US variaties op de Rode Lantaarn

De Rode lantaarn. Het is een veel gebruikte wielerterm over de laatst geëindigde in de tour du France. In de Tour du France finishen een groot deel van de renners niet. Zij worden gediskwalificeerd omdat zij buiten het tijdslimiet binnen komen, uit stappen of verboden middelen hebben gebruikt. Om als ‘slechtste’ binnen te komen heb je doorzettingsvermogen nodig.  

In de tour van 2015 werd de ons aller bekende Fransman Sebastien Chavanel de ‘winnaar’ van de Rode Lantaarn. Hij kwam op een kleine 5 uur van de gele trui binnen. In de beginjaren van de tour was dat wel anders (Antoine Deflotrière kwam binnen met 101 uur en 36 minuten achterstand). Vroeger was alles beter, ook de Rode Lantaarn.

Sprekende over de Rode Lantaarn, US heren 1 heeft hem nu stevig in de handen. De volleyballers van de hoofdstad staan op de laatste plaats in de topdivisie. De uitwedstrijd bij Peelpush werd voorafgegaan aan sightseeing in ons kikkerlandje. In de auto mijmerden wij over het gedicht van de eeuw:

Denkend aan Holland, zie ik breede rivieren, traag door oneindig, laagland gaan,

rijen ondenkbaar, ijle populieren, als hooge pluimen, aan den einder staan;

en in de geweldige, ruimte verzonken, de boerderijen, verspreid door het land,

boomgroepen, dorpen, geknotte torens, kerken en olmen in een grootsch verband.

de lucht hangt er laag en de zon wordt er langzaam, in grijze veelkleurige, dampen gesmoord,

en in alle gewesten wordt de stem van het water, met zijn eeuwige rampen, gevreesd en gehoord.

Niet elk gedicht is hetzelfde, zo is ook niet elke volleybalwedstrijd hetzelfde. De wedstrijd Peelpush tegen US werd bijvoorbeeld gespeeld op zondagavond. Dat is niet hetzelfde als de thuiswedstrijd. Sportkleren werden aangetrokken, het wekelijkse faxje uit darmstad werd verzonden en Midas was er bij. Midas past goed in het team. Net als de meerderheid is hij een pyrofore stof: licht ontvlambaar bij kamertemperatuur en blusbaar met bier.

Het spel van Peelpush werd gekenmerkt door een degelijke side-out en een degelijke blok -verdediging. Echter zonder Polman en Vermont  blijft er weinig over. In de eerste set kon een goed meekomend US na 20-20 geen stapje extra zetten. Peelpush kon vrij eenvoudig de eerste set binnenharken (25-21).

Vervolgens ging het  bergafwaarts met  US: 25-18 en 25-20. De winnaar (Peelpush) die saaie degelijkheid op het lijf geschreven was hield alle punten in Meijel. Het lichtpuntje was de midden Rimon welke na een mooi gescoorde bal zijn enthousiasme vierde. Hij kreeg onterecht geel van scheidsrechter Bouwmans (6,4). US dient haar punten bij andere tegenstanders te zoeken. Aan Peelpush heb je ook helemaal niks. De fluitende ‘tweede’ Obereije deed het fluiten gewoon normaal (6,4). 

Dan terug bij de Rode lantaarn, deze heb je ook bij het klassement van de scheidsrechters. Dit ziet er als volgt uit: Top-scheidsrechters zijn scheidsrechters die een cijfer van 7,5+ hebben. Dit betekent dat je een wedstrijd kan verliezen. Maar vervolgens de scheidsrechter een pluim geeft. Ook kan je  helemaal zijn vergeten dat er ook een scheidsrechter aanwezig was. Scheidsrechters die in feite Europees moeten fluiten zijn dus: Gompel (8,6), De Jong & Kooten (8,5), Dister (8,2) Peterman (8), Klein-Hamerveld (7,8) en Wijs (7,6).

Dan heb je de ‘normale scheidsrechters. Deze kunnen best OK fluiten. Dit zijn ook gewoon mensen van vlees en bloed. Desalniettemin kan je als team de schuld (on)terecht geven aan deze scheidsrechters. Welke schuld maakt dan niet meer zoveel uit. Dit zijn scheidsrechters met een cijfer tussen de 6,5 en de 7,5. In de topdivisie prima op hun plek: Kink (7,2), Tooj (7,1), Bouwmans (6,8) Jonghoen (6,7) en Oberije (6,6).

Onderaan heb je de Rode Lantaarn onder de scheidsrechters. Dit betekent dat beide volleybalteams onderaan de bok staan te klagen. Er heerst totale anarchie en het publiek ziet van dichtbij hoe het er aan toe gaat in een derde wereldland. Van Vessen (5) en Zomervrucht (5) hebben nog veel te leren.

Helaas moeten wij meedelen dat dit geen systematische review is. Daarbij komt dit nietszeggende lijstje heus niet door de spreekwoordelijke beugel van de M.E.C.N. (Medisch Ethische Commissie Nevobo). US wilde het eerst op muizen testen maar er was niet genoeg animo. Enfin.

Gerben (houder van de rode lantaarn onder Nederlandse dichters) heeft een gedicht geschreven geïnspireerd op het gedicht van de eeuw (zie boven) en de speciale kauwgom van de man van de bruid…

Hendrik Marsman ft. Gerben Dambrink – De memorie van volleybal

Denkend aan volleybal, zie ik ronde ballen, zwevend over oneindige velden gaan,

rijen ondenkbaar, ijle supporters, als verdwaalde vluchtelingen, op een der tribunen staan;

en in de geweldige, ruimte verzonken, de sporthallen, verspreid door het land,

kleedkamers,  banken, aluminium palen, netten en antennes in een groots verband.

de hoopvolle adem, van de verliezer wordt er langzaam, in grijze veelkleurige, dampen gesmoord,

en in alle gewesten wordt de fluit van de arbiter, met zijn eeuwige rampen, gevreesd en gehoord.

(Wedstrijdverslag (en meer) van Bram Koolstra, US Amsterdam)