Ruimte voor verbetering bij Sovoco D1, maar eerste 3-1 winst is binnen
VoV, 14-10-2024. 6:52 uur. Vorige week vierden we de bruiloft van Sandra, dus vandaag stond pas onze 1e competitiewedstrijd voor ons op het programma. De dag dat assistent-coach Anto en teamie Daphne vierden dat ze weer een jaartje ouder mochten worden. Het mooie Doetinchem was de bestemming, en Orion D1 de tegenstander.
Die waren we in de voorbereiding ook al tegengekomen en toen wisten we redelijk eenvoudig te winnen. Sandra was nog niet uitgevierd en zit nu overzees, maar Kirsten was zo lief om haar volleybalschoenen weer even uit de wilgen te halen. Op maandag trainde ze mee en zaterdag was ze ook van de partij. Ook was Camilla uit D3 erbij, want Eva is vanwege een blessure helaas niet volledig inzetbaar. Zo waren we helemaal klaar voor de aftrap van de competitie.
Hoewel, klaar…
Er bleek ondanks de aanwezigheid van notulen van onze teamafspraken toch veel verwarring over de afgesproken aankomsttijd. De ene auto was veel te vroeg, 2 auto’s waren (veel) te laat. De vroege mensen konden uitgebreid een oude wannabe-vlam van Eva bekijken en bespreken, altijd leuk. Het welkom was verder mwoah, want de ons toegewezen kleedkamer kon bijna niet viezer.
Dus wij namen onze intrek in de gang tussen de fitnesstoestellen. We verwachtten dat Orion na het verlies in de voorbereiding fel uit de startblokken zou schieten. En gezien hun uitstraling mag je ook wel wat verwachten zou je zeggen. Daar waren we dus op voorbereid.
De 1e set startten we met Kyra, Maike, Dorith, Emma, Daniela, Kim en Hanneke. Orion wist ons inderdaad te overrompelen. Maar niet met fel, sterk spel. Kyra serveerde goed en bij de tegenstanders lukte niks. Ketser hier, misverstand daar, geslagen bal laag in het net tot slot. Een time-out en 2 wissels verder aan Orion zijde, stond het 0-11 voor ons.
Bizar. Door de airco in de hal kregen zelfs de speelsters in het veld het nu ijskoud. Vanaf dat punt werd er meer gevolleybald, maar we hadden volledig de controle: 12-25 voor ons.
De 2e set gingen we weer sterk van start. Halverwege ging het wat haperen bij ons. We hadden moeite in de pass en vervolgens om het aan het net het op te lossen of te scoren. Kirsten kwam erin voor Emma en deed dat goed. Wel bleef het gelijk opgaan. Dan maar weer met ons ouderwetse hard werken er proberen te komen. Op 21-22 kwam Eline erin voor Maike. Door het hoofd koel te houden en met lef te blijven spelen – en toegegeven: ook heerlijk acteerwerk van Kristen wat de scheidsrechter vast hielp de bal uit te zien – wisten we de set net op tijd naar ons toe te trekken: 23-25. Onnodig slordig.
In de 3e set bleef Kirsten staan. Ons spel was wisselvallig. Mooie punten werden afgewisseld met onnodige fouten. Het ging gelijk op en vanaf halverwege keken we tegen een kleine achterstand aan. Eline kwam er weer in voor Maike. Het lukte niet om het tij op tijd te keren. Zeer onnodig gaven we de set weg: 27-25.
Lesje geleerd. De eerste punten van de 4e set waren nog voor Orion, maar daarna namen wij weer het voortouw. We stopten energie in het spel, hadden weer regelmatig een serviceserie, lekkere killblocks en pakten een terechte voorsprong. Bij Orion was het beste er wel weer vanaf. Ze wisselden en overlegden wat af, kregen ook nog een gele kaart, maar onze voorsprong bleef. We maakten het netjes af: 16-25.
Hoppa! Een mooi resultaat! Als je van oranje houdt althans. Want onze schoenen, kniebeschermers, sokken en zweetdoekjes hebben die kleur vanaf nu. Als het zo doorgaat ligt er aan het eind van het seizoen geen (oranje) centercourt meer in de SaZa Topsporthal…
Resultaat is ook dat we onze yell ‘Dirk’ weer vaarwel hebben gezegd. Het is nu een mooie mengelmoes van ‘Hee Hakkaaaa-Hoppaaa-Joooo-mkpadjfiopweaaaaa’ geworden.
Maar de 4 punten waren natuurlijk vooral mooi. Al is er ook veel ruimte voor verbetering en hadden het er gewoon 5 moeten zijn. Na dat benoemd te hebben, namen we een welverdiend drankje, een douche in een andere – schone – kleedkamer en bracht een aantal een bezoek aan de Mac om een dansje op Daphne d’r feestje te kunnen doen.
Al met al een mooie (verjaar)dag. Bedankt Camilla en Kirsten! Volgende week zijn we alweer vrij en op 26 oktober spelen we thuis, om 18.00 uur tegen Halley D1. Tot dan?
gh @ VoV, verslag van en foto via Hanneke van den Broek, Sovoco D1.