US over het lucifer effect in volleybal

VoV, 17-09-2018. 9:15 uur. De eerste ronde van de nationale beker bij de heren. In ronde G stonden de kringspieren van vier eerste herenteams gespannen. VV Utrecht, Vives, NVC en US. Zij waren er allen klaar voor. Uit het perspectief van US deden uitsluitend de schermutselingen waaraan zij participeerden ertoe. Deswege kiezen we de wedstrijden ‘à titre personnel’. Haak je af bij Frans? Die deed niet mee. Bon. De Junta van US heren 1 had een zonneklaar streven:  ‘Verder in de beker.’

De competitie is niet de essentie van het jaar 2018 en 2019. De beker is voor honderd procent het voornaamste. Zo gezegd, zo gedaan. US speelde haar eerste duel tegen NVC. Dit team speelt ook in de tweede divisie. Opvallend was bij NVC hun ongelofelijke rallyspel. Verdedigend stond het als een huis. NVC gaat in de (onbelangrijke) competitie ‘een-harde-noot-te-kraken’ zijn. US verloor de eerst eerste set noodlottig (25-22). US is een sociaal team wat zich aanpast aan de tegenstander.

Wanneer US niet tegen zichzelf speelt, speelt het tegen de tegenstander. Spiegelen aan de tegenstander is ons niet vreemd. Vandaar dat wij dingen doen die de tegenstander doet. Een grootse wedstrijd kan alleen maar ontstaan wanneer twee teams elkaar naar grootse hoogten stuwen. Set twee won US (22-25). Was het groots? Dat is nog te vroeg om te beoordelen. Geschiedenis kan (Lex) immers pas met terugkijkende analysen worden gejureerd. In Duitsland wist iedereen na de oorlog ook pas wat er was gebeurd. De beslissende derde set werd met 10-15 gewonnen.

US lag op koers om verder te gaan in de beker. De volgende tegenstander was VV Utrecht. Op papier zou het volleybalwedstrijd worden. Op het digitale scoreformulier bestond de wedstrijd niet. Voor de vorm hebben we hem toch maar gespeeld. En verloren. De bekerdroom lag niet volledig meer in onze eigen handen. De eerste set konden we niet meer punten dan 19 vergaren. De tweede set konden we ook niet meer dan 19 punten vergaren. De wedstrijd hebben we dus met 0-2 verloren. Kapitein Jorrit gooide het over een andere boeg. Overigens is het wel grappig om te vertellen, dat hij op vakantie bij onze oosterburen altijd een sjaal aangereikt krijgt, als hij zich voorstelt.

Het USser vlaggenschip speelde de laatste wedstrijd tegen tweede divisie team Vives. Het bij vlagen goede spel tegen Utrecht lieten we varen tegen Vives. Verlies met 1-2 in setstanden 25-23, 20-25 en 16-18 was een feit. Zoals de Duitsers het zo mooi kunnen verwoorden: ‘Der Pokaltraum ist auseinandergefallen.’

Beoordelingen van de spelers:

• Verhees, een 7 waar hij een 9 van kan maken door stabiel belangrijk te worden met onder andere zijn magnifieke sprongservice.
• Verdonck, een 8 wegens onopvallend goede dingen doen. Hij kan uitgroeien tot de beste midden van het team.
• Snoek, een 8 door een goede service een goede passing. Een steunpilaar van een goed team.
• Musters, een 6. Grillig, kan blokkerend nog veel meer. Op de bank soms te realistisch over het spel in het veld.
• Muis, een 6,5. Hij haalt steeds meer ballen van de vloer. De passing bleef stabiel.
• Louwaars, een 6. Kan beter, want hij werd zelf verdeeld door adviezen van buitenaf. Trok zich verkeerde dingen aan.
• Koolstra, een 5. Serveerde fout. Scoorde de belangrijke ballen niet.
• Kalt, een 6,5. Zoekend en lerend. Leer het zoekende af en zoek naar de goede leerpunten, dan wordt het zekersteweten wel wat.
• Hoonhout, een 6. Wisselvallig, soms erg sterke ballen. Soms een zwakke bal.
• Van der Hoeven, een 6. Na een achterlijk goede sprongserve een foutservice. Kan zijn ‘korte balletje’ nog veel meer uitbuiten.
• Van Dongen, een 5 maakte te veel fouten in zijn korte optreden. Is de mentale thermometer van het team.
• Covalo, een 7,5. Passend goed, aanvallend sterk. Kan medespelers nog beter maken dan hij nu doet.
• André, een 6,5. Naar mate hij zelf beter speelt kan hij anderen meer helpen.
• Teamprestatie, een 6,5. Middelmatig. En daarmee ga je niet door in de beker. Als het richting een 7,5 gaat wordt het al snel een 8. Als het richting de 6 gaat, wordt het lastig om er een 7 van te maken (voor de kerst).

Opmerking nopens de arbitrage (uitgezonderd jonge telg Van Lijsel): We (VVU, Vives, NVC en US) eisen dat de Nevobo in de jaarlijkse verplichte bijscholingsstof voor scheidsrechters het volgende op laat nemen:

‘Het Stanford gevangenisexperiment’:  Om te voorkomen dat volleybalscheidsrechters in Nederland zich als volgt gaan gedragen:

“We kunnen verveling creëren. We kunnen ze een gevoel van frustratie geven. We kunnen ze bang maken… Zij zullen niets kunnen doen en niets kunnen zeggen wat wij niet toestaan. We gaan hun individualiteit op diverse manieren afnemen, en op geen enkel moment zal iemand hen bij hun naam noemen; ze zullen nummers krijgen en met hun nummers worden aangesproken. Over het algemeen zou dit een gevoel van machteloosheid moeten opleveren. Wij hebben de totale controle over de situatie. Zij geen enkele.

“Dit is ongewenst als het gaat om jongens en meisjes die gewoon willen volleyballen.

gh @ VoV, verslag en foto via B. Koolstra US H1.