Schokkend, van League naar Eredivisie
De Nevobo heeft ons er deze week nog maar even weer aan herinnerd. Opdat we het niet vergeten en toekomstig niet per ongeluk nog praten / schrijven over de DELA League, A-League en B-League. Neen het heet nu DELA Eredivisie, Eredivisie en Topdivisie. De internationale allure, waarin je de DELA League zomaar in een adem zou kunnen noemen met de European League of de World League is eraf. We zijn in de naamgeving een niveautje gezakt. Naar landsbenamingen zoals bij de Bundesliga, Serie A1 en de Ereklasse.
What ’s in a name, wie zei dat ook alweer? Gaat het om de ‘verpakking’ of om de inhoud? Terug naar wat we al eerder hadden, alhoewel om de Regio Divisie nu weer 3de Divisie te noemen, omdat de doorstroming naar de landelijke competitie dan wellicht wat makkelijker is, lijkt mij dezelfde illusie als te hopen dat de ploegen van de dames Topdivisie doorstromen naar de DELA Eredivisie. Daar worstelen de clubs met dezelfde problematiek als de bond, als het gaat om de internationale stap van European League naar World Grand Prix of Word League.
De DELA Eredivisie, het paradepaardje van het Nederlandse damesvolleybal, is een heel klein beetje kreupel aan het worden. Er spelen daar volgend seizoen nog maar acht teams. Ze werken een dubbele competitie af, want anders zijn ze er rond de Kerst klaar mee. Na de strijd om de supercup op 7 oktober tussen Sliedrecht Sport en Irmato VC Weert begint de week erop het programma met een “Engels weekend.” Die dubbele programma’s worden nog eens herhaald op 1 en 2 december, en op 2 en 3 maart. Ben je maar met zijn achten, moet je ook nog een aantal keren twee maal in een weekend aan de bak.
Totaal staan er per team 28 duels op het programma. Zo komen we ongeveer op het aantal dat er ook gespeeld werd toen er nog sprake was van play – offs en play – outs. De ploegen zien elkaar dus vier keer voor de punten. Dit nadat de meesten elkaar ook in de voorbereiding al een aantal keren zijn tegen gekomen. En wellicht in het bekerprogramma ook nog eens tegen over elkaar zullen staan. De dames weten dan zo onderhand wel wie er waar bij de tegenpartij aan de andere kant van net staat en welk soort deodorant ze gebruikt.
Sliedrecht Sport en Irmato VC Weert lijken op de voorhand, nog voordat er een bal in competitieverband geslagen is, de teams die om de landstitel gaan spelen. De onderlinge uitslagen zullen de doorslag wel geven. Volgens mij heeft de Nevobo dat ook bedacht want volgens het programma begint het seizoen met Irmato VC Weert vs Sliedrecht Sport (13/10) en eindigt met Sliedrecht Sport vs Irmato VC Weert op 27/04/2013. Ze hopen er wellicht op dat de strijd om Eredivisie goud zo nog een beetje spannend blijft en niet al ver voortijdig beslist is. Maar dat kan ook zomaar wel het geval zijn want op 12/01/2013 en 19/01/2013 staan de teams ook tegenover elkaar. Dat worden twee spannende weekenden.
Voor de derde podiumplaats konden zich weleens drie kandidaten melden. Te weten Vv Alterno, VC Peelpush en VC Sneek, de verrassing van het vorig seizoen. Eurosped, SV Dynamo en Energy Volley Lycurgus moeten ervoor zorgen dat ze na 28 duels niet met de rode lantaarn opgescheept zitten c.q. knokken voor een plek in de middenmoot. Alhoewel, aangezien degraderen niet kan, maakt het ook niet zo heel veel uit of je de lamp zelf vasthoudt of in het directe schijnsel ervan staat. Op het eerste gezicht speelt de DELA Eredivisie een 2-3-3 systeem. Met zomaar drie kleine competitietjes in de echte competitie.
Persoonlijk vind ik het maar niks, deze opzet. Het kon weleens bijzonder saai worden. De echte competitiespanning hoort bovenin de ranglijst te zitten en om degradatie te gaan. En daar moeten dan meer dan twee teams voor zorgen. Als het om de vierde, vijfde of achtste plek gaat, kan niemand mij wijsmaken dat in het komende seizoen nog van spanning sprake is. Ook niet als zo’n plek er recht op geeft Europa in te gaan, want daar is de inhoud van de club portemonnee net zo belangrijk voor als de behaalde ranglijstplaats. Maar ik laat me graag verrassen!
Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat de Bond door het afhaken van TFM / Dok en TVC Amstelveen en het niet willen / kunnen inhaken van kandidaten voor die vrijgekomen plekken en een reeds vacante plek (alleen Energy Volley Lycurgus nam de handschoen op) plotseling voor een dilemma kwam te staan bij de organisatie van de competitie 2012 – 2013. De clubs wel, maar de bond niet. Zoiets zie je aankomen, daar heb je voelsprieten voor, dat bemerk je. Daarvoor behoort er een plan B of C in de la te liggen, zodat je niet voor verrassingen komt te staan. “What if” en “if then else”, een vangnet, een alternatief.
Dat zal er toch wel zijn als onverhoopt na het seizoen 2012 – 2013 opnieuw geen team wil promoveren of er onverhoopt opnieuw uit de Eredivisie bvo’s (betaalde volleybal organisaties) afhaken?