Thor is de KAMPIOEEEEEEEN!

VoV, 17-04-2019. 19:13 uur.  Het laatste wedstrijdverslag van het seizoen, mijn laatste wedstrijdverslag bij Thor, maar wel een wedstrijdverslag over DE wedstrijd waarin we kampioen zijn geworden. Aangezien de wedstrijd al een paar dagen geleden is (omdat ik niet wist dat het aan mij de eer was om me aan dit verslag te wagen), hoop ik dat ik jullie nog genoeg details kan geven.

Op zaterdag 13 april mochten we voor onze laatste wedstrijd uitrukken naar Haarlem om het op te nemen tegen Spaarnestad D1. Omdat onze directe concurrent Armixtos tegen VTC Woerden punten had laten liggen, hadden we de touwtjes weer in handen en lag het ‘onuitspreekbare’ kampioenschap plotseling binnen handbereik. Met drie punten waren we zeker van de titel, en je zou daarom denken dat iedereen met zicht op deze belangrijke wedstrijd ruim op tijd zou zijn voor een optimale voorbereiding.

Maar Thor D1 zou Thor D1 niet zijn als er niet een paar te laat zouden komen door plotselinge vertragingen en gekke omleidingen van google maps. Maar misschien zorgde deze gewoonte er juist voor dat we ons helemaal thuis voelden in deze spannende situatie, waardoor we met voldoende rust en strijdlust de wedstrijd in gingen. Met een mooie sentimentele speech en wat tactische tips van coach Sieme begonnen we aan de genadeslag.

Eigenlijk had ik zelf, in de week voor deze wedstrijd, een beetje de twijfel of het ons zou lukken om op dit belangrijk moment te pieken. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld Nikki en Wes, die voor ons allemaal kampioensshirts had laten drukken en zelfs al een vakantie hadden geboekt in het weekend van de PD – wedstrijd. Mijn twijfel verdween echter ook volledig op het moment dat we de eerste punten van de wedstrijd gespeeld hadden. Iedereen stond met rust, controle en vertrouwen te volleyballen en dit leidde ertoe dat we zowel de halverwege de eerste en de tweede set uitliepen op Spaarnestad en beide sets met een ruim verschil binnenhaalden.

Wat ik me kan herinneren is dat de passlijn stond als een huis, vooral met dank aan Juul, waardoor alle aanvallers perfect aangespeeld konden worden. Ook was onze servicedruk weer terug van weggeweest met mooie series van Haag, had zelfs Mandy hem weer te pakken en serveerde Margo zowel een ace als een homerun. Joyce en Nikki waren zoals altijd weer de twee stabiele factors in het veld, waarbij ik elke keer als Nik een bal kreeg een soort opgelucht gevoel kreeg omdat we die bal dan waarschijnlijk toch wel zouden scoren, en Joyce verdedigend zelfs ballen vanuit het andere veld terughaalde. Ook Lies heeft aanvallend weer genoeg punten gepakt. Ik verbaas me er nog steeds weleens over hoe ze het voor elkaar krijgt om sommige hoeken te maken, en ik hoop dat ik dat misschien ooit ook nog ga leren.

In de derde set was het wat spannender dan in de eerste twee sets en bleef het een nek aan nek race tot de twintig. De dubbele wissel, waarbij Sanne en Lotte het veld betraden, zorgde in mijn mening voor het extraatje wat we nodig hadden om de derde set, en daarmee het kampioenschap, binnen te slepen. WE ZIJN KAMPIOEN!!!

Wat ik vooral heel mooi vond aan deze wedstrijd was het sterke teamgevoel dat de hele wedstrijd aanwezig was. Met in het bijzonder het lawaai dat de hele wedstrijd lang vanuit de kant in het veld te horen was. Loran die helaas niet kon spelen vanwege haar knieblessure, maar die haar enthousiasme met veel overtuiging overgaf op de speelsters in het veld, en Lied die zich ook dit keer weer beschikbaar stelde als speelster in het belang van het team en door het vele zingen en schreeuwen ’s avonds ijzersterke buikspieren had.

Daarnaast wil ik nog even een momentje stilstaan bij Kyra, die ondanks haar super drukke snackbarleven toch de tijd vrij had gemaakt om erbij te zijn, vervolgens terug naar Bergambacht is gesjeesd om alle hongerige mensen van een patatje te voorzien, om daarna met de energie die ze nog over had naar Rotterdam te komen om het feestje af te maken. Dit was overigens een erg mooi feestje, met de schaal als hoogtepunt van de avond.

Lieve meiden, Sieme en Wim, ik wil jullie heel erg bedanken voor de twee superleuke seizoenen die ik met jullie heb gehad. Door alle tips, coaching maar vooral het vertrouwen heb ik enorm veel geleerd. Ik heb het ontzettend naar m’n zin gehad, en nu het moment eraan zit te komen dat ik definitief afscheid moet gaan nemen van jullie merk ik dat ik eigenlijk helemaal niet weg wil. Als jullie ooit weer eens om iemand willen lachen of als jullie me misschien een beetje missen… Ik heb altijd zin in een drankje

gh @ VoV, verslag Thor Dames 1. Foto idem.