Uitermate spannende Veracles – Donitas

“Zaterdag hebben wij allen een echte Veracles vs Donitas pot gezien. Veel en uitbundig publiek en hééél vééél spanning. De wedstrijd begon iets later, omdat de scheidsrechters vonden dat er gaten in het net zaten. Nu zitten die er altijd al in, maar er waren te weinig en sommige te groot. Snel werd het reserve net opgehangen en gelukkig was deze goed genoeg om toch aan de wedstrijd te kunnen beginnen.” Mailt Erwin Sikkema als introductie voor het wedstrijdverslag van zijn team tegen Donitas.

“Zoals al in mijn voorwoord al was beschreven gaan deze wedstrijden vaak niet over het vertoonde spel, maar meer over inzet, spanning en de strijd tussen twee studenten teams. En strijd was er ! Spanning was er meer dan gezond voor je is ! En, er werd volop strijd geleverd door de beide studenten teams.

Persoonlijk heb ik de wedstrijd meer beleefd dan rationeel benaderd. Lopend langs de kant ben je meer een onderdeel van het veld,  je voelt en beleefd de pijn, de euforie, het stimulerende gevoel van een harde aanval, een onmogelijke bal van de grond halen en het  licht uit draaien voor de tegenstander middels een goed sluitend blok.

Ik was dan ook blij dat vandaag Mark Afman en GertJan Alssema op de bank zaten om mij af en toe bij de les te houden en de juiste wissels binnen de lijnen te brengen of zaken bijstellen binnen ons tactisch concept.

De eerste twee sets waren wij als eerste bij de 23, hadden wij moeite met de harde slagen over het midden, maar konden wij daar niet genoeg tegen over stellen om deze sets binnen te slepen. ( 24-26 en 26-28) Helaas blijkt dan dat je met reeds vijf  competitie punten in de pocket net iets meer durf en vertrouwen hebt. Waar wij aan het eind voorzichtiger werden ging Donitas op de zelfde manier door.

Balen is het wel, zo hard gewerkt en het dan aan het eind net niet kunnen afmaken is frustrerend. Dat wij in de derde set met dip begonnen was logisch. Het begint namelijk in je hoofd te brommen, waarom wil het niet, waarom kunnen we het niet afmaken. De grootste stap van de afgelopen tijd werd dan ook in de derde set gemaakt. Bewustwording dat het niet om je zelf draait, maar vooral ook voor de mensen die elke wedstrijd weer achter ons staan. Bewust worden waarom we zo vaak in de trainingszaal staan de energie van een fysio en een mental coach.

In de tweede time-out bij een 14-6 achterstand hebben we alle opdrachten in de prullenbak gegooid. Gewoon doen waar je goed in bent en niet doen wat je nog niet 100% onder de knie hebt. Makkelijk is dat niet, maar punt voor punt kropen wij wel dichterbij. Ook boven de twintig kwam er geen verstijving en gingen we door. Het ultieme moment. Uiteraard gaat dit altijd gepaard met individuele kwaliteiten en bij ons kwam dit van Lotte Hess, haar kracht en enthousiasme bracht het beetje extra in ons team wat wij nodig hadden om deze set met 26-24 te winnen.

Iedereen geloofde in de wedstrijd winst, het was absoluut mogelijk om deze pot winnend af te sluiten, edoch was er een midden fase in de vierde set waar een ieder net een beetje te enthousiast werd. We liepen elkaar in de weg en verloren even de organisatie. Dat koste ons een aantal punten en waar wij een voorsprong hadden moeten nemen, keken we tegen een achterstand aan.

Hierdoor moest er eerder gewisseld worden op sommige plaatsen, wissels die wij op de juiste momenten wilden gebruiken in een later stadium. Aan het eind van de set werden er ballen uit geslagen en in het net geslagen, maar ik vond dit juist een prima stap. Uiteraard verlies je de set en de wedstrijd, maar ergens gaan wij hier plezier aan beleven, want inbrengen verleg je scoringskans bij je de tegenstander en wij moeten leren om dit in eigen hand te houden. deze ballen gaan we in de toekomst wel scoren.

Uiteindelijk staan we nog steeds op 0 punten en ik kan niet zeggen dat mij dat niets doet. Ik baal daar van en ik heb een slecht weekend, want dit harde werken en vele trainen moet ergens beloond worden. Ik vind het super knap dat we er elke week weer met elkaar staan en dat er ook heel duidelijk plezier is, maar het is over duidelijk dat “winnen” de drug is die wij nu nodig hebben. Gelukkig blijft ons groene publiek ons elke week steunen en kreeg het team uit alle hoeken veel complimenten. Laat dat dan voor dit moment de brandstof voor onze motor zijn.”

(Wedstrijdverslag van Erwin Sikkema, StadsGarderobe Veracles dames 1)