Veracles, kampioen voor één dag

“Een wedstrijd tegen Donitas is nooit een gewone wedstrijd. ondanks het feit dat de rivaliteit meer voort komt uit de omgeving is er vooraf extra spanning, spelen er mysterieuze krachten mee en kan het resultaat nog lange tijd door sudderen, is dit in je voordeel dan is dit geen probleem, maar laat het niet in je nadeel werken. Tenslotte komen we elkaar bijna elke dag tegen.  Gezien de stand op de ranglijst kunnen we elke wedstrijd zonder druk tegemoet zien, maar ook dat is in deze niet zo. Alles is anders!

Helaas kon Denise Baas niet aanwezig zijn. Door een enkel blessure opgelopen tijdens de wedstrijd tegen Flamingo’s had ze zo wie zo niet kunnen spelen, maar ze lag ook nog eens met koorts op bed. Ook Mark Afman had de gehele week ziek op bed gelegen en 5 kilo lichter kon hij middels een privé taxi toch bij de wedstrijd aanwezig zijn.

Vooraf werd nog eens duidelijk het strijdplan bepaald, het getrainde aangehaald en gewezen op de noodzakelijke discipline. Om 17:00 uur kon de wedstrijd der studenten dan van start gaan.

De eerste set was een gelijk op gaande strijd, Ons strijdplan leverde nog te veel onnodige fouten op, bij de serve vielen de ballen nog af en toe uit en de netheid in de rally liet te wensen over. Veelal de schuld van de eerste spanning en de wil het zo goed mogelijk te doen. Bij 9-6 achter was dan ook de eerste time-out een must, waarna tot rond de twintig de strijd gelijk op ging. Donitas kon hun sterke wapen op het midden niet bereiken en wij konden juist middels deze positie er goed doorkomen. Rond de twintig werden de overige drie time-outs door de beide coaches verbruikt. Dat de laatste punt toch door Donitas door het midden werd gemaakt was een teleurstelling, maar geen reden om er niet meer in te geloven. (25-23)

Ook de tweede set begon met een gelijk opgaande strijd. Bij 10-8 was het toch nodig om iedereen nog een keer te wijzen op het strijdplan, waarna, Rosanne Ottevanger die toch al een goed wedstrijd speelde, aan serve kwam en met haar serve en spel de wedstrijd liet draaien naar een 10-16 voorsprong. Toen ook Eva Hamhuis daar nog eens drie bij zette was de tweede set een feit. De druk begint van uit de serve, maar een goed blok en diverse snelle eerste tempo’s van zo wel Fenne Piersma als ook Femke Postma   gaf een duidelijk verschil. (14-25)

In de derde set kregen we het lastig. We begonnen slordig in de pass en Donitas liet even zien waar toe ze in staat zijn. De spellie van Donitas liet zien hoe snel ze kan spelen bij een goede pass en wij hadden het echt lastig om dit te belopen. Zaak dus om de druk met de serve hoog te houden. In totaal duurde deze set precies zes rotaties. Alle speelsters konden hun serve goed vast houden en een serie maken, waarbij vooral Eva met een serveserie van zeven  punten er boven uit stak. De achterstand van zes punten in het begin werd omgedraaid, het spel van Donitas lam gelegd en het gehele team liet zien waartoe ze in staat zijn. Zo mooi om te zien en dat in deze wedstrijd.  14-25 was een feit en het wedstrijd briefje voor de vierde set kon ingevuld worden.

Ik merkte aan mijzelf dat ik toch meer dan normale spanning begon te voelen. Het was al zo lang geleden dat wij in de competitie hebben gewonnen, En dan nu met zo’n overmacht, zo gedisciplineerd en met echt goed spel. Het kostte mij even om terug te komen bij het hier en nu en mijn taak, anders dan het resultaat. Ik wilde ook het team behoeden voor deze zelfde fout en dat leverde een moment van onachtzaam op. Gelukkig konden we dit foutje snel corrigeren, De set verliep vervolgens spannend en de beide teams gaven elkaar niet veel toe.

Even leek het erop bij een stand van 10-13 voorsprong dat wij ook deze set gemakkelijk naar ons toe konden halen, maar een goede serveserie van de kant van Donitas bracht hun langs zij en gaven hun een voorsprong van 17-13. Na nog een achterstand te hebben bij 22-19 leek de set op die van de eerste. Middels een paar harde knallen door het midden van Fenna Piersma konden we nog tot 23-23 komen, maar helaas maakte Donitas het af, net als in de eerste set, met een vegende bal door het midden.

Super mooi zo’n wedstrijd te spelen, maar het is alleen fantastisch als je hem winnend af kunt sluiten. Cruciaal in deze set was de bal van Donitas, zo rond de tien punten. De spelverdeelster van Donitas had Paula Spelde, die overigens een prima wedstrijd speelde, volledig vrij gespeeld. Deze open kans belandde echter op de net rand en leverde ons een punt op. Met Paula voor moesten we toch een oplossing vinden de ballen tegen te houden en een niet te overbruggen blokkering te plaatsen. Manijn kreeg de eer om de laatste punt te maken. Met een prima geplaatst blok van Manijn  kon Femke Postma goed aan sluiten en het waren dan ook de handen deze oud Donitater die de muur van Veracles werden. (15-17)

Wat toen kwam was ontlading, euforie en een gevoel alsof we zo juist kampioen waren geworden. Dansend en schreeuwend werden er, met de armen om elkaar heen gestrengeld, rondjes gedraaid. De dag van morgen zet alles wel weer in de juiste proporties, maar laat ons voor één dag kampioen zijn.

De wedstrijd werd overigens uitstekend door de beide scheidsrechters geleid., Het spel werd goed gelezen, begrepen en op juiste waarde ingeschat. Uiteraard zijn er altijd momenten die een coach anders ziet of graag anders wil zien, maar ik was dik tevreden.

(Wedstrijdverslag van Erwin Sikkema, trainer coach StadsGarderobe Veracles)