US Sinterklazen blijven verbazen

VoV, 05-12-2016. 15:45 uur. Rond die spannende en leuke tijd van begin december zat Fred Man voor het haardvuur. Het knetterde en brandde gezellig. Buiten was het weer guur weer geworden. Des te aangenamer was het binnen. De kleine Tristan kroop bij hem op schoot. En hij nam een slokje van zijn Maredsous. Terwijl hij de kleine door het haar kroelde, viel zijn oog op zijn schoen. Er stak een perkament uit. Met kinderlijke spanning zette hij Tristan van zich af. Fred hurkte bij zijn schoen neer. Hij herkende dit uit zijn jonge jaren. Het perkament was opgevouwen. Toen hij het pakte en openvouwde, zijn keel schraapte en van plan was te gaan voorlezen bracht de kleur hem ietwat van zijn stuk. Roze. 

Het bleek het wedstrijdformulier van de wedstrijd US-Shot te zijn. Heel even keek hij grijnzend links en rechts over het vel heen. Snel maakte hij er een prop van en wierp deze in het haardvuur. Tristan zat op een aanmaakblokje te sabbelen. Fred liet zijn gedachten nog eenmaal over de wedstrijd gaan en nam nog een slokje Maredsous. Arjen was jarig en was er niet bij. Voor hem is deze tijd van het jaar altijd een van kiezen of delen. Maar daar zullen we u niet mee vervelen.  

Fred realiseerde zich plots, dat hij in rijm dacht en vond dat ‘Knots!’

Is het de Maredsous, die zorgt voor deze rijmroes?

Of is het de nasleep van de wedstrijd tegen Shot, het Duitse woord voor brood is brot.

We liepen met de tegenstander in, en de scheids had goede zin.

Elk punt floot hij heen en weer. Hij werd ondersteund door een andere heer.

En toen ik, Fred Man, zag wat de tweede allemaal kan.

Dacht ik bij mijn eigen, die zullen vast een goed salaris krijgen.

Want de leiding bleef goed leiden, aan de jongens en de meiden.

Van US en van het Shotse team, de fluit van nu was vroeger de riem.  

Daar waar puntjes en fouten bij beide vielen, zat Shot ons wezenlijk op de hielen.

De passers waren de bal aan het controleren, zodat de aanvallers het blok konden bezeren.

Dat ging goed zolang, Jesper kon slalommen in het gedrang.

Jesper was zich erg bewust,  hoe hij de bal sierlijk kust.

Wanneer hij deze kusjes verdeelt, hij ermee niemand verveelt.

En ook al blijft deze positie ondankbaar, “Hij heeft echt fantastisch haar!”

Zijn manen zwieren sierlijk en golvend mee, bij zijn setjes en op de wc.

In de eerste set bleef Jesper meters maken, we hoorden zijn gewrichten kraken.

We stonden via 10-11 achter, toch sloeg Shot steeds een stukje zachter.

Daarmee wisten wij te bereiken, dat ze op 25-19 konden bezwijken.

 

Ook set twee kwamen we achter te liggen, Shot dat zijn jonkies, lammetjes of biggen.

En daarmee onervaren en iets bleu, we kwamen weer gelijk (“Heu!”).

9-9 stond het op dat moment, en de midden van Shot is een lange vent.

Wij hebben echter Schimpie op het midden, die als een valkje staat te bidden,

alvorens hij zijn blokje sluit, en er vandoor gaat met de buit.

Schimpie schimpie, wat een pit,  je moeder noemt je Jorrit.

Jou blokanalyses, jij baken in mindere tijden, laten voornamelijk onze tegenstander lijden.

Je zingt het zuiverste van allemaal, Ons: “US!US!” Ja ja ja, wat een kabaal.

Waar je de aansluiting zoekt, en het zicht van de aanvaller opdoekt.

Rustend tegen Joris zijn schouder, hij is onze ‘in-toom-houder’.

Joris zette op de setjes zijn zinnen, en sloeg het belangrijke 20^e punt binnen,

Joris keek voor zich uit: Apetrots,  bij onze branding is hij een rots.

Ook Midas kon applaudisseren, en krijgt vaak te weinig veren.

Het schattige dons op zijn gezicht,  waarvoor ik uit liefde dicht.

Wat een gepassioneerd jongmens, en zijn keel stond in de hens.

 Want set twee (25-18) serveerde hij uit. Midas juichte toen heel luid.

Hij dacht dat de wedstrijd binnen was, maar neen we begonnen toen net pas.

Ook dit was nog maar het eerste couplet,  ik hoop dat u lezen tot het einde redt.

Waar vertoefde Midas nou? Was hij samen met Remco in touw?

Ja dat zou best wel eens kunnen, Wij wilden Shot geen punten gunnen.

Ik, Fred Man, merk ineens, dat ik tegen de verwarming lig, wijdbeens.

Wegdromen tijdens de derde set,  toen zorgden Remco’s blokjes voor dolle pret.

Die Remco wat een roeifanaat, waarmee hij op training als de beste gaat.

En die buikspieren zie je terug bij blokkeren, daar kan Remco nog jaren op teren.

Dan onze excuuspool en libero Giannis, voelt zich bij verdedigen als een vis.

Eentje die van links naar rechts duikt, maar wel een beetje naar knoflook ruikt.

Hij wist een paar ballen van de grond te wippen, zonder hem liep ons schip op de klippen.

De venijnige emotie rond 6-6, bracht een beetje jeu aan deze clash.

Ze vonden het wel mooi, Mike en Dennis, een beetje tumult en een beetje stennis.

Fred nam toch maar een time-out, en thuis noemde hij Tristan “Stout”.

Tristan had de hele doos aanmaakblokjes opgegeten, en dat werd hem door Fred persoonlijk verweten.

In de wedstrijd was Tristan achter de bank weggekropen, hij is nog jong en kan niet lopen.

Tristan kon na een huilbui weer wat bedaren, want de zak van sinterklaas heeft lange grijze haren.

Dennis en Mike liepen hand in hand, en verdienden gejoel van de kant.

De derde set was binnen met een knal, 25-16 werd het in onze hal.

Dennis en Mike gingen als een paartje, richting de andere helft met een vaartje.

Wat leuk het is, als er liefde in je team opbloeit, zeker als je met al je riemen roeit.

De formaliteit was een feit, US had schijt en bijt tot Shot weer wegrijdt.

Shot was niet meer in leven, we wonnen de laatste set 25-7.

Dat deden we niet voordat, Tristan weer op schoot bij Fred zat, de lieve schat.

Het werd vier nul,  gelukkig geen flauwekul.

Fred was tevreden met het resultaat, en stopte toen met rijmen want het was al laat.

Fred Man ging slapen want hij was moe, Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is Dutroux.

gh @ VoV, verslag van Bram Koolstra, US Amsterdam heren 1.