Sovoco’s long story over ‘de herrijzenis’

VoV, 20-11-2019. 5:55 uur. Afgelopen zaterdag stond de belangrijke wedstrijd tegen Dinto 1 op het programma. Zij de koploper en twee wedstrijden meer gespeeld, wij 3e en nog ongeslagen. Vorig jaar vochten we ook al het een en ander uit. Weet u nog? Alleen Dinto lukte het om twee keer van ons te winnen in de competitie en zij gingen er met de door ons begeerde p/d plek vandoor. Promoveren lukte ze echter niet en aan het eind van het seizoen wonnen wij de finale van de bekercompetitie afgetekend met 3-0. Van: Dinto, juist.

We lazen dat ze ons als grootste concurrent zien, dus dat compliment steken we maar in onze zak. Door dit alles verwachtten we nu zeker een pittige wedstrijd. Bovendien hadden twee basisspeelsters van dit team al tegen ons gespeeld met Dinto 2 en zat toen ook hun coach op de tribune. Zij hadden dus wat meer voorkennis dan wij.

Met 15 auto’s voor 12 dames en een coach, trokken we voor de 2e keer dit seizoen richting Warmenhuizen. Oké, iets overdreven, maar het was wel een stoet die daar het gehucht binnen kwam rijden. Dat was omdat ’s avonds voor een deel van het team nog een stap- en slaap-avond in Haarlem op de planning stond, met op zondag weer allemaal verschillende plannen.

Om niet weer het risico te lopen voor een dichte kantine-deur te staan (zie verslag tegen Dinto 2 op een barre woensdagavond), spraken we maar af in het Bolletjes-café. Net als vorig jaar. Na een heerlijke koffie of thee, togen we naar sporthal De Doorbraak. ‘Zal dit de doorbraak voor het kampioenschap worden…?’ waagden enkelen van ons te fluisteren.

Sandra haar duim zat er gelukkig nog aan, maar ze schaarde zich wel weer bij de vele duim-brace dragende speelsters in ons team (idee voor sponsoring??). Waarom ze die nodig heeft? Iets met een speeltuin, glijbaan en 35 jaar zijn. Vraag haar moeder Nicolet anders, als ze daar naar had geluisterd was er niks aan het duimpje geweest… Maar goed, ze kon gewoon spelen, dus dat was fijn. Jill trok voor de zekerheid net als vorige week ook een libero shirt aan, want nu zou Hannekes kuit naar verwachting wel echt getest gaan worden. Het moest blijken hoe lang dat goed zou gaan. Frankes blauwe knieën en wonden in het gezicht – we laten maar even in het midden hoe ze daar aan komt – waren voldoende geheeld om weer te spelen.

Tot onze grote vreugde was onze SSV (Sovoco Supporters Vereniging) ook aanwezig, met trommel en al! Die vreugde was er bij het Dinto publiek niet, want de paar mensen die bij de bekerfinale aanwezig waren geweest herinnerden zich nog het overweldigende lawaai en enthousiasme dat onze SSV daar bracht; het overklaste het Dinto publiek totaal. Met verwijten als ‘wij komen zo niet aan aanmoedigen toe’ tot gevolg. We vroegen ons nog af of ze dan graag een schema opstellen van wie wanneer mag juichen en hoe lang of hoe hard?! Tja, op dat vlak winnen we gewoon sowieso zo. Maar het ondernemen van deze lange reis om ons aan te moedigen was volgens Thomas wel onder één voorwaarde: Jullie moeten winnen!

Die druk konden we de eerste set duidelijk niet aan… Met Sandra, Kirsten, Daphne, Jiska, Lieke, Daniela en Hanneke begonnen we. De pass lag goed, maar aanvallend kwamen we er nog niet door. Daar kwam nog eens bij dat we geen service druk neerlegden, zoals we vorige week zo netjes gedaan hadden. Sterker nog; er werden veel fouten gemaakt. Dinto kwam zo lekker in het spel en wij waren aan het worstelen met onszelf. Bedankt Thomas… Charla kwam erin voor Daphne en Kyra voor Jiska. Maar binnen no time hadden we een grote achterstand en verloren we met 25-17.

De 2e set ging het beter, al hadden we nog niet de volledige controle. De service bleef lastig. Charla en Daphne wisselden elkaar resp. voor en achter af. Er ontstond een strijd deze set, die we nipt verloren met 25-23.

Dit gaf ons het gevoel dat de wedstrijd nu pas begonnen was. Maar het was deze 3e set dus wel alles of niets… Franke begon in plaats van Lieke en het was het heel hard werken. Het duurde soms lang voordat er een punt gemaakt werd. Aanvallend hadden we meer grip; harde ballen via het blok van Kirsten en slim geplaatste ballen van Sandra waren succesvol. Charla en Daphne wisselden elkaar weer af. We vochten de longen uit ons lijf, luid aangemoedigd door iedereen aan de kant en de SSV. Mooie sfeer! Uiteindelijk lukte het ons om de set eruit te slepen: 25-27!

Nu hadden we de smaak te pakken. Met nu ook ons C1 team, dat net naast ons had gespeeld, in de aanmoediging gingen we van start met een mooie service serie van Sandra. Zo stond het ineens 0-7. Dinto werd kennelijk wat moe, want hun ervaren middenblok sprong nauwelijks meer. Zo konden we volop scoren en ballen plaatsen. En zelf lekker blokken! Toch kregen we halverwege de set het weer even moeilijk. De pass werd wat minder en serverend was het nog niet altijd top. Dat wisselden we af met mooie reddingen. Hun buitenaanval kwam er niet meer goed doorheen en zo pakten we terecht de 4e set. Met 21-25.

Al die moeite en energie hadden we er niet voor niets in gestopt besloten we, dus deze laatste set moest ook naar ons. Maar ja, we waren inmiddels ook wel een beetje moegestreden. We werden slordiger. Na een spannende strijd, lukt het Dinto nu weer wel om door te drukken. We verloren met 15-11.

Tegen een sterk team als Dinto nipt verliezen na een 2-0 achterstand is niet verkeerd. Het was een mooie, spannende wedstrijd. Dat belooft veel goeds voor de thuiswedstrijd. We begrepen dat het dan zonder hun oud international op midden zal zijn. Maar mét hadden we zeker ook aangedurfd. Ook is iedereen, ondanks veel spierpijn en stijfheid, goed uit de strijd gekomen. En: de douches hadden een aangename temperatuur.

Meer moeten we over die dingen maar niet zeggen. Wel was er nog spanning omdat een spin sommigen de stuipen op het lijf jaagde… Met zijn allen aten we nog even bij de Mac – iets waar velen al weken naar uit hadden gekeken. Even leken Jill en Hanneke zich af te willen zonderen, want zij stonden verbouwereerd in een andere Mac met alleen maar oudjes en geen Sovoco-ers te bekennen. Maar ook dat kwam goed!

Dank aan iedereen die ons is komen aanmoedigen! Maandag spelen we voor de beker om 19.30 uur in Bussum. Zaterdag 23 november in Oostzaan, vrijdag 29 november in Beverwijk. Misschien zien we jullie daar en anders op 7 december, eindelijk weer in De Bunt.

gh @ VoV, verslag en foto van / via Hanneke v/d Broek. Sovoco Dames 1.