VNL: Zuur verlies Oranje tegen Italië

VoV, 07-06-2018. 5:37 uur. Na de 3-0 winst van Oranje op de Dominicaanse Republiek in het eerste duel in Rotterdam, was de verwachting dat er in het tweede tegen Italië meer vuurwerk nodig zou zijn om tot een positief resultaat te komen.  Als we echter naar de historische statistieken kijken is Nederland op de wereldtoernooien veruit in het voordeel tegen de Azzurri. Geen van de laatste zes duels voor EK Kwalificatie, EK, WGP, OS en Olympisch Kwalificatie werd door Oranje verloren, dan sta je bij wijze van spreken elke set al met 2-0 voor.

Italië had weer de beschikking over teamcaptain en midspeelsters Cristina Chirichella en de altijd veel scorende diagonaal Paola Egonu, beide collega’s van Celeste Plak bij Novara. Tegen Servië knokte Italië zich naar een 3-2 zege, hun prestaties in de laatste wedstrijden, met genoemde twee speelsters in de basis, staan in schril contrast met de resultaten aan het begin van de VNL, toen werd vier keer op rij verloren.

Deze keer werd er niemand uit de Oranje selectie gespaard, kreeg niemand verplicht rust voor een volgend duel en koos Morrison voor Dijkema, Schoot, Slöetjes, Beliën, Koolhaas, Plak en teamcaptain Balkestein – Grothues.  Zij moesten Oranje weer voorbij Turkije, dat eerder op de dag gewonnen had en in de voorlopige stand voor Oranje stond, brengen. En als het meezat ook op gelijke hoogte met Brazilië voor wat betreft gewonnen wedstrijden en punten.

Voor een uitverkocht, bomvol en bloedheet Sportcentrum in Rotterdam mocht Italië de eerste opslag doen, waarna Celeste Plak de 1-0 scoorde en Laura Dijkema met een doortikbal ook meteen de 2-0 er achter aan liet aantekenen. Bij 6-2 ging Italië al de time out in. Langzaam maar zeker werkten ze daarna met scores van Danesi, Chirichella en Egonu de achterstand weg, bij 11-11 na een kill block van spelverdeelster Ofelia Malinov, was het gelijk. Oranje had het antwoord paraat, liep uit naar 14-11, met een ace op Celeste Plak en een omloopscore van Danesi kreeg Italië bij 15-14 weer aansluiting.

Lonneke Sloetjes, goed voor 8 punten in de eerste set, zette haar team met een paar puntgave punten daarna op 19-14, time out Italië, maar het gaatje was geslagen, Oranje denderde door en gaf vervolgens niets meer weg. Ja, nog een foutserve van Maret Balkestein – Grothues, maar verder niets. Plak zette Oranje op setpoint bij 24-17,  Elena Pietrini kon verlies nog een keertje uitstellen, waarna Slöetjes de set in het slot sloeg. Met 25-18. Een prima set van Oranje met een terechte stand.

Italië ging volle bak van start in de tweede set, kreeg tot aan de eerste technische time out bij 5-8 al vier gratis punten van Oranje en bleef het voordelig verschil tot aan 7-12 en 9-13 op de borden houden. Met Yvon Beliën aan serve en een scorende Plak en Koolhaas kwam Oranje bij 13-13 langszij, waarna de teams even gelijk opgingen en Italië vervolgens vanaf 17-16 via Chirichella en Egonu uitliep naar 17-21. Dit ondanks een Oranje time out bij 17-19 en een verloren video challenge bij 17-20.

Zo’n laffe ace van Lonneke Slöetjes via de netband maakte 20-21 na de Italiaanse time out, de technische fout van Pietrini hield Oranje op één puntje afstand bij 21-22, waarna Yvon Beliën twee keer achter elkaar werd afgeblokt op de omloopactie. Italië serveerde fout, Nicole Koolhaas blokkeerde Egonu af en de stand van 23-24 maakte het voor menigeen nog warmer in de hal dat het al was. Jeugdig talent Pietrini trok zich er niets van aan en sloeg koel de 23-25 tegen de vloer. Italië was weer terug in de wedstrijd.

Tot aan de 12-6, na een 3-6 achterstand, kreeg Oranje de gratis punten van Italië op een serveerblaadje aangereikt. Een stuk of vijf in de serie van negen punten, die van die achterstand een voorsprong maakten. Oranje bleef het verschil vasthouden, daar zorgden Beliën en Slöetjes wel voor en Italië was nog steeds niet van haar gulle bui af. Tot 19-11 had Oranje nog dankbaar drie kadootjes in ontvangst mogen nemen.

Oranje ging bij 19-14 de time out in, zag de Azzurri beter in het spel komen, maar het was bij lange na niet goed genoeg om gastheer Oranje en de fans te verontrusten. Via 23-15 werd het 24-19 via een ace van Carlotta Cambi, de spelverdeelster die voor Malikov in de plaats was gekomen. Geheel in stijl maakte Italië het laatste punt voor Oranje. De 25-19 en 2-1 was dik in orde, en het avondje community singing, opgevrolijkt door een interland volleybal, kon hervat worden.

Wat ging er daarna nu precies mis? Daarna is vanaf de vierde set! Want dat het mis ging bleek wel duidelijk. Was het dat Italië alles of niets ging spelen en er gewoon aanvallend en serverend veel lukte, was het de Oranje foutenlast, of juist het gebrek aan fouten bij Italië?  Verzuimde Morrison tijdig te wisselen, bijvoorbeeld Anne Buijs erin voor het nodige nieuwe elan? Zegt u het maar, maar dat het goed misging was wel duidelijk. Eigenlijk al vlot in het begin, toen Oranje met 3-6 achter kwam en niet terug kon komen. Egonu werd een plaag, Anna Danesi een te grote hindernis op mid en de ingevallen spelverdeelster Cambi vond haar aanvalsters makkelijk en zette ze keer op keer in kansrijke positie voor het net.

Daarvan maakten Egonu, Bosetti, Chirichella en Danesi dankbaar gebruik. De 3-6 werd 6-13 en 8-16. Nederland liep tegen zichzelf te spelen, laat staan dat ze het Italië lastig konden maken. Marina Lubian, die bij eerdere drie serve invalbeurten hardnekkig steeds fout serveerde, maakte het ace voor 12-20, waarop Oranje voor de tweede keer in de set de time out inging. Femke Stoltenborg kwam erin, eerder was ook Tessa  Polder al ingevallen. Het zette allemaal geen winnende zoden meer aan de dijk, Oranje ging na 14-22 met 16-25 keihard onderuit en moest de gewenste winst via de tiebreak binnenhalen.

Maar of dat zou lukken na een niet zo beste vierde set? Daar zag het meteen in het begin niet naar uit, Italië liep uit naar 2-5, Oranje kon tot 4-6 terugkomen maar ging vervolgens een paar keer passend en aanvallend opzichtig in de fout. Hetgeen resulteerde in een 4-10 tussenstand. En gezien het spel van Italië moest het al gek gaan als ze die voorsprong nog weer weggaven. Paola Egonu eiste met haar punten voor 6-11 en 6-12 een scorende hoofdrol op in de finale, Slöetjes deed nog wat terug (7-12 en 8-14), echter was het aan Elena Pietrini voorbehouden om Italië naar een 8-15 setzege en 2-3 wedstrijdwinst te slaan.

Italië had met de historie gebroken, alle eerdere Oranje zeges hadden geen garantie voor succes kunnen geven. En eerlijk is eerlijk, Italië verdiende de winst. Ze wonnen het aanvallend (45/54) en blokkerend (8/11), waren serverend maar één ace minder, maar hadden wel een hogere foutenlast, die overigens bij beide teams erg hoog was. Paola Egonu was met 27 punten de topschutter van de avond, Lonneke Slöetjes bleef er twee bij haar achter.

gh @ Vizier op Volleybal. Foto’s FIVB.