Verschrikkelijk vreselijk, wat ging het mis bij Gemini-S.

VoV, 20-11-2022. 7:00 uur. Hoe kon het nou zo vreselijk mis gaan? Dat is de vraag die is blijven hangen na de wedstrijd tegen Madjoe. Want dat het mis ging, dat is een ding dat zeker is. Vreselijk. De meestal zo gezellige en vrolijke wijk Kerkelande, leek deze vrijdagavond wel een probleemwijk. Snel werd het duidelijk dat het goed mis was.

Teamgenoten als Erik en Klaaf lachten wel. Maar als je ze goed kende dan rook je onraad. Ze lachten als boeren met kiespijn. En dat is niet normaal. De altijd zo gemoedelijke en ontspannen sfeer die we voor een wedstrijd kennen, was er wel, maar net even anders. Anders dan anders. Het was een soort ‘gemaakte’ leuke sfeer die we kennen van Bas die lacht om de zoveelste akelige babygrap. Hij lacht van buiten.

Maar van binnen ziet hij zichzelf als Gandalf met een Balrog de diepte in storten. Bas en de Balrog. Precies die sfeer heerste er voor de wedstrijd. Het was ook goed te zien aan Tim. Tim sloeg bij het inslaan nog geen deuk in een pakje boter. Zelfs geen warme boter! Tim die als baken van rust zorgt voor de stille koers van het team was van de leg. Madjoe kanonneerde de ene bal na de andere via de grond de tribune op. Het inslaan werd duidelijk glorieus gewonnen door de mannen uit Den Helder.

Terwijl Remko normaal een vaste basis heeft, leek het wel een ratjetoe, tegen Madjoe. Beide passerloper posities werden vervuld door de boys met de gepijnigde zielen: Tom en Bas. Het kon even niet anders. Remko probeerde voor de wedstrijd zijn charmes in de strijd te gooien. Eerste scheidsrechter Stellingwerf onderbrak hem met een kort: “Geen interesse.” En tweede Van Breugel ging met haar mee: “Dan ik ook niet.”

Remko keek nog hoopvol naar de beoordelaar zonder naam, maar die haalde zijn schouders op en keek naar de fluit op het andere veld. De fluit die zichtbaar genoot van het kordate gesabbel en geblaas van Koen. Remko probeerde uit alle macht nog een representatief 6-tal in het veld te zetten. Met Wouter had hij wel een verkeersregelaar met overzicht.

Maarja, een verkeersregelaar kan het nooit goed doen. In de eerste set kwamen we dik achter. Bas sloeg ons terug in de wedstrijd. Uit pure frustratie van de vorige wedstrijd. We wonnen alsnog 25-19. Dan zou je zeggen: Zo mis ging het ook weer niet. Maarja, de tweede set ging precies hetzelfde. Weer kwamen we achter. En weer moest één van de gepijnigde zielen ons uit de brand helpen. Tom zette zijn opgebouwde Sinterklaasspanning volledig om in aanvalspower. Nu ook set twee met 25-19 uit de tenen komt, lijkt het wederom best goed.

Maar het tegendeel is waar: Het. Was. Vreselijk. We praatten niet meer met elkaar. Schouders gingen hangen. En tot overmaat van ramp vertelde Klaaf een anekdote. Dit had hij beter niet kunnen doen. Maar misschien had het niet uitgemaakt. Wie zal het zeggen. Hij zei dat hij Golden Brown zo’n goed nummer vond. Er viel een zoveelste vermoeiende stilte. We gingen snel het veld in toen Van Breugel haar fluit met losse handen gebruikte. Maar ondertussen vroeg iedereen zich af welk muziekinstrument er door de Stranglers wordt gebruikt.

De derde set was omgedraaid. Madjoe liep juist aan het einde uit. En dat konden we niet hebben. De derde set verloren wij met 21-25. Zelfs de eeuwige degelijkheid van serviceverlener Martijn bracht ons niet in de winning mood. De pijnlijkheid van deze hele wedstrijd was eigenlijk al voor de wedstrijd begonnen.

Het had niks te maken met de aanwezige familie van ‘De Brace’

Het had eerder te maken met afwezigheid. Niemand had de kop erbij. Gelukkig wonnen we de laatste set op onze sloffen. Zeker Mike. De laatste set werd 25-21. Maar wat ging er dan mis? Nou, het begon allemaal in de kruidenierswinkel te Soest. Mike zocht zijn schoenen en betrapte een indringer die eroverheen gebukt stond. Verbouwereerd (want ja dat is typisch Mike) realiseerde hij zich dat het de Sint was. Beduusd ging hij naar de hal. En Mike met slechte zin? Nou, dat drukt zwaar op ons gemoed.

Gelukkig stormde zijn vriendin halverwege de wedstrijd de zaal in. Ze riep: “Mike! Je was je schoenen vergeten!” En zijn moeder zei: “Ja, dat is typisch mijn knul, die wilde zo nodig op zichzelf wonen! ” De schoenen puilden uit van allemaal zoetigheid en allerlei lekkers. Na de wedstrijd hebben we ons er te goed aan gedaan. Daarmee sloten we deze ellendige dag toch nog af met een positieve pepernoot. Want zeg nou zelf, wat is mooier dan na een blamage te eindigen met een lekkernij uit het vuistje (met de thumbs up voor Tom & Klaaf!).

gh @ VoV,  verslag van en foto via  Bram, Gemini-S.

Noot VoV: Het werd 3-1, had het 4-0 moeten worden? Was dat wat er misging?