VC Wik H1 vs. Jokers VC: Een ouderwetste contributie-benutter.

VoV, 21-10-2024. 11:50 uur. Het was zaterdag 19 oktober, een dag waar we naar had uitgekeken: onze eerste thuisdag van het seizoen. De sfeer zit er dan altijd goed in. Spelers en supporters verzamelen zich, klaar voor een dag vol wedstrijden, koude gerstenatjes en natuurlijk de onvermijdelijke kritische analyses. Zo’n thuisdag is als een traditie waarbij sport en alcohol verbroederd. Waarop wij de dag af mochten sluiten met een wedstrijd tegen de reserve Belgen, namelijk de Jokers V.C.

Vorig jaar hadden we in een zenuwslopende vijfsetter met 3-2 van hen gewonnen. De herinnering aan die overwinning geeft je dan toch altijd nog wat extra vertrouwen. Ondanks de statistieken stonden we dit keer ook wel in een andere samenstelling met onze eigen diagonalen herstellende van blessures.

Gelukkig konden we rekenen op de ervaring van “Good Old” Niels van Andel en de frisse energie en perfecte krul van youngster Maris Eikelenboom, die ons op die cruciale positie kwamen versterken. Nadat we tweede waren geworden in het inslaan (hier werken we nog steeds aan), was het tijd om écht te beginnen.

De eerste set verliep zoals we dat allemaal graag zien. Onze passes waren stabiel, de aanvallen scherp, en de service-series zorgden voor de nodige druk. Met een comfortabele 25-20 op het scorebord leek er geen vuiltje aan de lucht. Als we dit vast konden houden, zou de overwinning een formaliteit zijn.

Maar sport is zelden zo eenvoudig. De kantwissel leek ons mentaal uit balans te brengen. Plotseling werd het spel slordiger. Hoewel de passes nog steeds prima aankwamen, stokte onze aanval en lieten we onnodige punten liggen. Tot overmaat van ramp werden veel van onze services keer op keer direct omgezet in punten voor de Jokers. We zakten weg en verloren met 16-25. De euforie van de eerste set was snel vervlogen. Dan is het de vraag; wie staat er op en gaat de kar trekken.

Antwoord was, dat iedereen weer netjes hielp deze slee vooruit te trekken. De derde set voelde als een déjà vu van de eerste. We hervonden onze vechtlust en speelden met scherpte en precisie. Elk punt werd bevochten en gewonnen, en net als in de openingsset behaalden we een overtuigende overwinning, dit keer 25-19. Dit was het spel waar we met z’n alle zo hard voor werken en de mensen willen laten zien.

Maar toen kwam de vierde set, die helaas weer leek op de tweede. We maakten opnieuw onnodige fouten, de organisatie verdween, en we konden geen vuist meer maken. Dit keer haalden we ook de 20 weer niet; de set ging verloren met 18-25. En zo belandden we in een vijfde, allesbeslissende set.

Dit was het moment van de waarheid. Beide teams gaven alles wat ze hadden, en de set was een samenvatting van alles wat we eerder in de wedstrijd hadden gezien: briljante momenten afgewisseld met slordigheden aan beide kanten. Telkens wanneer de Jokers een voorsprong namen, wisten wij terug te vechten. We kregen zelfs vier kansen om de wedstrijd te beslissen, maar elke keer wisten we het net niet af te maken. En toen, na een zinderende strijd, waren het de Jokers die het beslissende punt scoorden: 23-25.

Teleurstelling hing in de lucht, maar we kijken vooral terug op het mooie. We hadden slordige momenten, dat was duidelijk, maar er waren ook genoeg positieve dingen om op voort te bouwen. Volgende week wachtte een nieuwe uitdaging: een bekerwedstrijd tegen Inter Rijswijk H1. Een stunt zou mooi zijn. En zoals ze zeggen; de bal is rond.

gh @ VoV, bron Mark de Zwart, VC WIK Heren1.  Foto website VC WIK.