Valse start voor King Software VCN

Woensdag 2 januari zijn de meesten van ons weer gestart met de trainingen na twee welverdiende weken rust. Ik begon zelf donderdag pas weer met trainen, maar kreeg daar de eerste training een beetje spijt van aangezien het lekkere eten en de wijntjes tijdens de feestdagen wat opstartproblemen met zich meebrachten.

Zaterdag 4 januari waren we weer helemaal compleet en probeerden we in twee oefenpotjes tegen US (eerste divisie) en Zwaluwhoeve / HSC Hierden (onze tegenstander van de week erna) ons ritme weer een beetje terug te vinden. Helaas ging in de tweede wedstrijd Cleo Jongedijk door haar enkel, terwijl ze een hartstikke goede wedstrijd stond te spelen. Gelukkig kon ze er ’s avonds alweer redelijk op staan, dus dat leek mee te vallen. Het volleyballen in de oefenpotjes ging allemaal nog niet vanzelf, maar we hadden weer een start gemaakt en wisten weer waar we aan moesten werken in de komende trainingsweek.

Helaas verliep deze week een beetje rommelig: Cleo’s enkel bleek toch nog te ernstig geblesseerd te zijn om iets te kunnen doen op de training en wat na de wedstrijd leek op flinke spierpijn bij onze libero Hanneke Nijhuis, bleek uiteindelijk een flinke griep te zijn waardoor ze de rest van de week niet kon trainen. Ook een aantal anderen waren niet helemaal fit, waardoor we geen optimale trainingsweek konden draaien.

Voorafgaand aan de wedstrijd tegen Hierden wisten we dan ook dat het niet vanzelf zou gaan en dat we keihard zouden moeten werken om de wedstrijd te winnen. Trainer coach Erik Gras gaf ons voor de wedstrijd mee dat we heel enthousiast en fel moesten starten, en dat deden we! De eerste set liep als een trein en in no – time sleepten we de setwinst binnen: 25-10.

Ook al hielden we onszelf voor dat de tweede set niet zo makkelijk zou verlopen als de eerste en dat HSC terug zou komen, begonnen we de tweede set niet superscherp. Hierden kon de eerste helft makkelijk bijblijven en langzaam kregen ze steeds meer vertrouwen. Dat vertrouwen leek bij ons steeds minder te worden en omdat de punten niet meer zo makkelijk gemaakt werden als voorheen, sloop er langzaam wat angst in ons spel. Waar we in voorgaande wedstrijden boven de twintig nog even konden aanzetten en zo de setwinst binnen konden slepen, leek het nu eerder te resulteren in frustratievolleybal. Eindresultaat: 23-25.

 Niks aan de hand natuurlijk, maar het leek erop of we niet tevreden konden zijn met ‘makkelijke’ punten en alleen tevreden waren als we een bal zo overtuigend scoorden zoals in de eerste set. En aangezien HSC van de setwinst alleen nog maar meer vertrouwen had gekregen en alleen nog maar beter ging spelen, kwamen die makkelijke punten nog maar heel weinig voor. Ook al gingen we de hele set gelijk op, toch stonden we voor ons gevoel steeds achter. Toen het boven de twintig spannend werd, misten we weer net de overtuiging om de set naar ons toe te trekken, waardoor ook de derde set met 23-25 naar Hierden ging.

In de vierde set kwam eindelijk een beetje het besef dat we vandaag gewoon keihard moesten werken om punten te halen en dat het echt niet vanzelf ging. HSC had echter vleugels gekregen van de twee gewonnen sets en kon vrijuit spelen. Wij bleven maar tegen onszelf spelen en invalsbeurten van Liz Brierley, Hanneke en Anna Brouwer konden daar helaas weinig aan veranderen. Uiteindelijk won HSC ook de laatste set overtuigend met 20-25.

Na flink gebaald te hebben van de wedstrijd kwam het besef dat we dan wel misschien goed kunnen volleyballen, als we de overtuiging en het vertrouwen in onszelf missen, het goed kunnen volleyballen niet genoeg is! In ieder geval dus weer genoeg werk aan de winkel voor de komende weken.

(Wedstrijdverslag van Sanne Hoevenaars, King Software VCN dames 1)