Vijf vragen aan Robbert Andringa

Artikel komt als RSS feed van de Nevobo website.

16 december 2011 – Onder de kerstboom zullen de gedachten van Robbert Andringa nog wel eens afdwalen naar dat ene beangstigende moment op zaterdag 29 januari. Zijn dubbele open beenbreuk was schokkend voor hemzelf, voor de omstanders en voor de televisiekijkers. Maar inmiddels is de 21-jarige speler van Abiant Lycurgus weer helemaal fit en zelfs aanvoerder van de topploeg uit de A-League. Tijd voor een telefoontje naar Groningen.

Volleyballiefhebbers zullen die blessure van jou niet snel vergeten. Hoe kijk je er zelf op terug?

 ,,Eigenlijk met gemengde gevoelens. Als je je been zo afbreekt, is dat heel heftig en erg vervelend. En de revalidatie was zwaar. Maar er zijn ook positieve dingen. Ik heb door die blessure veel mensen leren kennen die ik anders nooit tegen was gekomen. Vooral bij voetbalclub FC Groningen, waar ik aan mijn herstel werkte, heb ik nu hele goede contacten. Al met al denk ik dat ik door dit hele proces wat sneller volwassen ben geworden. En gelukkig is de revalidatie heel voorspoedig gegaan. Er zit nu nog wel een pin in mijn been, samen met vier schroeven. Maar ik merk er niets van.’’

Je zat dit jaar zelfs al weer bij het Nederlands team en mocht mee naar het pre-OKT in Kroatië. Hoe was dat allemaal?

,,Ik had vlak na die blessure niet durven hopen dat ik er dit jaar al weer bij zou zijn. Het was een soort beloning voor het harde werken tijdens die revalidatie. Het was gaaf om mee te gaan naar Kroatië, maar het resultaat was natuurlijk teleurstellend. Zeker die wedstrijd tegen Kroatië was vervelend omdat we vier keer de kans hadden het uit te maken. Mijn eigen inbreng bleef beperkt tot twee invalbeurten, waaronder een keertje serveren op 33-33 inde vierde set.’’

Er werd wel eens over je gezegd dat je als libero meer kans hebt de absolute top te halen dan als passer/loper. Hoe zie je dat zelf? En wat zou je willen bereiken?

,,Tijdens mijn eerste jaar in de A-League was ik libero, maar sindsdien toch echt aanvaller. En dat wil ik ook zijn. Mijn gebrek aan lengte moet ik dan maar compenseren met handigheid en slimheid. Dus de discussie hierover lijkt me inderdaad gesloten. Mijn ambitie is uiteindelijk om in Italië te volleyballen en voor mijn gevoel lig ik redelijk op koers om dat doel op den duur te bereiken.’’    

4. Wat is er te vertellen over Abiant Lycurgus dit seizoen? En hoe komt het dat jij op je 21-ste al aanvoerder bent?

,,Er zijn maar drie spelers over van vorig seizoen en we hebben er veel buitenlanders bij gekregen. Dat is op zich best leuk, want we hebben nu een heel bijzondere groep waarin Engels de voertaal is. Ons doel is om de finale van de play-offs te halen. En als dat lukt gaan we natuurlijk voor de titel. In de nieuwe groep moest een opvolger komen van Peter Barla, die is gestopt nadat hij – geloof ik – wel zes jaar aanvoerder was. Het was logisch dat het iemand zou worden die vorig jaar ook al in het team zat en dus waren er maar drie gegadigden. Uiteindelijk is het aan mij gevraagd. Ik doe het graag en vind het een hele eer.’’

5. Jullie spelen donderdag 22 december voor eigen publiek de Europa Cup-wedstrijd tegen Genève. Woensdag wonnen jullie de uitwedstrijd met 3-1. Hoe liggen de kansen?

,,Het is nog echt geen gelopen koers, maar ik heb er wel vertrouwen in dat we donderdag ook kunnen winnen. En dat is ook de bedoeling, want met zo’n golden set weet je het maar nooit.    Tijdens die wedstrijd woensdag waren we in de eerste set wat overrompeld door hun spel en door het lawaai vanaf de tribunes. Maar toen we eenmaal gewend waren, speelden we gewoon goed en konden we erg tevreden zijn met de overwinning.’’