Sovoco moet meerdere erkennen in Leython (4-0)

VoV, 10-11-2024. 15:25 uur. Gisteren was voor ons gevoelsmatig pas echt de start van de competitie, van het ritme van elke week een wedstrijd gaan spelen althans. Terugkijkend hebben we dat misschien toch wel gemist.
Maar allereerst is er goed nieuws te melden! Verloren dochter Floor Brouwer heeft zich weer bij het team gevoegd! Ze kon ons gewoon niet missen. En wij haar stiekem ook niet.

Hoewel ze inmiddels in Nijmegen studeert, woont ze nog in Soesterberg en zo lang dat de situatie is balt ze lekker met ons mee, superleuk! Ook mogen we oud-teamgenootje Charla als meetrainer begroeten en lukt het zo eindelijk om regelmatig met een volledige groep te trainen. Daar zijn we erg blij mee.

We mochten onze oud-trainers Little Krijne en Jos opzoeken bij Leython. In de hele vroege voorbereiding, ver voor de zomer toen we nog niet compleet waren, speelden we al een oefenwedstrijd tegen ze waar wij geen goede herinneringen aan hebben. Dan weet je wel hoe laat het is…

We waren vastberaden om het nu beter te doen. Zonder Eva die vanwege haar blessure het volleyballen even helemaal moet laten, maar met Sandra weer terug van haar huwelijksreis togen we naar Leiderdorp.

We hadden Eline alvast vooruitgestuurd. Zij moest H1 van Leython fluiten. Ze liet ons al snel weten dat het gigantisch ging uitlopen daar. Dus we konden rustig aan doen. We waren allemaal het alweer vergeten, maar het was zoals gigantisch koud in de zaal. Ook het spel van de heren kon ons nog niet verwarmen. En henzelf ook niet.

De libero van de mannen had zelfs een sjaaltje om gedaan. Wij hebben het ook serieus overwogen… We beloofden de scheidsrechters nog even dat wij wel agressief, maar niet té agressief zouden zijn en de kaarten dus niet nodig zouden gaan zijn. Dat vonden ze een goed voorstel.

De terugkeer van Floor laat wel merken dat de jongste generatie een steeds groter aandeel krijgt. Sandra kreeg een lesje over ‘noncha’ en – in dit geval – het verlies van ‘Aura-punten’. Sandra probeerde dit Hanneke voor de wedstrijd nog snel toe te lichten, maar de uitleg na afloop door Floor en Kim verhelderde het pas echt voor haar en Daniela. Of we erin kunnen meegaan is een ander verhaal. Hier tekent zich toch een generatiekloofje af, al hebben we daar verder nooit last van gelukkig.

Toen we 10 minuten na onze oorspronkelijke aanvangstijd eindelijk aan de warming-up mochten beginnen, bleken de ballen nog in de auto van Floris te zitten. Die stond natuurlijk helemaal aan het andere eind van de parkeerplaats, want het was nogal druk vanwege een speelgoedbeurs of -markt en was lastig een plekje te vinden omdat veel mensen ook nog eens niet blijken te kunnen parkeren. Teruggekomen bleek dat we toch nog ballen van Leython hadden kunnen lenen, dus was zijn wandeling voor niks geweest.

Doorgaans krijg je zeer weinig warming-up tijd als het zo uitloopt. Deze scheidsrechters deden het anders. Ik geloof niet dat ik ooit zo lang heb mogen inspelen… Ik kwam zelfs 2x aan de beurt bij ons verdedigingsrondje. Vervolgens duurde het heeeeeel lang voordat we mochten inslaan en dat inslaan mocht dan ook weer heel lang. Bijzonder.

Dan de wedstrijd.

We kunnen er heel lang of heel kort over schrijven. We gaan voor het laatste. Over de wedstrijd althans 😉 Leython heeft een goed team en speelde een sterke wedstrijd. Direct servicedruk, snel spel en sterke aanvallers aan de buitenkanten en op de pipe. Wij stelden daar veel te weinig tegenover. Eigenlijk hadden we vanaf het 1^e punt al niks in te brengen.

Hoewel, eigenlijk het 2^e punt, want het 1^e sloeg Leython hard tegen de antenne, wat beide scheidsrechters op miraculeuze wijze wisten te missen. En dat terwijl tijdens de discussie hierover de antenne nog steeds aan het heen en weer zwiepen was…

We hebben veel gewisseld op de posities waar dat kon en met vlagen werd het spel en de energie wat beter en konden we bijblijven. Maar dan kwam er weer een serviceserie en liep Leython weer weg. Zelf zetten we daar te weinig servicedruk tegenover, een wankele passing, maakten we te veel onnodige fouten en lukt het niet om te scoren. Best een frustrerende wedstrijd, maar Leython was gewoon beter.

Zo staat er dan ineens 25-10, 25-18, 25-15 en 25-15 op het formulier. Waar veel problemen mee waren, want er was geen bereik. Zo stond midden in de wedstrijd Daphne ineens er niet meer op toen ze erin moest, terwijl ze toch echt toegevoegd was. Dus lag het spel weer (lang) stil.

Wat was er dan nog wel positief?

Daphne kon een groot deel meespelen dus die revalidatie is echt als een tierelier gegaan en ze heeft alleen op de laatste details nog wat stapjes te zetten. Floor speelde deze 1^e wedstrijd een stuk ontspannener mee dan vorig seizoen haar 1^e wedstrijd, ook bij Leython. Sandra is er weer bij. En oud-teamgenootje Anne zat op de tribune!

En we gingen met een groot deel van het team gezellig weer langs de Mac. Hier hadden veel mensen zich al erg op verheugd. Zelfs Emma, die er toch al bijna dagelijks zit, of het nu voor ontbijt of een tussenuur is. Ze heeft inmiddels zoveel punten verzameld dat ze het hele team had kunnen trakteren.

We nemen genoeg aandachtspunten mee naar Soest om aan te bouwen. Zaterdag 16 november spelen we om 17.15 uur thuis in De Bunt, tegen Zaanstad D1. Die kennen we nog van vorig jaar en dan hopen we het weer beter te gaan doen. Hopelijk met veel support!

gh @ VoV, verslag van Hanneke van den Broek, Sovoco dames1.