Tweede verlies koploper Gemini S in 2023

VoV, 22-01-2023. 12:40 uur. Jongstleden vrijdag speelden wij een balletje met het Keistalletje. De sfeer was moeilijk te beschrijven. Noem maar eens een sfeer die makkelijk is te beschrijven. Precies. Dat dacht ik ook. Het was een avond als alle avonden. Keistad kwam met een volledig eskadron de hal binnen. Het deed Klaaf (die op de tribune zat) denken aan alles wat hij had meegemaakt in Peru.

De mensen. De protesten. De doden tijdens de protesten. En het lekkere eten. Carapulca nam hij, voor hij terugvloog, op de vlucht voor de ordetroepen. Hij had ervan genoten. Klaaf verslikt zich altijd eerst in zijn eten, maar de Carapulca was veel te pittig voor zijn stembanden. Klaaf had ook de longen uit zijn lijf geprotesteerd. Die stem was hij dus voorlopig kwijt. Klaaf keek dus als een stille Willy naar ons geravot met de Amersfoorters.

Want onder de warme leiding van Koen de RVD-man stond Gemini S – Keistad 2 op het punt te beginnen. Die was met de auto gekomen. De tweede scheidstefan hield zich op de achtergrond. We hadden ook niks anders verwacht van Stefan de IND-stagair.

De wedstrijd ging als een Nederlandse film. Met keelpijn-Klaaf en de geüniformeerde Koen en Stefan (van de RDW) kwam het neer op: te veel hoofdrollen, te weinig sfeer en een onbevredigend slot voor iedereen. Klaaf zat te kijken hoe Remko een drukserve inbracht. Hoe Tim een tweeslag sloeg. Hoe Wouter niet zei dat hij slechter had verwacht. Klaaf zag het allemaal. En de algoritmen van de LBIO hield ook alles in de gaten.

Vooral Mike, met zijn dure service. Dat krijg je als je de leiding laat bij twee van de hardnekkigste leden van diezelfde LBIO. Contactgeld-Koen en Incasso-Stefan. Die letten niet alleen op in of uit. Nee. Die kijken ook naar het grotere plaatje. Is het wel verdiend? Algoritmen die ons moeten helpen de eerste plek te ontlopen. Gepersonifieerd door de mannen in het donkerblauw. Koen en Stefan. De eerste twee kwarten waren snel beslecht. 20-25 en 20-25 voor Keistad en Gemini S stond met lege handen.

Erik bleef het maar relativeren. Tot vermoeienis toe. Erik: “Op het strand van Lampedusa dit, en in de hoorn van Afrika dat, in Afghanistan daar is het ook niet altijd feest. En Klaaf is zijn stem kwijt.” Nou we wisten wat we moesten doen. De derde set nog dikker verliezen. En ik zou willen kunnen schrijven dat het aan de 1e of de 2e man langs het vangnet lag. Maar die stonden erbij en keken ernaar. Of ze een vorm van genot ervoeren was niet aan hun houding of postuur af te lezen.

Anders had Tom ze mogelijk wel gelyncht. Maar niet heus, die had veels te moeie benen. De jeugdige buitenaanvaller, de blokkerende gorilla en de kracht van het collectief. Daarmee won Keistad de derde set (en de wedstrijd) met 17-25. Dik aan de broek. Bas maakt zich grote zorgen over zijn sociale omgeving in een vrije val.

Bas maakt zich eigenlijk helemaal geen zorgen en wil gewoon in zijn bed liggen. Het gevolg dat zien we later wel. Naderende rampen zijn altijd makkelijker te accepteren als ze onafwendbaar zijn. Maandag zullen we wel horen bij wie er allemaal gesneden gaat worden in zijn PGB. In ieder geval bij PGBas en PGBram. De begeleiders op de bok en paal hielden zich verdacht koest. En Klaaf ook. Maar Klaaf is hees.

En nu komt iets compleet anders. Wouter ging spelverdelen. Mike kwam beter in zijn spel. De glimlachende Wouter en de glimlachende Mike trokken ons de laatste set door. Als je Mike en Wouter loslaat, komt er een flinke bak water naar beneden.

De 25-18 was voor de bühne, hopelijk dat die zich enigszins heeft vermaakt. En dacht zij niet constant aan het CAK met haar eigen bijdrage. De hoogwaardigheidsbekleders Stefan en Koen hebben het prima gedaan, al vragen wij ons af of dat nu altijd met een harde fluit in je mond en een dikke paal tussen je benen moet. Soms is afstand houden juist dichterbij komen. Want zoals de watermeter thuis tikt, tikt hij nergens. En Klaaf kuchte kort en droog.

gh @ VoV, verslag van BB Achternaam, Gemini-S. Foto’s idem.