Sovoco D1 komt tekort en verliest met 4-0

VoV, 24-11-2024. 16:20 uur. Op deze gure zaterdag stond er weer een mooi ritje richting het oosten op het programma. Dit keer mochten we aantreden tegen Dash in Vorden. Eva was weer van de partij, maar kan nog niet meespelen helaas. Zij is afgelopen week begonnen met rustig opbouwen, in de hoop dat haar schouder het goed gaat houden.

Onderweg was er veel consternatie; de Hilversum-Utrecht-Bunschoten-DeBilt-delegatie zag een auto in de prak in de berm, glas en brokstukken op de weg en een paar meter later stonden ze stil. Brandweer en politie kwamen. Er waren geen inzittenden te bekennen. De meest wilde scenario’s gingen door ons hoofd. Voor ons bleek ook van alles nog mis.

Tegenliggers mochten eerst nog doorrijden over het fietspad. Daniela probeerde snel een andere route te zoeken, maar er lag een rivier annex slootje in de weg. En na een tijd stil te hebben gestaan stuurde de politie ons rechtsomkeert. Dus keren, over het fietspad, het glas op de weg én de total-loss-auto in de berm omzeilend, mochten we in file over bijzondere land- en bosweggetjes. Niet allemaal verhard. Wel nat, modderig, hobbelig en smal. Spannend! Gelukkig met four wheel drive. We kregen al visioenen van duwen van de auto, maar dat was dus niet nodig.

Floris en Eva waren dit net voor geweest en zaten al lekker warm in de kantine. Eén Soest-auto had pech en kwam achter in de rij en werd ook door politie het bos ingestuurd. Een kleine troost was wel dat het een knappe politieman was. Maar ook zij mochten de hachelijke onderneming door de modder en bladeren ondernemen. Maar ach; we hebben wel Joppe gezien! Volgens Eline ga je in deze omgeving alleen wonen als je niet van mensen houdt. Dus.

Aangekomen bij Dash voelden we ons direct thuis: ‘Je bunt d’r’ hing er boven de deur! Daniela kreeg op slag zin in patat, maar nam zich voor te wachten tot na de wedstrijd. Anderen hadden zin in warme chocomel met slagroom maar hielden zich in en Kim zag daar de reden niet van in en nam het er lekker van.

Toen begonnen we aan onze pre-warming up. Het begon als een speurtocht; welke kleedkamers – niet allemaal bij elkaar gelegen – zou voor ons bedoeld zijn… We zagen onze tegenstander beide richtingen oplopen. Maar uit ‘Dash D1’ en ‘Centre Court’ op de uitgeprinte velletjes die er hingen, maakten we maar op dat we in ‘Tornado’ gewoon ‘Sovoco’ moesten lezen. Lijkt ook wel op elkaar. Dus wij weer terug, door de kantine naar de verste kleedkamer.

Maar die zat vol. Dus dezelfde weg terug door de volle kantine, naar de andere vleugel waar we een lege kleedkamer innamen. Maar plots klonk daar een klop en die werd niet – zoals je dan verwacht – gevolgd door strooigoed, maar door de eigenaar die ons weer terug verwees naar de Tornado kleedkamer, want degene waar we nu waren was al deels schoongemaakt! Op zich zouden de teams van de voorgaande wedstrijden nog willen douchen leek ons, maar toen we hem verzekerden dat wij in ieder geval niet voor de wedstrijd al zouden gaan douchen, mochten we blijven zitten.

In de voorbespreking was het de vraag of het nu Dash, Desh of Doesh(ies?) is. Dit hield het team al de hele week bezig, hoewel er een iemand al de hele tijd aangaf wat het moest zijn. Maar er werd besloten het toch even na te vragen. Het bleek inderdaad gewoon Dash. We namen nog even door wat je moet doen als een bal uit is en als een bal in is, nadat je goed hebt meegelopen met een bal. We kregen nog wat andere tips mee. We verwachtten flinke tegenstand, maar gingen ervoor om één of meerdere sets af te snoepen.

Op een gladde vloer begonnen Eline, Daphne, Daniela, Kim, Dorith, Kyra en Hanneke aan de wedstrijd. Eline serveerde een spannende ace via de netrand en onze start was nog redelijk fris. Maar al snel kregen we het lastig. Passend en aanvallend. Serverend lukt het niet iedereen de druk neer te leggen die nodig was om het Dash moelijker te maken.

De hele wedstrijd hadden we het eigenlijk moeilijk, ook met onszelf. De serviceseries die we tegen kregen waren te lang. We hebben in heel veel verschillende opstellingen in het veld gestaan in de hoop het te laten lopen. Iedereen heeft aan de kant gestaan met uitzondering van onze middens en Kyra die wel van positie wisselde. Af en toe zaten er goede momenten tussen, en blokkerend ging het steeds beter, maar we maakten te veel eigen fouten.

In set 4 lagen er kansen en stonden we ook even voor, al dacht Eline dat veel vaker, maar ze had nog niet door wie de thuis- en uitploeg op het digitale telbord waren. Dan komt het net even slecht uit dat een bal tegen de paal en een in-bal niet waargenomen worden. En met wat gas bijzetten van Dash glipte het zo toch weer uit handen… Helaas konden we de meegereisde familie Broerse niet meer teruggeven voor hun tijd en support dan dat.

Uiteindelijk mondde dit uit in de setstanden 25-17, 25-16, 25-15 en 25-19. Conclusie: Dash was een degelijk team, vooral sterk aan de buitenkant. Wij hebben niet ons basisniveau kunnen halen en vasthouden en daardoor werd het nauwelijks een echte wedstrijd.

Veel om aan te werken dus weer. Even een drankje om bij te komen, inspiratie opdoen van de krokodillenspellen in de kantine in Vorden, en met een deel van het team troostfood tot ons nemen bij de Mac. De hele terugweg huilden de wolken met ons mee…

Volgende week spelen we om 17.15 uur in de Bunt tegen Longa ’59. We kunnen alle positieve aanmoediging gebruiken, dus hopelijk tot dan! En daarna na H1 lekker een muziekquizje spelen, georganiseerd door D2.

gh @ VoV, verslag van Hanneke , Sovoco Dames 1. Foto Jan van den Noort.