een slechte pass periode van Pollux en haar attente teamgenoten, die blokkerend en ietwat onhandig ogend aanvallend (Angelique Vergeer met links) bleven scoren, hielden haar tot 6-14 aan de opslaglijn. Zelf serveerde ze in die periode ook nog eventjes twee aces. Jan Berendsen verbruikte zijn time outs tijdens deze opslagserie en zag Antoinette Posthuma de reeks vanaf vier breken.

Toen was echter het kwaad geschied, althans daar leek het op. Pollux kwam door de veelvuldig scorende Jeanine Stoeten na een 9-17 achterstand echter terug. Met de ace van Kirsten Oude Luttikhuis voor 17-19 gingen de Oldenzaalse fans er nog eens goed voor zitten. Maar Desirée Nouwen, die bij 17-20 aan serve kwam, liet de fans op de banken heen en weer schuifelen, niet naar het puntje schuiven. Goede opslagen die haar teamgenoten vervolgens met vijf eigen scores op rij gedecideerd afmaakten beslisten de set met 17-25.

In de tweede set ging Pollux super scherp van start. Na de 2-2 liep de thuisploeg naar 8-3 uit. De zusjes Oude Luttikhuis hadden een groot aandeel in de Pollux punten en bij 13-6 en 15-9 was de landskampioen op een behoorlijke achterstand gezet. Een dame bij Weert kreeg het daarna bijna in haar ééntje voor elkaar om dit ongedaan te maken.

Zonder anderen tekort te willen doen, want zonder goede pass en op maat gegeven set up lukt het uiteraard niet, ging teamcaptain Angelique Vergeer toch wel heel erg met de MVP eer van deze set strijken. Ze nam haar team op sleeptouw en alles wat ze aanraakte veranderde in goud. Of het nu de slimme naar de zijkant weggepushte drie meter aanval was, de knal rechtdoor vanaf vier of via de vingers vanaf twee. Diagonaal, dwars door het blok of een ace vanaf de opslaglijn, het maakte niet uit, Angelique scoorde. Bracht haar team weer bij Pollux in de buurt. Liefst negen maal was in deze set het raak. Esther de Vries en Desirée Nouwen droegen met vier en drie punten ook hun steentjes bij, maar al met al was het niet genoeg om Pollux van de setwinst af te houden. De 20-19 werd 21-20 en 22-21. Zelfs 23-22, toen doorbrak Antoinette Posthuma de side out cyclus en blokkeerde Jeanine Stoeten het laatste punt voor setwinst tegen de vloer.

Vanaf de derde set ging het gelijk op. De grote kwaliteitsverschillen waren eruit, wel werd duidelijk dat de thuisploeg aanvallend, vooral op de diagonaal positie, te weinig rendement haalde. Voor de rest deden de ploegen goed hun werk en hielden elkaar in de hele set mooi in evenwicht, blijkens de setscores voor aanval 13/13, blok 1/1, aces 2/3 en directe fouten 8/6. Drie punten verschil beslisten de set. Bij 17-16 had Pollux een minibreak geforceerd via twee achtereenvolgende midscores van Marlou Sommer en Jeanine Stoeten, die een slechte Weerter  pass verzilverde.

Weert boog die achterstand om in 17-20, twee Pollux fouten , een uitgeslagen bal en netfout gingen aan een ace van Angelique Vergeer vooraf. In plaats van gevolgd worden, moest Pollux nu zelf in de achtervolging. Stoeten bracht haar ploeg op 19-20, Antoinette Posthuma op 20-21. De foutserve betekende 20-22 en de meteen daaropvolgende ace van Desirée Nouwen voor 20-23 maakte de tweede time out van Jan Berendsen noodzakelijk. Collega Fred Hermans zag zich genoodzaakt om de dames van Weert bij 22-24, met Jeanine Stoeten aan serve, voor de tweede keer naar de kant te halen. Een pauze met gevolgen, bleek even later. Stoeten serveerde in het net, Weert pakte de set met 22-25 en stond op 1-2 in sets.

Weert liep in de vierde set snel uit naar 3-8, zag de tegenstander ook heel snel weer tot 8-10 terugkomen en liep vervolgens naar 11-14 en 12-16 uit. Het elfde Pollux punt was een beetje bijzonder, de iets te ver doorgeschoten Pollux pass liet Weert zomaar achter het net op de grond vallen, iets dat ze in de eerste set ook al een paar keer was overkomen. Pollux libero Annelin Pasveer scoorde zo. Met de time out op 12-16  scoorde Jan Berendsen ook zijn punt voor de coach, een blokpunt en een ace brachten de spanning terug. Na 15-17 bleef Weert de  twee punten verschil handhaven, tot 18-20, Marlou Sommer bracht partijen op gelijke hoogte en Kirsten Oude Luttikhuis pushte de thuisploeg bij 21-21 naast de bezoekers. Esther de Vries zorgde voor 21-22, Suzanne Cartigny ging serveren.

We hadden teambenjamin Yvon Belien van Weert al even niet meer genoemd. Zij en Jeanine Stoeten vochten op mid om de blokkeer hegemonie. Blokpunten werden met een overwinningskreet, een onderarms gebalde vuist en een big smile richting teamgenoten gevierd, terwijl ze de tegenstander via de lichaamstaal ook even lieten weten blokkerend gescoord te hebben. Dat hoort erbij, is goed voor het zelfvertrouwen en een natuurlijke reactie op een moment van glorie. Pats boem!! 21-23 blokpunt Yvon Belien. En nogmaals Pats boem!!  22-24 blokpunt van Yvon Belien. Op een aanvallende actie van Jeanine Stoeten. Het hele hiervoor beschreven scenario na een blokpunt passeerde de revue. Bij de volgende serve van Suzanne namen teveel Pollux speelsters een afwachtende houding aan en zodoende viel de bal voor 21-25 op de grond. Afgelopen.