‘Strepen halen’, de passie van Donitas
Het is eindelijk zover:Donitas Heren 1 moet ervoor uitkomen. Na achttien wedstrijden van gevoelens onderdrukken,achttien wedstrijden niet onszelf kunnen laten zien zoals we zijn, achttien wedstrijden doodongelukkig met een fake lach op ons gezicht rondlopen. Alle opgekropte emotie kwam los tijdens de op-één-na laatste wedstrijd van het seizoen in het vermaledijde Assen. Bij deze komen we uit de kast: wij vinden volleybal niet leuk.
Begrijp het niet verkeerd, aan dit spelletje zitten best leuke kanten. In het tenue komen onze lichamen er goed vanaf. Je maakt daarmee (soms) indruk op het andere geslacht. Je komt soms nog wel eens leuk op een foto terecht. Je maakt naast voornamelijk vijanden ook af en toe vrienden. Een biertje smaakt na een zware training net ietsje lekkerder. Daarnaast moet je toch wat op je vrije zaterdagen en doordeweekse avonden. Al met al leukere kantjes van volleybal, maar serieus: wat is er nou zo interessant aan het heen-en-weer gespeel van een felgekleurde bal in de hoop dat hij aan de overkant van een veel te hoog net binnen een veel te klein vierkant veldje valt?
Op die prangende vraag kon in de wedstrijd tegen Sudosa – Desto geen antwoord gevonden worden. Om de wedstrijd toch een beetje leuk te houden hielden wij Donitaters ons bezig met iets waar we wel een grootse passie voor hebben: strepen halen. Voor de leek een korte uitleg. Strepen zijn te verdienen door het faliekant verkeerd uitvoeren van een volleyballende (of niet volleyballende) actie, oftewel door te falen. Deze strepen worden later uitbetaald in de vorm van euro’s waarmee wij zo ver mogelijk van Groningen weg reizen om bij te komen van het seizoen. Als voorbeeld: bij het begin van de wedstrijd tegen Sudosa gaf li-beer-oh Vink meteen het goede voorbeeld door ballen achtereenvolgens naar de kantine, kleedkamer en centrum Assen te passen:dat zijn dus strepen. Nu hoeft u niet te denken dat het allemaal van één kant moest komen. Er werd snel bijval gevonden door het gehele team die ieder zijn duit in het zakje deed, vele strepen werden behaald! Dat de eerste set in Assen volleyballend gezien verloren werd met 25-14 is bijzaak en iets voor statistici.
De blijdschap die de vele strepen teweeg bracht, deed wel iets geks. We vergaten per abuis dat volleybal stom was en onze pogingen de ballen richting muren te slaan mislukten en vielen bij toeval binnen het veld. De mannen aan de overkant, die aan de vies-groene kleur van hun shirts te zien ook probeerden strepen binnen te harken, waren onder de indruk en lieten de set aan ons met 23-25. Dat was nooit de bedoeling geweest! Terug met beide benen op de houten vloer werd het ritme van de eerste set weer hervonden. Piotr deed nog een dappere poging om onder het net door te serveren, helaas zonder succes. Gelukkig was Tim wel met succes vergeten hoe laag het plafond ookalweer hing. Na de derde set met 25-21 werd afgedaan lag er nog één set vol strepen voor de boeg. Rolf deed bijvoorbeeld een prijzenwinnende imitatie van een brievenbus, waar de bal een mooie ansichtkaart uit Assen voorstelde. Boekweg en Beunie deelden samen twee strepen door op matchpoint de bal vakkundig niet over het net te krijgen, 25-20.
Op deze manier is het ons gelukt om van een nood een deugd te maken. Menigeen kon na afloop van de wedstrijd nog maar net de tranen van blijdschap binnenhouden. Bij de korte nabespreking werd besloten dat dit sowieso een van de beste wedstrijden dit seizoen was, en daarom de laatste, op 12 april, zeker met dezelfde instelling begonnen moet worden. Daarna kunnen we de strepen gaan innen en vermoedelijk voor 6 weken op vakantie naar Dubai.
(Wedstrijdverslag door Jurriaan Vink, Boost Donitas)