Sovoco D1 en een deel van de concurrentie doen wat nodig is

VoV, 19-03-1013. 18:38 uur. We hadden een redelijk goede trainingsweek achter de rug. De training op maandag was een verademing; we trainen tijdelijk in de nieuwe hal en wat is het fijn om niet schaatsend te hoeven volleyballen! Eindelijk kon weer alles gedaan worden op de training, zoals het hoort. Nou ja, alles… Floris had niet verwacht dat er geen reguliere ‘banken’ aanwezig waren en nu ontbrak de juiste hoogte om een krachtoefening te doen.

Juist nu we voor het eerst weer een krachtrondje op maandag zouden doen. Hij besloot om het hele blokje dan toch maar weer over te slaan. Uiteraard tot grote teleurstelling van ons allen, dat zal je begrijpen. Maar Floris was na afloop toch tevreden; hij had ons ballen zien halen waarvan hij niet (meer) wist dat we het in ons hadden!

Protos D1 stond op het programma. Vorig seizoen hadden we daar op een koude maandagavond kansloos met 4-0 verloren. Hoewel we dat dit seizoen bij ons thuis al behoorlijk recht hadden gezet (4-0 voor ons), was het nog steeds een grote motivator om het extra goed te doen. En Eline heeft er een recent verleden, dus ook voor haar wilden we het weer goed doen.

De voorbereiding was perfect; Anto had op Nationale Pannenkoekendag de dag ervoor een flinke voorraad gebakken en trakteerde rijkelijk. Heerlijk!
Tot onze verbazing speelt Protos D1 niet op het centre court, waar toch Heren 2 – dat op hetzelfde niveau speelt – wel mocht spelen. Wij vonden het wat raar dat het centre court kennelijk alleen voor de mannen is bedoeld. Maar we deden het er maar mee.

Floris legde het plan uit: De start moest fel, energiek, agressief – hoe je het ook wilt noemen – zijn (al weten we allemaal dat Anto een grote voorkeur voor ‘energie’ heeft, positief of negatief). Op zich al een goed game-plan maar Floris was weer even in de statistieken gedoken en wist te vertellen dat Protos altijd de 1e set boven de twintig komt, hoe ze de rest van de wedstrijd ook spelen. Het zou dus nu echt wel eens cruciaal kunnen zijn. Genoteerd.

Na een relatief korte warming-up, mochten we heul lang inslaan. Toen er vriendelijk aan de scheidsrechters werd gevraagd of we wellicht mochten wisselen of serveren, werd aangegeven dat we nog even geduld moesten hebben want ze waren nog even in gesprek. Wij zouden willen adviseren om voortaan een uur voor aanvang samen te komen als dit duo weer samen moet fluiten, want dat ‘in gesprek met elkaar’ bleek het thema van de hele wedstrijd te zijn…

We startten met Kyra, Daphne, Kirsten, Sandra, Daniela, Lieke en Hanneke. En dat zou de hele wedstrijd zo blijven. De start was scherp, fel, agressief maar zeker energiek te noemen. We pakten snel een voorsprong. De pass was stabiel, we hadden verdedigend veel en aanvallend kwamen we steeds beter in. En oja, serverend deden we het ook goed. Hoppa: 25-16 voor ons.

De 2e set trokken we deze lijn goed door. Tot onze machine toch halverwege even ging haperen. De pass lag (nog) goed, maar dan ging het daarna toch steeds ergens mis. De scheidsrechters gingen weer in gesprek met elkaar, want ze bleken nogal last van het luide getrommel te hebben van de toeschouwers. De aanvoerster van Protos werd gevraagd daar wat van te zeggen, maar zij gaf aan dat het niet hun toeschouwers waren. Van ons waren de meest luidruchtige sowieso niet, want ze hadden vanaf de warming-up Protos zitten aanmoedigen…

Een creatieve oplossing om te noemen dat ze allemaal van Spaarnestad waren, maar wij weten natuurlijk wel beter. Afijn, de 2e scheids ging uitgebreid met de supporters in gesprek en vroeg niet meer te trommelen. Voor de vorm moest hij natuurlijk ook onze eigen trommelaar Lucas vragen dat niet meer te doen, al deed die het heel netjes vooral alleen ter ondersteuning van onze liedjes.

Zoals je kan verwachten zagen de supporters van “Spaarnestad” er wel de lol en uitdaging in om vervolgens alsnog zonder de trommel zoveel mogelijk lawaai te produceren. De verklaring van hun aanvoerster was ook bij hen doorgedrongen en slim voegden ze ook ‘Spaarnestad’ en allerlei activiteiten in ‘De Bunt’ (dat zijn wij) in hun liedjes. Dat konden we wel waarderen. Ja, je hoort elkaar soms wat minder goed, maar het geeft vooral veel sfeer en motivatie.

De scheidsrechters bleven de hele wedstrijd echter drukdoende met het publiek en pakten op een gegeven moment zelfs de stokken van de trommelaar af… En dat terwijl beide teams op het veld het dus juist wel gezellig en leuk vonden! Nog nooit heeft het spel zo vaak en lang stilgelegen louter en alleen vanwege de scheidsrechters terwijl de teams gewoon wilden volleyballen. Niet alleen in de set-wissels werden er regelmatig bilatjes gehouden, ook tijdens de set pakten zij regelmatig een eigen – niet aan 30 seconden gebonden – time-out. Zo zou het niet moeten zijn!

Maar oja, we waren bij het dipje in de 2e set. Nadat het spel had stilgelegen, ging de pass ineens haperen. En zo veranderde in deze fase onze voorsprong van 14-18 in een 22-18 achterstand! Na een time-out hadden we er genoeg van en was het heel hard werken geblazen. We kropen steeds dichterbij. Toch had Protos de 1e kans om het af te maken, maar op 24-23 serveerden ze fout. Die laatste reddingsboei pakten we graag aan en we wonnen de set alsnog met 25-27!

Set 3 en 4 hadden we de zaken weer op orde. De coach van Protos bleef nog heel lang op zijn stoel zitten, terwijl zijn team inmiddels al van kant gewisseld was en wij rond hem heen stonden. Was het om onze tactiek te horen, was het luiheid? Ons kon het niet deren, maar… je voelt ‘m al aankomen… de scheidsrechters wel. Set 3 startte dus weer met wachten in het veld, want er was geel voor de coach.

Dan het spel: regelmatig een serviceserie, stabiele pass en aanvallend lekker op dreef. Het midden kon ook veel aangespeeld worden en met name Lieke wist daardoor veel punten mee te pakken. Protos maakte veel fouten en wij bleven ze goed onder druk zetten. We hadden alleen wat moeite met de handbal-achtige push ballen, die vielen nog te vaak. Maar als je met 10-25 en 14-25 wint, moet je ook gewoon blij zijn.

4-0 winst! Belangrijk, mochten we nog wat willen bereiken op de ranglijst. Die 2e set was natuurlijk om ons meegereisde publiek toch nog wat spanning en waar voor hun tijd en energie te geven. Al begrepen we dat dit tevergeefs was, want de oma van Kim had er al die tijd het volle vertrouwen in gehouden dat we ook die set gewoon zouden pakken. Ze kent ons inmiddels te goed!
De coach van Protos gaf ons het compliment dat hij ons verdedigend heel erg sterk vond, daar konden zij zelf nog wel wat van leren (zijn woorden)… En wat hadden wij een paar minuten ervoor als een van de verbeterpunten genoemd? Juist: onze verdediging. Kennelijk leggen we de lat wat hoger.

De overwinning vierden we in het enige rustige en relatief stille plekje in Olympos met een drankje en de traktatie van Kyra, die een maand geleden jarig was geweest. Daarom wilde ze eigenlijk niet meer toegezongen worden, maar daar gingen we natuurlijk niet mee akkoord.

’s Avonds kwam het verlossende woord dat Taurus zich aan onze gewenste uitslag voor hun wedstrijd had gehouden; zij wonnen met 3-1 van Huizen. Zo blijft het bovenin spannend. Diverse teams van de top 4 komen elkaar bovendien nog tegen de komende weken…

Komend weekend spelen we geen wedstrijd. Een deel van ons neemt even vakantie, het andere deel zal extra hard trainen. Ons wachten nog 2 sterke tegenstanders; over 2 weken koploper Vives uit en 2 weken later Taurus thuis. Een leuk vooruitzicht, want dit zijn doorgaans wel de leukste wedstrijden!

gh @ VoV, verslag van Hanneke van den Broek, Sovoco dames1. Foto idem.