US weet met moeite winst te voorkomen

Dit verslag is geschreven met de achterliggende gedachte dat de ploeg, die kampioen wordt in de Topdivisie daadwerkelijk verplicht is te promoveren. US heeft hier simpelweg niet de middelen voor en heeft een plan uitgestippeld waarin verschillende wedstrijden verloren MOETEN worden. Zo gingen wij met een duidelijk tactisch plan de kleedkamer uit.

In de eerste set gaven wij geheel volgens plan niet thuis. Cito had kennelijk wel een tactisch plan waar het woord overwinning in voorkwam. Cito maakte namelijk gewoon side – out na side – out. US daarentegen leverde weinig servedruk, maakte hier en daar een pass slippertje en forceerde persoonlijke fout na persoonlijke fout. Dit leverde punt na punt op voor Cito en US wist hierdoor een overwinning in de eerste set af te wenden. (19-25)

Gezien de eerste set het draaiboek volgde konden wij met goede moed de tweede set in. Wanneer wij deze set namelijk ook zouden verliezen betekende dit bijna zeker een overwinning voor Cito en zijn wij weer een extra stapje verwijderd van het kampioenschap. We wisten wat ons te doen stond: Alle punten naar Cito. In deze set was dit makkelijker gezegd dan gedaan. Cito maakte zelf ook hier en daar een foutje en enkele spelers in ons team hielden zich niet aan de afspraak. Aanvallers scoorden af en toe toch een overtuigend balletje of er werd een kill – block gepakt. Hierdoor kwamen we steeds verder in de problemen en konden we richting de eindstreep gelukkig een paar ballen laten vallen. Ook deze set ging geheel volgens planning naar Cito (20-25).

In de derde set maakte Cito het ons wel heel moeilijk. Op een stand van 5-6 voor hen hadden wij bij US eigenlijk geen fouten gemaakt. Van die 5 punten waren er 4 foutservices van Cito zijde. Terugkijkend op deze set hebben wij zeer doelmatig  uitgevoerd wat wij eerder met een zo genoemde ‘poweranalyse’ hadden berekend. De extra libero hadden wij nodig in de vorm van Midas Snoek om te doen alsof wij wel wilden winnen maar niet konden. Gelukkig konden wij ons gewoon aan ons plan houden niet in de eredivisie verzeild te geraken. Overigens is een poweranalyse: het benodigd aantal proefpersonen (sample size) van een wedstrijd om een vooraf gedefinieerd minimaal klinisch relevant verschil met een bepaalde kans (power) waar te nemen. Dat bij ons dus betekende het significante verschil van twee punten (21-25).

Pikant detail was een fout op het wedstrijdformulier, terwijl er door de arbitrage vanaf de bok voornamelijk het credo: ‘regels zijn regels’ werd gepredikt. Zie de (slechte) foto hierboven. Huiskamervraag: Welke fout?

Toegegeven, geen ballenkinderen was een feit. Daar zou US graag compensatie voor krijgen aangezien het geen jeugd heeft en niet elke week een stuk of zes vluchtelingenkinderen van de straat wil plukken. Nu werd er ook aangevoerd dat er geen dweilstokken waren en dat de twee libero’s pas mochten wisselen als er een rally tussen zat (zucht, of zoals oud coach George zou mompelen: “Je me appel ébahi!”). De arbitrage krijgt nog het voordeel van de twijfel, de verlegen rode appelwangetjes van Zomervrucht en de sprekende gelijkenis van Van Vessen op een van de zeven dwergen uit Sneeuwitje maken een hoop goed. Zij krijgen beide een 5 als rapportcijfer.

(Wedstrijdverslag van Bram Koolstra, US Amsterdam)