Twente ’05 zakt mentaal door het ijs

“We gingen met een kleine groep naar de sporthal de Dijk in Dordrecht. Midden en youngster Lex Slaghekke mocht het 2e team steunen in de strijd om de 2e plek in de 3e divisie tegen Time – Out in Diepenheim. Helaas verloren de mannen van Rinke Olthof met 3-1. Het betekende dat er geen wisselmogelijkheden waren.

De insteek in deze fase is plezier houden en progressie maken, zowel individueel en als team. Je kunt de mindere zijn, toch moet je altijd de strijd aan gaan. Als de kwaliteit onvoldoende is, kun je met hard werken toch nog ergens komen. In mijn ogen is dat iets wat je jezelf niet mag verwijten, je doet er alles aan om zelf tot een acceptabele prestatie te komen.

In de 1^ste set keken we eerst de kat uit de boom. We maakten zelf teveel fouten, zowel in de opslag als in de pass. Aanvallend kwamen we er daardoor niet aan te pas. Next Volley pakte de set overtuigend met 25-19.

In de 2e set gingen we aan de slag met de foutenlast. We wisten het aantal fouten te beperken en deden volwaardig mee. We pakten de voorsprong en met name op mid kwamen we regelmatig goed door. We werkten hard en namen brutaal een voorsprong. Aan het einde van de set kwamen de mannen van Michiel de Ruyter nog wel terug, maar we wonnen de set met 19-25.

In de 3e set vielen we terug naar het spel van de 1e set. Heel veel fouten en ondoordachte acties in de aanval. We kwamen er niet meer door heen. Het gevolg was een kansloze 25-14 setverlies. Afgesproken werd om onze huid in de 4e set duur te verkopen. Na 5 punten haakten we echter af. De kopjes gingen naar beneden. Het geloof in eigen kunnen was verdwenen. Opnieuw was de mentale weerbaarheid, zeker bij de jongeren, ver te zoeken. Het werd een kansloze 3-1 nederlaag na het setverlies met 25-16. Terecht uitte de geblesseerde Michiel van Staaveren zijn gram tegen de youngsters,  die de komende week de finale open club A in Apeldoorn gaan spelen, dat ze op deze wijze nergens geen recht op hadden.

We hebben geprobeerd na het vertrek van al die spelers naar de Eredivisie een acceptabele ploeg neer te zetten. Daarbij moesten we omgaan met de beperkte aanwezigheid van Lee Horsey. Het was niet voldoende. We hebben wel vooruitgang geboekt, maar te weinig. We zijn mentaal door het ijs gezakt. Gezien de leeftijd van de nieuw in het team gekomen spelers, was dat te voorspellen.

We geven nu wel heel gemakkelijk toe aan de omstandigheden en dat is en blijft iets waar ik persoonlijk heel veel moeite mee heb. Het betekent een aderlating voor het volleybal in de regio. Het draagvlak binnen Enschede voor ploeg op Topdivisie niveau is echter te beperkt. Het zal dan ook nog lastig worden om ooit op dit niveau terug te kunnen keren. Hopelijk redden de mannen van Harrie Proost, Ecare Apollo 8, het wel om in de Topdivisie te blijven. Zij kunnen het stokje dan overnemen.”

(Wedstrijdverslag van Henk Goor, trainer coach Twente ’05. Foto Jan van den Noort)