Sovoco D1 pakt de volle vijf punten
VoV, 05-11-2018. 9:05 uur. Na een vrij weekend en een week goed trainen, waren we klaar voor de volgende thuiswedstrijd. Dit keer tegen Simokos, een moeilijk uit te spreken naam zo bleek… Alleen de twee oudjes en Jos waren bekend met deze club, waar Sovoco in het verleden vele duels mee uitgevochten heeft. Sandra was gelukkig op tijd weer hersteld van een week ziekte en zo stonden we weer eens geheel compleet aan de start.
Om onze valkuil van voorgaande weken te voorkomen – een moeizame start – moesten we zo scherp als de brandweer zijn. Aldus Krijn(tje Pappie). En zo geschiedde… Maar eerst kregen we nog wat lessen in hoe (niet) te juichen en je team aan te moedigen tijdens het kijken van de wedstrijd van dames 2. Dat maakte de boel mooi los.
De startopstelling bestond uit Romy, Charla, Franke, Lieke, Daphne, Kyra en Hanneke. Charla was zeker zo scherp als de brandweer, want zij mepte de eerste punten voor ons binnen. Zo kwamen we er direct goed in. Het was nog even zoeken naar de juiste verdediging tegen met name de linkshandige diagonaal van Simokos, maar we stonden over de gehele linie lekker te ballen en namen een voorsprong. Sandra kwam er in het achterveld even in voor Charla. En hoewel het een leuke strijd was, waren we duidelijk de betere partij en trokken we de 1e set naar ons toe met 25-19.
Set 2 begon moeizamer. De strijd ging gelijk op. Soms liepen we een achterstand op en moesten we de zeilen bijzetten om bij te komen. Dat lukte dan ook, maar lieten het dan ook weer uit onze handen glippen. Mooie aanvallen werden afgewisseld met nog net wat te veel foutjes in de verdediging. Sandra kwam er achterin weer in voor Charla en Anne voor Franke om te kijken of zij wat meer grip op het blok kon krijgen. Maar die achterstand bleef. Tot in de 20. En toen kwam onze vechtlust er aan te pas en kwamen we precies op tijd langszij en pakten ook deze set, met 25-23.
Knap dat we de set nog hadden weten te pakken, maar het spel moest echt weer beter. No need to say more… Met Anne nu vanaf de start binnen de lijnen stond het zo maar 6-1 voor ons. De voorsprong hielden we vast, hoewel we nu af en toe in de passing wat lastig hadden en er soms lange rally’s aan te pas kwamen om de bal aan de overkant op de grond te krijgen.
De welbekende wissel van Sandra en Charla vond ook nu plaats en Jiska kwam er in voor Romy. Zij volgde uiteraard de adviezen op van Krijn zoals ‘Als ie komt, dan gaat ie. Ja?’ Das logisch… Blokkerend kregen we meer vat op de buitenaanvalsters van Simokos. We gingen voor elke bal met flinke botsingen tot gevolg, maar niet zonder succes. We wonnen terecht met 25-21.
Met 3 sets waren we echter nog niet tevreden. Er was meer te halen. Onze trainer knoopte ons in de oren dat ‘als je 3 punten hebt, dan moet je er nog één en dan heb je 5’, ‘strak 5 punten in pak, zo noemen we dat’. Ook dat is logisch – al gebruiken wij zelf meestal een term die rijmt op 4-0 – dus daar gingen we voor. Lieke kreeg nog wat juich-advies mee – ja onze trainers letten echt op alles – en zo gingen we voor de volle mep. Maar als je voor je gevoel de volledige controle over de wedstrijd hebt, dan laat je de touwtjes en focus soms misschien wat te veel vieren.
Deze set werd na de eerste goede punten van onze kant dan ook echt weer een vecht-set. Met mooie aanvallen, ook van spelverdeelster Jiksa, en services, maar ook met wat meer moeite in de passing en verdediging. Sandra mocht het op het eind nog even proberen op haar vertrouwde passer/loper plek in de plaats van Daphne en we bleven er in geloven. Dan maar nog wat harder werken, dat kunnen we ook goed. Er werd goed met elkaar meegeleefd – ‘Jouw pijn is mijn pijn’ sprak Kyra mooi tegen Hanneke – en het enthousiasme bleef groot. Ook deze set pakten we terecht met 25-21.
Dus 4-0 in de pocket, echt brandweer-waardig! We zijn er ook achter wat de sleutel tot het succes is; beide keren dat we met 4-0 wisten te winnen, was een van onze toekomstige talenten onze supporter en mascotte als mini van de week. Dus bedankt Marit en we hopen de volgende thuiswedstrijd weer een mini te mogen verwelkomen!
Het bleef nog lang warm en broeierig in De Bunt, want ook Heren 2 en 1 sleepten er mooie overwinningen uit. Aanstaande woensdag mogen we alweer aan de bak, tegen Ouderkerk aan de Amstel. We zijn gebrand op opnieuw een overwinning…
gh @ VoV, verslag van Hanneke van den Broek, Sovoco. foto Rudy van ’t Rood.