US verliest, ‘Suicide is Painless’

VoV, 31-10-2016. 10:35 uur. De krant en nieuwsprogramma’s die Fred Man de afgelopen weken bekeek werden beheerst door een jaloersmakend onderwerp. Euthanasie. Zelfdoding bij uitzichtloos lijden. Niet te verwarren met spoorwegovergangen en viaducten zonder uitzicht in Leiden. Fred dacht dat hij er wat goeds voor de wereld mee kon doen en deed een internetbestelling. Fred traint een zogenoemd ‘subsidieteam’. US heren 1 bestaat uit spelers met PGB’s,  wajong-uitkeringen en enkelbanden. Vaak worden trainingen afgezegd door: Het niet kunnen krijgen van verlof, het niet kunnen regelen van een begeleider of platgespoten op een bed liggen in een dwangbuis.

De wedstrijdlocatie en hoofdstad van het midden van Nederland heeft een uitgebreide affiniteit met de dood. De begraafplaatsen: Soestbergen, Kovelswade, Tolsteeg en Daelwijck zijn alom bekend. De voetbalclub speelt in de Galgenwaard. Zelfs het sportcentrum heeft de naam van een uitvaartcentrum: de Uithof. In die laatste dacht Fred twee vliegen in een klap te kunnen slaan.  Fred voelde dat de sfeer er goed in zat. Tristran kwam te laat bij het verzamelpunt en de vooralsnog opgewekte sfeer kreeg direct een deukje.

Om een zo groot mogelijke ontreddering te creëren stelde Fred de lijkbleke Jorrit op. Jorrit had de afgelopen nacht doorgebracht in een isoleercel en naar eigen zeggen slecht geslapen. Jorrit: “Ik heb slecht geslapen.” Daarnaast stelde hij de manische Midas en doofstomme Dennis op om nog meer onrust in het veld te scheppen. Joris werd op de diagonaal gezet omdat zijn wereldbeeld sowieso een negatieve spiraal zal ontlokken. Verder was er nog Remco ‘Het debacle’ van Dongen en onze afgetakelde jehovagetuige Jesper om het beginnende zestal  compleet te maken. Fred wist dat de spelers die hij op de kant hield hier ten eerste helemaal niet van gediend waren en ten tweede in zichzelf liedjes begonnen te zingen.

De eerste set startte en de bank begon met de hoofdjes heen en weer te wiegen. De  mistroostige Mike,  de zwaarmoedige Tristran, Giannis de bezopen zot neurieden hun kalmerende liedjes in zichzelf. Zelfs Arjen had het niet op zijn heupen en ging in een hoekje zitten. Bram, de enige normale jongen uit het team, trok zich er maar niks van aan en zocht de zesde bal die was heengegaan . Fred glunderde toen US punt na punt niet scoorde. De middelmatige sfeer kabbelde langzaam door. De zelfbenoemde ‘Hel van Protos’ werd warmer en warmer omdat de koploper opgehitst werd door zwermen lamme wijven en knulletjes die nog bij hun moeder wonen.

Er was ook een dino met een cape-je. US lag Protos geen strobreed in de weg en verloor set een met 25-18. Mike barste in snikken uit en we wisselden van kant. Gelukkig kwam in set twee Bram er in. Hij deed het prima, al zeg ik het zelf. Mike, die zijn tranen had gedroogd, kwam er in voor Joris. US liep gelijk op met Protos naar een punt of 13-10. Onverwacht stond Joris klaar om er in te wisselen en Mike dacht dat hij er weer uit moest. Mike begon alweer te snotteren maar Joris kwam er in voor het spook, Jorrit. Fred keek naar Mike en wist dat hij na de wedstrijd als eerste de sigaar zou zijn. Via een gelukje kwam US van 22-22 op 22-23. Remco had er genoeg van en serveerde een ace. Vervolgens konden wij de 1-1 in sets gemakkelijk binnenslepen (22-25).

Fred was bang dat er een te positieve vibe zou ontstaan. Hij watsepte het publiek dat ze onze liedjes moesten toe-eigenen. De rode bier wangetjes op de tribune lieten dit zich geen twee keer zeggen. Ze riepen na onze ‘U-S!’ een ritmische Engelse ‘Geɪ!’. Wij voelden ons in de derde set niet meer op ons gemak. Driemaal serveerden wij fout achter elkaar en Fred kon weer ontspannen achterover leunen (25-16). De laatste set was een formaliteit voor de uitstekend passende Protos’ en de chaos bij US.

Fred begon zijn speech na de wedstrijd door aan Mike te vragen: ‘Gaat het een beetje, jongen?’ En Mike huilde weer tranen met tuiten. Fred zei vervolgens: “Jongens als er iemand ook maar twijfels heeft over zichzelf of de toekomst?! Hier heb ik een antwoord.” Hij legde drie beige pilletjes neer en liep weg. Fred liet de pillen hoopvol achter.

Hij dacht aan de oorlogsserie M.A.S.H.

https://www.youtube.com/watch?v=4gO7uemm6Yo 

en zei glunderend bij het verlaten van de Uithof: “Het zal mij benieuwen wie er maandag op training verschijnen!”

gh @ Vizier op Volleybal, Verslag van Bram Koolstra. Foto idem.