‘THE ROAD TO’ van Peelpush Dames2

VoV, 19-04-2020. 18:45 uur. Op 4 april jl. zou de beslissing zijn gevallen in de 2e Divisie D, even ervan uitgaande dat beide teams weinig tot geen of een gelijk aantal punten zouden verspelen. De winnaar van de topper tussen de no.1 Peelpush en de no.2 Volley Meerkerk zou dan zo goed als zeker kampioen zijn geworden in de 2e divisie. Uitgaande van winst zouden dan gisteren, 18 april, onze meiden op het eindfeest van Peelpush gehuldigd worden.

Uiteraard is de bal rond maar na het verlies tegen Next Volley Dordrecht waren er enkel nog vijf soevereine overwinningen (3-1 tegen VCN en vervolgens 4 maal 4-0), dus we zaten in een goede flow. Het voorlopig verplaatsen van de wedstrijd tegen ODI kwam dan ook als een domper, gevolgd door de hierop volgende mededeling dat de competitie wellicht helemaal niet meer uitgespeeld zou worden vanwege de Covid-19 maatregelen. Zou al dat harde werken van Angelique, Johan en de meiden om zich terug te vechten in de 1e divisie dan niet beloond worden? Met de kennis van nu kun je je afvragen waar je je druk over moet maken, maar toen waren de cafés en restaurants nog open en waren bijeenkomsten tot 100 personen nog toegestaan.

Met een enquête onder de verenigingen en spelers begon de discussie over hoe verder. Gewoon volgend jaar opnieuw beginnen, klasseren op basis van de meest actuele stand in de competitie of klasseren op basis van het ‘winterkampioenschap’. Optie 1 was voor ons géén optie uiteraard…bij de andere 2 zouden we als 1st geplaatste promoveren. De meningen waren uiteindelijk 50/50 verdeeld tussen optie 1 en optie 2, spannend!

Op 31 maart nam de Nevobo een besluit: de eindstand van de competitie in o.a. de 2e divisie wordt bepaald op basis van het wedstrijdquotiënt: het aantal punten gedeeld door het aantal gespeelde wedstrijden. Dat resulteerde in de volgende eindstand:

1. Peelpush D2, 17-69. 57/14 sets en 1700/1356 punten
2. Volley Meerkerk D1, 17-69. 55 /15 sets en 1677/1391 punten
3. Next Volley Dordrecht D1, 17-64.
4. HLB Van Daal, 17-48.

Maar nu even terug naar hoe het allemaal begon. Met Angelique als hoofdcoach en Johan als trainer werd het jongste team van de 1e divisie aangevuld met ervaren speelsters uit Dames 3 (voormalig D1 speelsters) en 2 nieuwe jonge talenten van Polaris, respectievelijk Lindy/Maud en Juul/Lieke.

Helaas moesten we Liselotte afstaan aan Somas en Emma aan D1 maar Loes, Mirna, Sanne, Guusje, Sil, Lynn en Ayla bleven ondanks het feit dat een aantal 1e divisie teams op het ‘overnamepad’ waren. De resultaten van de oefenwedstrijden in België tegen o.a. WIK, Stravoc maar ook Sliedrecht waren wisselend. Dat van Top-divisionist Sliedrecht gewonnen werd gaf de burger echter moed. Ook de 7e man, de trouwe supportersschare, was gebleven en aangevuld met m.n. Bas en Patrick die geen wedstrijd zouden missen.

De competitie werd ‘afgetrapt’ in de eigen Körref tegen de dames uit Den Dungen van HLB Van Daal. Het was zeker geen gemakkelijke wedstrijd getuige de 25-22,26-24, 25-15 en 25-23 setstanden, maar wel de koppositie! Vervolgens een uitwedstrijd tegen Volley Dordrecht waar een 2-0 achterstand in sets alsnog omgebogen werd in een 3-2 overwinning, zodat ook in Dordrecht het toklied weerklonk.

Lynn was inmiddels op een training geblesseerd geraakt en Lindy net bevallen dus de selectie was al een beetje uitgedund, desalniettemin werd de thuiswedstrijd tegen VCN met hulp van jeugdspeelsters Pim en ‘andere’ Juul relatief eenvoudig met 4-0 gewonnen. Peelpush wederom alleen op kop met een uitwedstrijd tegen Ledub in het verschiet.
Dit werd een wedstrijd met STRIJD in kapitale letters: Lynn en Lindy nog niet inzetbaar, geen backup vanuit D3, Maud een schouderblessure, dus geen wisselmogelijkheden. Na amper 6 punten in de 1e set slaat het noodlot toe, Juul komt verkeerd neer en moet met tranen in de ogen het veld verlaten.

Angelique moet een noodgreep toepassen, Guusje een blauw shirtje aan en aanvallen en Lieke op de libero-positie. Het wordt een knotsgekke wedstrijd waar een 2-1 achterstand wordt omgebogen in een 3-2 overwinning. Ondank het nodeloze verlies van de 3e set toch de knop om en nog twee sets op rij winnen.

Met wel wat puntverlies maar nog steeds ongeslagen togen onze dames naar Wijchen om aldaar tegen Trivos te gaan ballen.

Best een goed team maar niet opgewassen tegen de in het ‘Wijchens Nieuws’ tot stormrammen omgedoopte Peelpush aanvalsters, wederom een 4-0 om in de boeken bij te schrijven. Volley Tilburg, kansloos gedegradeerd, was een week later ook geen enkele set opgewassen tegen de Peelpush-power en ging dus ook zonder punten terug naar huis.

Inmiddels waren Lynn en Lindy weer inzetbaar toen we de uitwedstrijd tegen Somas Activia aantraden. Met 6 servicefouten in de 1e set onzerzijds en zeer sterk verdedigend spel van Somas morsten we hier een puntje. Volgende drie sets gingen tegen -14, -21 en -14 naar onze geel-blauwen, met Meerkerk en Dordrecht nu op 3 punten achterstand. Ons volgend slachtoffer was ODI, onder leiding van Roel Coenen, dat veel beter speelde dan de stand deed vermoeden en ons links en rechts een handje zou helpen om punten weg te snoepen bij concurrenten. Met Hennie achter de knoppen van de muziekinstallatie knokten onze meiden zich met prima volleybal naar setstanden van 25-19, 25-20, 25-18 en 25-18.

In het wedstrijdboekje van Spivo werd ons team al als titelfavoriet bestempeld met zijn mix van ervaren speelsters en jeugdige talenten. Onze speelsters lieten (ondanks een ATV-dagje van Maud) zien dat hier geen woord van gelogen was. Met 25-16, 25-21, 25-19 en 25-19 werd een voorsprong van 6 respectievelijk 7 punten genoteerd op Dordrecht en Meerkerk.

Was de wedstrijd tegen Budel al knotsgek, de wedstrijd tegen ‘reuzendoder’ Utrecht was nog gekker. Ondanks 8 servicefouten wisten de gasten uit de Domstad de 1e set te winnen met 25-23. In de 2e set knokten onze meiden zich van 17-21 terug naar 22-22 en bleven steeds 1 punt voorsprong houden.
Op 24-24 een foutservice van Utrecht, dus setpunt 2, foutservice Peelpush, foutservice Utrecht, dus setpunt 3, foutservice Peelpush, 26-26.

Uiteindelijk wist Utrecht de set met 29-27 te winnen, al 2 verliespunten dus. Na een 25-17 winst in de 3e set gingen de koppies weer omhoog en werd ook de 4e set met 25-22 gewonnen. Tijd om de trommels uit de berging te halen en onze meiden naar de winst te trommelen. Het werd een bloedstollende 5e set waarbij de winst met 15-13 onder de klanken van Rowwen Hèze’s ‘Limburg’ naar onze meiden ging. Nog steeds ongeslagen!

Dat de Meerkerkse kippen bij de kleinvee-tentoonstelling in Meerkerk vooraf al tokten bleek een voorteken voor de wedstrijd. Op 21-17 in de 1e set bleek er nog niks aan de hand, ware het niet dat het korte tijd later 21-23 stond en de set met 25-23 naar Meerkerk ging. Ook de 2e set was een eenvoudige overwinning voor Meerkerk. Met de wedstrijden tegen Dordrecht en Utrecht nog vers in het geheugen gingen we er de 3e set vol tegenaan en wonnen deze set overtuigend met 25-18. Ook in de 4e set liepen we al snel uit naar 10-4, zou het dan weer gaan lukken? Helaas niet…..3-1 voor Meerkerk.

Desalniettemin winterkampioen, maar dat zegt niks op het einde van het seizoen.

Na winst in een oefenpotje tegen 1e divisionist Olympia begon de 2e seizoenshelft thuis tegen Dordrecht. Dit was een deceptie, de eerste 3 sets gingen allemaal met 25-21 verloren alvorens alsnog de 4e set gewonnen werd, ook met 25-21. Vanwege het feit dat Meerkerk nog wat in te halen had bleven onze meiden aan kop. De uitwedstrijd tegen VCN begonnen de dames met een 25-11 overwinning. Ook de 2e set werd gewonnen. In de derde set waren we niet bij de les en liepen we tegen onnodig setverlies aan. De 4e set was echter weer een prooi voor ons. Tegen Ledub hadden we wat goed te maken en dat deden we zeer overtuigend, met 25-16, 25-14, 25-17 en 25-18 lieten we de tegenstander volstrekt kansloos.

In de thuiswedstrijd tegen Trivos hadden we het niet gemakkelijk, zoals eerder reeds gezegd een taaie ploeg die op de 3e set na lang bij kon blijven.
De 4-0 was echter een feit, net als in de hierop volgende wedstrijden tegen Tilburg (25-18, 25-10 (in 16 minuten), 25-14, 25-25) en tegen Somas (25-10, 25-20, 25-25 en 25-17). Met een team dat vol op stoom was keken we uit naar de competitieronde waar we tegen ODI zouden spelen, te meer daar de concurrenten inmiddels punten had laten liggen maar ook een onderlinge wedstrijd hadden. Zover is het echter niet meer gekomen…..

Promotie is een feit en dat is ‘met bloed, zweet en tranen’ verdiend. De toeschouwers (elke week leken het er meer te worden) werden wedstrijd na wedstrijd getrakteerd op attractief volleybal. Dames, proficiat ! Volgend jaar weer een derby tegen Stravoc in plaats van een mogelijk P/D duel….

Het is ook niet meer dan fair dat ook de Dames van Volley Meerkerk en de dames van Next Volley Dordrecht promoveerden, want samen met Peelpush gaven zij toch het hele jaar de toon aan. Dames van harte proficiat en tot volgend jaar in de 1e Divisie!

gh @ VoV, bron Frank Severens, Peelpush Dames 2. Foto Wim Simons.