Sovoco verliest met 2-3 van VVU D2: Tevreden met spel, alle kansen nog niet benut
VoV, 23-12-2024. 14:45 uur. Waar breng je de kortste dag van het jaar beter door dan in De Bunt? Hoewel het oorspronkelijk een vrije dag was, hadden we met andere wedstrijden wat moeten schuiven en zo werd 21 december de laatste speeldag van 2024.
Sinds die ouwe uit Spanje heeft uitgesproken het wel ‘geinig’ te vinden dat we na alle moeite om een volledig team op de been te krijgen, er nu regelmatig 13 mensen te tellen waren op trainingen, halen we dat aantal bij lange na niet meer… Geinig hoor, gejinxt?! Gelukkig zijn we het nog niet verleerd om in kleinere formaties te trainen, dus dat deden we dan maar vol goede moed.
Donderdag ging dat iets beter dan de maandag. En Eva maakte de stap naar 1,5 uur trainen en kon zowaar weer met het team mee-douchen en nazitten. Wel is ze voorlopig gedegradeerd naar het bankje zonder haakjes: ‘I take my looses, of zoiets, ik kan niet meer denken’, aldus Eva. Eline ging als een speer, want had de hardloopschoenen van Hanneke aan, omdat haar volleybalschoenen thuis waren achtergebleven. Achteraf bleek dat ze op 2 zooltjes had gespeeld. Hoog dat ze kwam!
We constateerden nog dat alle blauwe plekken zeer waarschijnlijk allemaal door Floor veroorzaakt worden en Daniela merkte op dat ze Heren2 ‘nog nooit had gezien’, terwijl we toch echt al een paar keer Heren2 voor onze wedstrijd hadden aanschouwd en aangemoedigd zoals ook zaterdag het geval zou zijn…
Kortom; helemaal scherp voor de wedstrijd.
Tegen de nummer 2, VVU D2. Pittig dus. Te meer omdat wij naast de nog niet inzetbare Eva, nog steeds Maike en nu ook Emma moesten missen. Eigenlijk had Eline ook in dat rijtje moeten staan, maar haar wintersport werd helaas gecanceld, wat dan weer stiekem fijn voor ons was. Camilla (D3), Esmee (D2) en meetrainer Charla waren van de partij om ons te ondersteunen. Bij de start van de 1e set kwam Noa ook binnengerend, komend vanuit de wedstrijd met haar andere team/club. Nu waren we toch nog soort van op volle oorlogssterkte!
De startende 7 waren: Eline, Daphne, Kyra, Dorith, Daniela, Kim en Hanneke. We begonnen met een paar punten achterstand. Even wennen. Maar we kwamen beter in ons spel. We haakten aan, lieten ze dan weer even los en VVU moest echt aan de bak. Hun hele lange en ervaren (in de eredivisie) passer/loper wisten ze precies op tijd te bedienen. Vanaf 19-19 kregen wij de bal niet meer op de grond, althans: niet aan de goede kant. Zo ging de 1e set naar de bezoekers: 21-25.
Het vertoonde spel was behoorlijk en het was een mooie strijd. Niks aan onze stand verplicht – VVU daarentegen wel – dus lekker vrijuit blijven spelen en kansen gaan pakken. Met dezelfde mensen in de basis was de start ook ongeveer hetzelfde als in de 1e set. Hoewel de pass wat wisselvallig was, was onze service-druk goed. Op service van Kyra namen we een kleine voorsprong.
Beide teams moesten hard werken voor de punten en waren aan elkaar gewaagd. De lange ervaren speelster moest snel weer ingezet worden bij VVU, nu op haar oude positie mid. Toch waren nu wij het die rond de twintig de voorsprong pakten en met weer goed serveren van Kyra en fel blokkeren en verdedigen, drukten we door naar een 25-22 winst!
Dit smaakte naar meer. Deze set kon ook weer beide kanten opvallen. Beide nummers 3 – bij ons is dat Daniela – drukten in de beginfase een stempel met hun goede service. Sandra kwam er op dia in voor Daphne. De pass werd stabieler en verdedigend liepen we er meer uit, maar pas op 18-18 wisten we gelijk te komen. Maar ook direct eroverheen te gaan. Beide teams moesten alles geven, VVU sloeg mooie 3 meterballen vanaf de dia, maar wij deden het toch net iets beter: 25-23 voor ons!
Met deze brutale voorsprong in sets waren we nog niet voldaan. Met de 7 waarmee we de 3e set geëindigd waren, pakten we op service van Eline en Dorith brutaal een 7-1 voorsprong. Onze volgers weten dat dit absoluut uniek is, meestal is het andersom… We zaten er lekker in en tussen het harde werken door hadden we ook veel plezier. We roken kansen! Uiteraard gaf VVU zich niet zomaar gewonnen, maar ze hadden het moeilijk.
Toch kwamen ze op 13-13 weer langszij en vanaf dat moment kon het weer beide kanten opvallen. Rond 19-19 leek de koek echter op bij ons. We kregen geen grip meer op de aanval van VVU, de pass lag niet meer zo stabiel en aanvallend lukte het ook niet meer. Zo glipte de set ons uit handen: 22-25.
Dan toch potverdrie die vijfde set pakken! Terug naar het gevoel en de flow van het begin van de afgelopen set, was het motto. Alles leek echter iets moeizamer te gaan. Iets te vaak was het nu ‘net niet’. Hoewel we nog wel met 6-8 van kant wisselden en er nog van alles mogelijk was, zat er niet meer in. VVU had meer aanvalskracht, ons lukte het niet meer om erdoor te komen. Ineens was het 7-15 en dus 2-3 voor VVU.
Van tevoren hadden we voor deze uitslag getekend, maar als je zo dichtbij bent is het toch wel weer zonde dat we deze kans niet gepakt hebben. Het had echt gekund. Toch waren we tevreden met ons spel, want dit keer waren er weinig ‘zonde-ballen’ gevallen, lag de pass over het algemeen redelijk stabiel en hadden we goed geserveerd. Allemaal aanknopingspunten voor de rest van het seizoen. Deze keer waren alle invallers niet nodig geweest, maar toch ontzettend bedankt Camilla, Esmee en Charla!
Er volgde nog een heerlijk bingo-avondje, waarbij we als team met prijswinnaars Sandra, Eline, Daphne en Hanneke niet ontevreden mogen zijn. Gelukkig is het een passief spel, want anders waren die uitkomsten waarschijnlijk heel anders geweest… Camilla ging er met de hoofdprijs vandoor: een Nintendo Wii! Ja… bij Sovoco moet je zijn voor leuke avondjes en prijzen, zeker in het jubileumjaar! Erg bedankt organisatie en presentatoren Mart en Kyra!
Sandra had overigens bijna de bingo niet kunnen uitspelen, want zo’n beetje haar hele straat stond in rep en roer vanwege bezoek van politie, wat later bleek voor niets. Familie Duijst, Daphne, Daniela en Hanneke hebben hun best gedaan om nog wat prijsjes te winnen voor de buren/supporters die door deze commotie wel snel naar huis waren gegaan en hun kaarten achtergelaten hadden. Ja, in Soest gebeurt altijd iets!
Maar nu even niet. Moe zochten de nog overgebleven teamies hun bedjes op voor de langste nacht. We nemen even vakantie en gaan er dan in het nieuwe jaar weer tegenaan. Fijne feestdagen allemaal!
gh @ VoV, verslag van Hanneke van den Broek, Sovoco. Foto Jan van den Noort.