Teleurstellend verlies Sovoco vs Simokos

VoV, 11-02-2019. 6:22 uur. De afgelopen week stonden we onder leiding van Sjors, want Krijn volgde Jiska’s bewezen succesvolle tactiek op van een week niet trainen en dan op zaterdag shinen. Maandag leek het wel dierendag; Franke was de roze olifant, waar je niet op mocht slaan maar door dat steeds zo te zeggen moest ze alsnog steeds vrezen voor haar leven. Lieke was de ezel die zich niet, of eigenlijk wel, meerdere keren aan dezelfde deur stootte en Hanneke deed een mooie impressie van een varken. Op donderdag nam Sjors de lessen van een ere- en topdivisie training mee naar de onze.

Namelijk vooral wat hij zeker níet met ons wilde doen… En toen was het alweer zaterdag en mocht we in het pittoreske Bovenkarspel aantreden tegen het voor één van ons moeilijk uit te spreken – we noemen geen namen, maar zijn naam rijmt op ‘fijn’ – Simokos. De thuiswedstrijd was een leuke wedstrijd en een 4-0 voor ons, maar toen maakte Simokos zelf op belangrijke momenten veel fouten en we wisten dat ze thuis een ervaren speelster erbij zouden hebben. Dus we waren gewaarschuwd.

Er zat een behoorlijk aantal supporters voor ons op de tribune, hartstikke leuk! We begonnen met Sandra, Daphne, Lieke, Franke, Charla, Romy en Hanneke. De start was wat gespannen en tam, terwijl we nog zo hadden afgesproken het tegenovergestelde te doen… Passend was het wankel, waardoor Romy niet helemaal haar eigen plan kon volgen bij het verdelen. Toch ging het nog redelijk gelijk. We moesten er hard voor werken en het ging allemaal niet van harte. Jiska kwam er even in en Kyra volgde. Maar we kwamen echt te kort en de winst ging naar Simokos: 25-20.

Afspraak was dat we niet weer zo’n set zouden spelen. Met Kyra in plaats van Charla begonnen we aan de 2^e set. We hadden hier en daar wat omgezet in de verdediging, maar de middens en de ervaren speelster van Simokos maakten het ons moeilijk. Passend bleef het wankel van onze kant en tel daarbij een niet optimale service druk op en je loopt weer achter de feiten aan. Het was zwoegen. Soms leken we een opleving te hebben en het werd nog best spannend. Toch verloren we weer, nu met 25-23.

Krijn hield ons de wedstrijd van de heren van Sliedrecht tegen Orion voor. Zij wisten van een 2-0 en schijnbaar kansloze achterstand de wedstrijd nog om te buigen naar 3-2 winst. Dat moesten wij ook doen! Charla begon weer op dia en Kyra verhuisde naar buiten, ten koste van Daphne. Daphne kwam er de hele set echter achter in voor Charla, terwijl Charla voor aan het net de ballen er in mocht pompen of tegenhouden. Er kwam wat meer beleving in het team. We hadden ons er een beetje bij neergelegd dat het vandaag niet mooi en makkelijk zou gaan, dus dan maar met hard werken en een beetje bluf. We kregen wat meer grip op de verdediging, pass en blokkering. Het was weer een spannende set, maar nu trokken wij ‘m naar ons toe: 22-25.

Dat was stap 1. Dus in set 4 dit proberen door te trekken. Maar het was weer zwoegen. De ervaren passer/loper van Simokos kwam weer goed op dreef, we durfden niet meer voluit te gaan, serveerden op belangrijke momenten fout en zo keken we de hele set tegen een achterstand aan. Wat we ook probeerden, we hadden het vandaag niet in ons om het tij te keren. Zo ging de laatste set naar Simokos met 25-18. En was het verlies met 3-1 een feit. Wat een tegenvaller.

We hadden onze trainers nog zo beloofd dat de 300 km die ze vandaag aflegden niet voor niets zouden zijn geweest. Ons best deden we uiteraard wel, maar we hadden geen beste dag helaas. Helemaal balen als je ziet dat Dinto iets had gedaan wat ze normaal nooit doen: een punt laten liggen. Maakt allemaal niks uit als je zelf niet weet te winnen. Na afloop had een deel van het team zo’n haast dat het gezamenlijke drankje er helaas bij inschoot. Op de terugweg werd nog druk geanalyseerd en gebaald. Maar maandag is de knop om en gaan we eens goed met onszelf aan de slag.

Ondanks alles hebben we wel veel geleerd.

• We leerden dat aanvoerder Sandra een wel heel emotionele band opbouwt met de scheidsrechters. Dit is niet alleen te merken aan het vele contact dat ze met ze heeft, maar werd vooral duidelijk door de uitroep naar de 1^e scheids ‘Dan hoef je nog niet zó te doen!’, de scheids met een rood hoofd achterlatend…
• We leerden dat die zogenaamde tactiek van Jiska gewoon een gelukje was, want Krijn had minder succes na een week niet trainen. Dat doen we dus niet weer!
• We leerden dat Hanneke als het echt moet – en het lief gevraagd wordt – wel degelijk snel kan douchen (al doet ze dat echt liever niet).
• We leerden dat als je wilt napraten met bekenden en rustig wilt douchen, je eigen vervoer moet regelen. Al is dan de terugweg een stuk minder gezellig en echt niet leuk na een verlies.
•  We leerden dat Anto een goede verkoper is. Ze verkocht op de tribune direct een Sovoco sjaal aan de moeder van Hanneke.
• We leerden dat een bepaald gebaar van Krijn ‘gierklauwen’ betekent. Ook leerden we van Lieke, wat dat dan in godsnaam weer betekent.
• We leerden wat er zoal op de tribune gebeurt, gezegd en gezien wordt tijdens onze wedstrijd, dankzij onze trouwe supporter, chauffeur en kleding-verzorger mama-Lieke.
•  En we leerden – of werden er weer aan herinnerd – dat als we niet allemaal scherp zijn en niet alle energie in het spel en eigen taken wordt gestopt we zeker niet onverslaanbaar zijn.

Zaterdag nemen we revanche op de slechte uitwedstrijd tegen Ouderkerk eerder dit seizoen. Dus graag tot volgende week zaterdag om 15.00 uur in De Bunt!

gh @ VoV, verslag van Hanneke van den Broek, Sovoco Dames 1. Foto Jan van den Noort.