Reacties op Bundesliga jubileum SCU
Vorige week maakten we melding van het 25 – jarig Bundesliga jubileum van SCU Emlichheim. En lieten we de Nederlandse speelsters, die in de loop van de jaren daaraan hun steentje hadden bijgedragen, in naam even de revue passeren. Uit die opsomming bleek wel dat ze bij SCU een goed oog voor talent hadden, gezien de vele Oranje internationals, die de clubkleuren al over de schouders droegen.
Dat het goed toeven is in de Vechtetalhalle als SCU thuis speelt lijdt geen enkele twijfel. Dat hebben we in het verleden zelf kunnen ondervinden en de reacties van enkele lezers van het artikel bevestigen dat nog eens. “Eine Bombenstimmung” , “de thuiswedstrijden zijn een waar volleybalfeest, elke keer weer!” en “het is een echte familiegebeurtenis, op zondagmiddag naar SCU, de kinderen mee, biertje drinken, Kuchen eten, blijven applaudisseren, blijven aanmoedigen en voor stemming zorgen. Ook als het een keer tegenzit binnen de lijnen” werd ons gemaild. “Het lijkt wel of ze het volleybal daar met de paplepel ingegeven krijgen” vertelde ons een andere vaste klant van SCU.
Melissa Maat beschrijft haar Emlichheim jaren als volgt: “In 2010 heb ik Groningen verlaten voor Emlichheim. Een dorpje net over de grens en dicht bij mijn ouderlijk huis. Een dorp dat volleybal ademt en waar meer mensen komen kijken dan alleen de opa’s en oma’s van de speelsters. Waar het publiek op zondagmiddag geniet van Kuchen, gevolgd door één (of meer) goede Duitse biertjes.
Mijn periode in Emlichheim beschouw ik als een van de mooiste periodes in mijn ‘volleyballoopbaan’. Wanneer ik de Vechtetalhalle binnenkwam, voelde het als thuiskomen. En nog steeds voel ik me er thuis als ik kom kijken. Het is één grote familie en ik heb mij er nooit ‘Ausländerin’ gevoeld. Vooral het ‘Aufbauteam’ en mijn Duitse Mutti (Danuta) hebben een speciaal plekje in mijn hart.”
Kitty Sanders zegt over haar seizoen bij Emlichheim: “In 1998 zag ik een buitenlands avontuur wel zitten. Ik wilde graag snel goed worden en op aanraden van de bondscoach koos ik voor Emlichheim, dat was gepromoveerd naar de hoogste liga. Samen met collega en vriendin Suus Luttikhuis kregen we een huisje in Emlichheim toegewezen.
En een auto stond er toen ook voor ons klaar, maar een rijbewijs hadden we nog niet! Dus hebben we deze toen maar snel in Ter Apel gehaald. De sporthal was dichtbij en elke dag fietsten we er samen naar toe, de auto was dus alleen om te toeren.
De thuiswedstrijden waren in elk geval altijd een feestje, ze hebben daar een geweldig publiek! Helaas ging het toen sportief gezien wat minder, we zijn uiteindelijk gedegradeerd. Persoonlijk was dit ook niet mijn beste jaar. Ik kwam als passer loper, maar heb uiteindelijk nog als libero wat gespeeld. Achteraf was ik mentaal gezien nog niet aan een buitenlandse uitdaging toe, maar gelukkig had ik lieve mensen om me heen.
Af en toe rij ik nog wel eens door Emlichheim en rij ik voorbij mijn voormalige woning en denk er met gemengde gevoelens aan terug….. En dat lag niet aan de club! Ik hoop dat ze blijft zoals ze is en op naar de volgende 25 zou ik zeggen!”
Trainer coach Gerjan Heerkes heeft totaal zes seizoen bij Emlichheim gewerkt, waarvan hij een viertal jaren ook nauw betrokken was bij de eerste selectie. “In die tijd was Danuta Brinkmann de 1ste trainer en voor Danuta heb ik nog altijd bewondering in de manier en gedrevenheid waarmee ze training kan geven en overbrengt op de jeugd.” Zegt Gerjan er onder andere van.
“In mijn tijd zijn inderdaad de al getoonde Madelein Meppelink en Laura Dijkema gehaald. In mijn rol bij het eerste heb ik als scout regelmatig speelsters vanuit het buitenland helpen halen. Letterlijk en figuurlijk, zelfs speelsters van vliegvelden gehaald!
Ik heb er als trainer veel geleerd, heb bewondering voor de manier waarop jeugd daar wordt getraind, en dat ze het altijd maar weer presteren om met jeugd goed naar voren te komen, ook bij de Duitse kampioenschappen. Die kunnen ze trouwens zelf ook heel goed organiseren! Uiteraard wens ik de club het aller beste toe voor komende seizoenen en bij de Duitse Kampioenschappen.”
Het feestprogramma bij SCU op 19 september begint om 15:00 uur. Na het welkom heten, speeches en een hapje en een drankje wordt er uiteraard in de Vechtetalhalle gevolleybald. En daarna is er in de feesttent voor de sporthal een jubileumfeest, waarbij iedereen die zich met SCU en het volleybal verbonden voelt present zal zijn. Dat is dan waarschijnlijk heel Emlichheim!
gh @ Vizier op Volleybal. Foto ‘s SCU Emlichheim, Melissa Maat en Gerjan Heerkes.