Scheids Dirk Huising: ’t is mooi geweest!
Na een zeer lange loopbaan als scheidrechter kwam er zaterdag bij de Topdivisie wedstrijd tussen Webton Hengelo en VoCASA Nijmegen een eind aan zijn carrière op de bok. Scheids Dirk Huizing blikt terug en bedankt iedereen. Hij stopt ermee.
“Afgelopen zaterdag 16-4-16 heb ik op eigen verzoek, na minstens 32 seizoenen fluiten, in een sfeervolle entourage mijn laatste wedstrijd gefloten op nationaal niveau: Webton vs VoCASA in Hengelo (o). Uitslag 3-0!
Na een aantal jaren op districtsniveau heb ik , voor zover ik mij herinner, mijn 1e nationale wedstrijd gefloten bij de heren van Ootmarsum (toen nog 3e divisie!). Voor de kenners: Dat was nog in het kleine zaaltje, naast de huidige sporthal. De rapporteur zat toen nog in het berghok, vanwege ruimtegebrek en je moest bij het publiek omhoog om op de bok te kunnen komen!
Zonder de overige zalen en teams te kort te doen, heb ik nog steeds goede herinneringen aan die wedstrijden in de kleine zaal van Ootmarsum. Er heerste altijd een fijne sfeer in de vaak volle zaal en men trachtte mij ook wat te beïnvloeden, want telkens wanneer ze de rapporteur zagen schrijven, kreeg ik dat mee: “Oh God Scheids,….Dat geet niet good, Hee schrif al wea!” Uiteraard met de nodige humor! Als rasechte Tukker kon en kan ik die humor echter wel waarderen! Dat konden zij echter niet weten, want ik woonde toen en woon nog steeds in Hoogeveen!
Ik had het niet erg gevonden om daar ook mijn laatste wedstrijd te fluiten, maar kan me ook heel goed vinden in de huidige aanwijzing. Met name ook, omdat ik mijn volleybalcarrière als jongen van 13/14 jaar ben begonnen in Hengelo, bij de jeugd van Antilopen! (Bestaat inmiddels niet meer!) Enkele namen van toen, die mij nog te binnen schieten?…..: Hennie Schuurman, Willy Oosterwijk, Arnold v.d. Belt, Douwe Gorter, Han Stoker, Roland Varenhorst….en vast en zeker nog meer… We werden zelfs jeugdkampioen van Twente!
Mijn carrière als scheidsrechter ben ik begonnen in Hoogeveen, als speler bij Olhaco. Zoals zo velen toentertijd vanuit nood geboren, vanwege een chronisch gebrek aan scheidsrechters en met het idee, dat als ik later ging stoppen als speler, dat ik dan op een behoorlijk niveau (lees promotie – klasse!) verder zou kunnen gaan als scheidsrechter. Dat is iets anders gelopen! Kan ik nu wel stellen!
In mijn carrière als scheidsrechter heb ik heel veel complimenten, leuke momenten en ook voldoende leermomenten mogen beleven. Ik ga dan ook niet echt een opsomming geven.
De meest bijzondere was daarbij wel de “streakers” in Groningen. Daar stormden halverwege een topdivisie – wedstrijd een stel studenten van de Veracles aanhang het veld op, voor een speciale en ludieke actie richting de toenmalige coach van Dames 1 van Veracles. Dat er wat in de lucht hing had ik vooraf al wel door, kon er gelukkig (achteraf) de vinger niet achter krijgen!
Tijdens die actie leken de mannen, elk met twee letters op hun billen, meer bezig om “hun zaakje” te bedekken, dan om de uitvoering van de actie, maar dat terzijde. Het enige wat je dan kunt doen, is laten gaan en binnen een minuut was de commotie over en kon de wedstrijd weer verder! Ludiek was het echter wel en volgens mij nooit eerder vertoond in de volleybalsport!
Grappig was wel, dat ik vorige week, in mijn laatste dameswedstrijd, diezelfde coach nog eens mocht fluiten. Dit keer zonder incidenten!
Zonder de positieve en soms ook emotionele bijdragen van alle spelers en speelsters, trainers, coaches, tellers, lijnrechters, publiek, aanwijzers, begeleiders en collega scheidsrechters in de loop van de afgelopen ruim 30 jaar, had ik het zeker niet zo lang vol gehouden en ik wil dan ook iedereen, waar ik gedurende mijn lange carrière als scheidsrechter mee mocht samenwerken, langs deze weg heel hartelijk danken voor de leuke tijd, die ik samen met jullie heb mogen meemaken, tijdens het beoefenen van onze fijne volleybalsport. Het kostte mij een hoop tijd, het heeft mij ook heel veel opgeleverd en nog veel meer voldoening en plezier gegeven. En daar doen we het eigenlijk allemaal voor, volgens mij.
Zeker niet in de laatste plaats bedank ik bij deze ook mijn vrouw, die mij niet alleen al die jaren de gelegenheid heeft gegeven mijn hobby uit te oefenen, maar mij daar zeker ook in ondersteunde. Ik wens iedereen dan ook nog heel veel speel- en fluitplezier en……..wie weet zien we elkaar nog eens in een hal.”
Met sportieve groet, Dirk Huising ( inmiddels ex N1 scheids)