Sovoco D1 pakt 2 punten via 2-3 verlies vs. Dash

VoV, 16-02-2025. 18:55 uur. Ook deze week kenmerkte zich nog door afwezigen en zieken, maar desondanks was de instelling op de training fanatiek. En zaterdag waren we weer op volle sterkte, want ook Noa was op tijd in Soest. Toen kwam Dash op bezoek, de gedeelde nummer 1. Uit hadden we nog een flink pak slaag van ze gehad. Maar we begrepen dat hun steraanvallers tijdelijk afwezig zijn én we hebben niks meer te verliezen. Kortom: gewoon gaan met die banaan.

We startten met Floor, Kyra, Daniela, Kim, Eline, Maike en Hanneke. We kregen direct een serviceserie tegen, al was er in het veld al wel een goede vibe te voelen. Bij 8-8 hadden we het weer gelijk getrokken en vanaf toen was het een mooie strijd. We lieten Dash steeds een paar puntjes uitlopen, om vervolgens weer bij te komen. In de pass waren we nog een beetje wisselvallig, maar aanvallend lukte het al aardig. We hadden echter onvoldoende kracht om ze ook echt voorbij te gaan en aan het einde van de set was Dash slimmer en sterker: 19-25.

We voelden wel: Hier zit meer in! Met Sandra op de plek van Kyra en Daphne op de plek van Maike begonnen we aan de 2^e set. Nu waren we direct scherp. De pass lag goed, we konden onze middens veel aanspelen, met succes. En we werkten hard. Als dan dingen gewoon lukken, is het ook nog eens heel leuk zo blijkt! Bij 17-17 leken we onze voorsprong uit handen te geven en maakten we het weer spannend. Kyra kwam erin voor Daphne en Eline serveerde sterk. Zo drukten we door naar 25-21!

De 3^e set begonnen we weer met Daphne terug op dia. Met goed serveren, van o.a. Sandra en Daniela, maakten we het Dash direct moeilijk en sprintten we naar een 14-7 voorsprong. Eline wist onze middens goed te bedienen, wat de redelijk stabiele pass en verdediging mogelijk maakte, en we zaten lekker in een flow. Kyra kwam er weer in voor Daphne. Toen kregen we een serie tegen.

Op alle fronten haperde de machine eventjes. Maar we hielden vertrouwen; met samen hard werken en doorzetten kom je immers ook een eind. Daphne wisselde weer terug voor Kyra en we hadden het nog steeds in eigen hand. Toch waren we net te slordig en glipte de set ons uit handen: 23-25. We waren het erover eens: we hadden dit aan onszelf te danken, super zonde. Maar ook: we kunnen dus echt van ze winnen, want dat hadden we al 1,5 set goed laten zien. Dat gevoel weer oppakken dus!

Set 4 begonnen we weer met een paar puntjes achterstand, maar bij 9-9 hadden we dat met hard werken en slim spelen weer ingehaald. Daarna ging het gelijk op en was het een pittige, maar ook mooie, strijd. Kyra kwam erin voor Floor en bij 19-21 leek het ons weer uit handen te glippen. Maar…we slopen dichterbij en de 2 wissels aan Dash zijde pakten niet goed uit en werden snel weer terug gewisseld. Met een goede service van Daphne en lekkere aanval van Kyra kregen we de flow weer goed te pakken. Nu werd het 25-23 voor ons!

De laatste en beslissende set ging weer gelijk op. Beide teams lieten niet meer het beste van hun spel zien, en met knokken en hier en daar mooie aanvallende uitschieters, bleef het spannend. Halverwege maakten we even te veel foutjes en waren we wat slordig in de pass. Zo was het ineens 8-13… We gaven ons echter nog niet gewonnen. Eline ging nog serveren en we vochten voor wat we waard waren, maar Dash was net de betere partij en pakte de set toch nog met 13-15. En dus ook de wedstrijd.

Poeh, als je ons dit van tevoren had verteld, hadden we ervoor getekend. Eindelijk hadden we weer een goed niveau laten zien. Veel betere pass en verdediging, aanvallend meer kunnen doen, goede communicatie en sfeer. Coachen was zo ook een stuk leuker, kregen we te horen. Allemaal positief dus. Behalve dat we de kansen, juist nu we goed speelden, nu ook net niet helemaal gepakt hadden…

Ach, wij hebben nog steeds niks meer te verliezen en voor Dash zijn het dure punten. Voor de wedstrijd hielden ze kennelijk al met zo’n scenario rekening, want de beelden van laten we zeggen ‘balende meiden’ die ze toen in onze prachtige gang (ahum) hebben opgenomen, kwamen even later online onder het mom ‘Wanneer je 2 punten laat liggen…’. Gevalletje omgekeerde manifestatie?!

Floor maakte na de nabespreking nog even een analyse van Eline en kwam op ‘vallende motoriek’ uit, waarin iedereen zich wel kon vinden, inclusief Eline zelf. Ook heeft Eline nu echt genoeg van het glijden, wat zij toch het meest doet van allemaal, dus er komen nieuwe schoenen. Stiekem maakten we – ondanks dat er geen winst was – toch een leuke foto en leerden we elkaar nog even wat beter kennen tijdens een snel spelletje tijdens het drankje.

Lekker gedoucht en al waren we eindelijk toe aan een hapje eten, maar dat kon helaas niet meer want de keuken was dicht. We zijn het ook niet gewend dat wij het laatst spelende team zijn (H1 speelde uit). Dan nog maar een drankje en (voor een enkeling nogmaals) de wijze adviezen van ons sponsor aangehoord. Kim, Hanneke en Daniela weten nu de sleutel tot succes. En die is eigenlijk héél simpel…

Helaas duurt het even voordat we dit in de praktijk kunnen brengen, want we hebben nu 2 weken geen wedstrijd ☹ Dus even geduld nog en dan gaan we het 8 maart in Lichtenvoorde opnemen tegen Longa ’59.

gh @ VoV, verslag  van en foto via Hanneke van den Broek, Sovoco.