Vizier op volleybal

 

Sovoco D1 wint van koploper PDK, vraag niet hoe

VoV, 23-10-2022. 14:35 uur. Na de moeizame wedstrijd van vorige week tegen Spaarnestad, zouden we vandaag echt een ander niveau moeten laten zien om de derby tegen koploper PDK Huizen te kunnen winnen. Dames 3 deed al even voor hoe het moest, zij wonnen overtuigend 4-0 van Huizen D2, wat deels dezelfde meiden zijn als wij tegenover ons zouden krijgen.

Joyce was weer volledig inzetbaar na een week voluit getraind te kunnen hebben. Anne was zenuwachtig omdat haar ouders kwamen kijken (hihi). Kyra kondigde aan dat Floris wel eens iets geks zou kunnen mededelen in de voorbespreking, want ‘Anto keek zo moeilijk’ toen de coaches overleg hadden. Maar uiteindelijk bleek Kim het bij het rechte eind te hebben, de – enige – boodschap was: Agressief starten!

En o ja, later verduidelijkte hij toch nog maar even hoe de wonden op zijn hoofd waren ontstaan. Helaas geen spannende verhalen, gewoon onzorgvuldig geschoren. Auw! En kennelijk zegt een moeilijk gezicht van Anto weinig. Al ging Floris die wel uit de weg door snel tijdens het inspelen een dansje te doen, zolang Anto niet in de buurt was om het af te kappen…

We startten met Kyra, Joyce, Daphne, Sandra, Daniela, Lieke en Hanneke. Hoewel we het al de hele week (en langer) hadden over dat wij ons niveau van serveren en servicepass in de wedstrijden moeten verbeteren, lieten we dat absoluut niet zien.

Hierdoor keken we direct tegen een achterstand aan. Lieke serveerde ons met een mooie serie weer langszij. Daarna was het een pittige strijd. Steeds als we dachten de controle te hebben – bijvoorbeeld toen wij met een paar punten verschil er nog maar drie nodig hadden om de set te pakken – werden we weer slordig. Veel ballen, vooral zoals verwacht van hun ervaren passer-loper, vielen op de grond. Zo lieten we de set uit onze handen glippen: 25-27.

Dat moest anders. Meteen vanaf het begin. Want we hadden met fases gezien dat als je Huizen een beetje onder druk zet, ze zelf ook genoeg fouten maken. Kyra serveerde goed en zo begonnen we dit keer met een voorsprong. Deze set lukte het om het basisniveau, ook qua pass en service, iets op te krikken. Maar ging het makkelijk? Nee dat niet. Het was heel hard werken en heel hard zweten (nee, niet alleen Hanneke). Eline kwam erin voor Kyra. Hoewel het wisselvallige bleef, wisten we nu op de belangrijke momenten onze dingen wel goed te doen en zo was de set voor ons: 25-20.

Onder luide aanmoediging van een behoorlijk volle tribune, gingen we met vertrouwen de 3e set in. Eline bleef staan. Deze set was weer stuk moeizamer in alles. We verdedigden te weinig, de pass en service bleven wisselvallig en we hadden moeite om te scoren. Al hangt alles natuurlijk met elkaar samen. We deden een dubbele wissel met Kyra voor Joyce en Anne voor Eline. Het was sleuren en buffelen en we kwamen flink te kort. 14-25 werd het maar liefst!

Balend van onszelf waren we vastberaden om onszelf en het publiek nog wel wat beters te laten zien dat dit. De 4e set stond Daphne op dia en Joyce op buiten en was weer heel spannend. We waren aan elkaar gewaagd. We gingen steeds beter blokkeren, zeker onze middens. We kregen af en toe ballen om onze oren, maar andersom lukte ons dat ook terug te doen met slimme ballen. We wisten de stand gelijk te trekken: 25-21.

Nu was het dan zaak onszelf echt te belonen. De stelling van Sandra bleek weer waarheid: wie het eerste bij de 8, het moment van de velwissel, is in de 5e set (Huizen), verliest (Huizen).

Deze set wisten we maar liefst zes maal fout te serveren! De hele set was tekenend voor de hele wedstrijd: moeizaam, moeizaam en nog eens moeizaam. Met af en toe mooie dingen tussendoor gelukkig.
Dus waar we al wat terug waren gekomen van de achterstand, stonden we weer flink onder druk bij 12-13 voor Huizen. Toch kregen we nog een kans. En die grepen we! 15-13 en dus 3-2 voor ons!

We snappen nog steeds helemaal hoe we hebben weten te winnen, omdat het ons eigen spel gewoon niet stabiel en van hoog niveau was. Maar dat biedt dus wel perspectief voor de toekomst, denken we dan maar. En wel gewonnen!

Weer hard trainen en dan volgende week het tegen Thor weer beter proberen te doen. Gelukkig konden we even bijkomen van de pittige strijd met heerlijke zelfgemaakte taart van Daphne die jarig was geweest.

gh @ VoV, verslag en foto van/ via Hanneke van den Broek, Sovoco Dames 1.