Publiek Veracles als naakte duif op……..

Niet spreken met de pers voor een wedstrijd (van Persie), de naam van je kind in je voetbalschoenen (Robben), of het neerzetten van twee flesjes water met het etiket richting het veld (Rafael Nadal), alle sporters hebben een vast soort ritueel of bijgeloof. Wordt het ritueel verbroken, dan zal menig speler eerst van slag zijn. Dit geldt niet voor Sportal / Veracles dames 1.

Zoals altijd zaten de dames van Veracles te genieten op de tribune van een spannend potje volleybal bij heren 2. In hun ooghoek zagen ze de tegenstander (WSV) beginnen met de warming-up, op een eerder vrijgekomen veld. Niemand die zich druk maakte, want het betrof het veld van dames 3 en die zouden het veld zo toch over nemen. Totdat de scheidsrechters zich er mee begonnen te bemoeien en besloten dat dames 3 het veld moest ruimen, zodat het eerste vroeg kon beginnen.  Stennis al om!

Gedurende het hele seizoen wordt er altijd al op hetzelfde veld gespeeld, dit wordt, net als het hebben van publiek,  toch gezien als het grootste gedeelte van het thuisvoordeel! Maar vandaag besloten de scheidsrechters dit stukje thuisvoordeel weg te nemen door een willekeurig veld te nemen als speelveld. Snel moest de warming-up bij de dames gedaan worden, aangezien WSV al bijna klaar was met hun ritueel en binnen 20 minuten waren de Veracles dames klaar voor de strijd.

Ook het publiek wist niet helemaal wat hen overkwam. Zaten ze ruim op tijd klaar bij het goede veld (ja, het is altijd vechten om een plekje op de tribune!) werd het spel opeens ergens anders gespeeld. Maar zoals de groene hel ons al het hele seizoen in voor en tegenspoed heeft weten te steunen, pakten zij zonder morren hun hele hebben en houden, om ons alsnog met raad en daad bij de staan. En hoe!

De verstokte lezer van de verslagen van Veracles heeft de woorden Groene Hel regelmatig voorbij zien komen. HET publiek van Veracles wat regelmatig in grote groene getale aanwezig is en de sfeer zeker weet te verhogen in de Struikhal. Regelmatig kregen we van de tegenstanders, naast het “ze maken wel veel lawaai”, ook complimenten over ons publiek. Het publiek van Sneek 3 zei achteraf te hebben genoten van het rumoer op de tribune en vorige week wist Reflex nog te vertellen dat het toch wel wat had, zo’n orkaan aan geluid. En het is natuurlijk maar net hoe je er mee om gaat!

Colinda (Reflex) wist het hart van het publiek te stelen door een diepe buiging in hun richting te maken toen ze haar “aanspraken” in één van hun liederen. In onze ogen één van de verstandigste reacties ooit! (goed gedaan) Echter was Warnsveld het niet gewend om publiek te hebben en was dan ook niet zo van onze Groene Hel gecharmeerd. En dit hebben we geweten!

Voortvarend ging Veracles van start en een voorsprong van 3-0 was snel bereikt. Toen werd het WSV toch lichtelijk groen voor de ogen. Dit had de nummer twee van de competitie niet zien aankomen! Ze zouden even snel de punten binnenharken en dan waren ze voor het donker weer thuis! Maar helaas, bij een 9-5 achterstand en later bij een 16-11 achterstand besloot WSV een time-out te nemen, maar de dames konden de achterstand tegen Veracles niet meer inhalen en de eerste set werd verloren met 25-19.

Het publiek, wat aarzelend was begonnen met het inzetten van de standaard melodieën, begon vertrouwen te krijgen in de dames van Veracles en het hele repertoire werd opengetrokken. Onder strikte leiding van Mattijn (die jongen heeft geen punt in de wedstrijd gezien) werden diverse klassiekers uit de grote trom getoverd! Van de Backstreet Boys tot Mooi-Wark, het kwam allemaal voorbij, tot grote ergernis van WSV. Of het de mooie teksten waren van “In de blote kont”, of toch het mooie, in canon gezongen, “Oerend hard” we zullen het nooit weten, feit was dat Warnsveld de controle aan het verliezen was.

Meer dan eens spraken ze de scheidsrechter aan over het thuis publiek van Veracles. Dit met als gevolg dat de scheidsrechter de aanvoerster van Veracles regelmatig aansprak op het mooie gezang van de Groene Hel. Helaas voor WSV, misschien hadden ze hun energie beter in het spel kunnen stoppen, werd ook de tweede set verloren met 25-22.

Water op vuur doet sissen. Hoe harder de dames van WSV protesteerden, hoe harder het publiek begon te zingen. De derde set begon gelijk op. Tot een stand van 7-9 leek er niks aan de hand te zijn, maar toen kwam toch het broodje knakworst om de hoek kijken. De dames van Veracles lieten zich sterken door het oer – oud – Hollandse “hoofd, schouders knie en teen” en wisten de derde set binnen te slaan met een uitzonderlijke stand van 25-14!

In de hoop om toch dat laatste puntje mee te kunnen nemen naar Warnsveld, werden te protesten nog luider en zo dus ook het gezang op de tribune. De scheidsrechter vond het nog even nodig om een gele kaart uit te delen aan de dames van Veracles (Groene Hel, deze nemen we graag voor onze rekening) en even leek het protest van WSV te werken.

In een bloedstollende vierde set, waarbij het de gehele set gelijk op ging, werd het laatste punt gevierd door Veracles, met het alom geprezen clublied en werden de vijf punten, doormiddel van een 26-24 setwinst, in eigen huis gehouden.

Na een staande ovatie en een bedankje van onze kant aan ons in grote getale aanwezige publiek, kijken wij alweer uit naar de volgende wedstrijd. Met andere woorden:  “Publiek is als een naakte duif die op zoek gaat naar het resterende beetje van een bowlingbaan” Aldus de heer Oosterhof.

(Groene groet, door de schrijfster van het verslag, Marjan Duin, Sportal / Veracles. Foto Jan van den Noort)