Spinnen bij Sovoco D1, 4-0 en hip bowlen

VoV, 25-03-2019. 14:15 uur. Na het toch wel teleurstellende resultaat tegen kampioen Zaanstad, kregen we een interessante week voor de boeg. Maandag gaf een potentiële nieuwe trainer ons een proeftraining. Want, hoewel alle partijen graag met elkaar waren doorgegaan, weten we inmiddels dat Little Krijne en Sjors ons na dit seizoen gaan verlaten.

Onze samenwerking was eigenlijk nog niet ‘af’, maar het grote aantal kilometers dat de heren moeten maken gecombineerd met nieuw werk bij een van de twee, gaf de doorslag. Ontzettend jammer. Maar wat doe je dan? Enerzijds direct aan de slag voor volgend seizoen, anderzijds het seizoen nog zo lang mogelijk rekken. Tot en met 11 mei staat er in onze agenda’s (de bekerfinale).

Na deze voor ons nieuwe training werd er donderdag met ons vaste (begeleidings)team nog wel even nagepraat over de wedstrijd. Want we waren het er allemaal over eens dat het anders en wellicht beter had gekund. Maar daarna dan ook snel de knop om voor de wedstrijd tegen Spaarnestad. Romy had na de training de schrik van haar leven, want er zat een grote spin op haar kleren. Even dacht de rest dat ze net te horen had gekregen dat de aarde deze avond zou vergaan, maar nee.

Toch moest redder in nood Maartje eraan te pas komen om ervoor te zorgen dat Romy niet naakt naar huis zou moeten. Want de rest bleek toch ook niet zo heldhaftig… En alsof het zo moest zijn, zaterdag overkwam Charla hetzelfde. Nou ja, hetzelfde… Ze was aangekleed. Dus dat scheelt. En deze ‘spin’ was nog geen kwart zo groot als die van donderdag. Maar toch klonken er angstige gillen. Dit keer was de moeder van Hanneke de redder in nood. Poeh, wat een enerverende week. Maar goed, nu weer terug naar volleybal!

Spaarnestad was in de uitwedstrijd een taaie tegenstander gebleken. We moesten dus op ons best zijn om weer eens goed te winnen. Krijn gaf ons eigenlijk alleen mee; ‘Laten we ons aan de volleybalregels houden!’. Misschien nog een kleine verwijzing naar vorige week…!? Aangezien er op zich altijd van ons verwacht wordt dat we volgens de volleybalregels spelen, zou dit goed moeten komen. Achteraf waren er overigens wel leuke ideeën over hoe het dan kennelijk ook anders had gekund. Bijvoorbeeld met stuit of met twee ballen, zoals we donderdag nog geoefend hadden.
De uitloop van de wedstrijd van dames 2 (3-2 gewonnen van de kampioen!) gaf ons de kans een van onze trouwste supporters, de opa van Jiska, wat beter te leren kennen. Leuk, dat vraagt om een vervolg!

En toen mochten we dan eindelijk zelf beginnen. Met Jiska, Charla, Sandra, Kyra, Franke en Lieke begonnen we aan de strijd. Direct pakten we een kleine voorsprong. Jiska verdeelde goed en Charla mepte ze lekker binnen. Toch gaf Spaarnestad zeker wel tegengas, waardoor we wat aanpassingen in onze verdediging moesten maken. Door bij tijd en wijle goed te serveren, o.a. door Daphne die erin kwam, stoomden we rustig door. We wonnen met 25-19.

Dat was stap 1. In plaats van de druk te verhogen, lieten we ‘m alleen juist wat vieren. En daar maakte Spaarnestad goed gebruik van. Het blok had moeite de diagonaal tegen te houden, waardoor de verdediging het ook weer lastig kreeg. De servicedruk verslapte een beetje en hier en daar werden we slordig in de passing. Romy kwam erin, Daphne en Maartje ook (geloof ik?). Gelukkig maakten we net op tijd een eind aan deze spannende set, onder andere doordat Kyra op beslissende momenten de ballen mooi in wist te slaan: 26-24.

Dat moest dus anders. We gaven Spaarnestad veel te veel kansen. Met servicedruk, enthousiasme en hard werken ging het deze set alweer makkelijker. Spaarnestad ging meer fouten maken, wij wisten regelmatig te scoren. De middens vonden we nog niet zo makkelijk, maar aan de buitenkant werd lekker gescoord. Passend was het ook behoorlijk op orde. Zo wonnen we met 25-18. En volgens een aantal van ons moet de trainer van Spaarnestad blij zijn dat huisfotograaf Jaap geen foto van hem heeft gemaakt, omdat er anders een bewerking plaats had gevonden. Iets met een kwal…?!

Eindelijk weer de kans om 4-0 te winnen. Dus die moesten en zouden we grijpen ook. Er zaten spannende rally’s tussen, maar we waren wel continu in controle. Kyra speelde een sterke wedstrijd en Daphne was ook goed ingevallen. Charla kwam er nog even in voor Sandra en ook de spelverdeelsters wisselde elkaar af. Zo droeg iedereen haar steentje bij. We hadden nog even moeite om de laatsten 2 punten te maken, maar uiteindelijk was het zover: 25-20. En dus 4-0!
Dat is een fijn gevoel! En dat met zoveel (oude) bekenden en jonge en oude fans op de tribune. Super!

Maar de dag was nog niet voorbij. Met zijn allen hebben we pizza gegeten en heren 1 gekeken. Nou ja, met zijn allen… Hanneke moest na het eten in haar eentje douchen en besloot daar toen dus ook maar de tijd voor te nemen. Na nog een spelletje te hebben gespeeld waarin de losers wonnen van de winners (karma is a bitch, Charla), met prachtige omschrijvingen als ‘Je schiet er mee, maar dan met drinken’, gingen we naar onze surprise activiteit. Krijntje Pappie en Sjors waren er inmiddels tussenuit gepiept, maar zullen daar eeuwig spijt van hebben. We gingen namelijk….. – tromgeroffel – …. Jeu de boulen!!!

Ja, dat is tegenwoordig hartstikke hip. Gewoon in een bar, met dj’s, een drankje en een hapje. Ook al waren we een beetje moe, bij de meesten nam de wil om te winnen het al snel voor de 2e keer deze dag over.
Op de ene baan leek er een verpletterende overwinning op komst. Maar met nog één punt te gaan zag team Lieke – Anne – Charla in 3 rondes Romy, Jiska en Hanneke maar liefst 10 punten maken en er met de overwinning van door gaan. ‘Dit voelt als 2-0 voor staan en dan nog met 3-2 verliezen’, aldus Lieke. En dat ondanks het geVOEL dat Charla zo mooi in elke bal legde (geen geLUK dus, voor de duidelijkheid!). Op de andere baan woedde een hele spannende en taaie strijd, waarbij uiteindelijk Sandra en Franke dik wonnen van Daphne en Kyra. Althans, volgens Sandra. Uit betrouwbare bron weet ik dat er precies 1 punt verschil was…

Zo kwam er dan een eind aan een enerverende week. We gaan ons nu opmaken voor de wedstrijd tegen Jonas in de Walvis. Nee, geen woordgrapje. We spelen in sporthal De Walvis, tegen Jonas, in Beverwijk. Op vrijdagavond. Om 21.15 uur. Hopelijk zijn enkele van onze trouwe supporters tegen die tijd nog wakker om ons naar een overwinning te helpen!  Oja, het antwoord op die vreemde omschrijving van het schieten met drinken? Een waterpistool. Gek dat dat niet geraden werd Lieke!

gh @ VoV, verslag van Hanneke van den Broek, Sovoco Dames 1.