VoCASA D2 vs. Sovoco D1: 3-1. Opnieuw gemiste kansen voor Sovoco

VoV, 09-12-2024. 7:00 uur. We hadden een beetje wisselvallige trainingsweek achter de rug. Waar Sinterklaas in zijn traditionele gedicht voor het team nog de loftrompet opstak over het grote aantal speelsters op de trainingen de laatste tijd – soms wel 13 met goede kans op 14 – was het juist op 5 december dat we dat aantal bij lange na niet haalden. Zeker niet het laatste deel van de training. School, ziekte en blessures zaten in de weg. Gelukkig wist de oude man ons nog wat op te beuren, met ook nog een functioneel cadeautje en lekkers. Daar zijn we altijd voor te porren.

We togen deze zaterdag naar Nijmegen. Voor een aantal een bekende hal van een tijd geleden, voor anderen werd het de 1e keer. De meeste auto’s wisten de file te vermijden en kregen daar voor een deel landweggetjes voor terug. De Soest-auto reed er helaas middenin en kwam daardoor maar net voor de voorbespreking aan. In al die jaren is niks veranderd – of opgeknapt – in de hal van VoCASA, dat was wel duidelijk.

Daniela zakte bijna door het bankje in de kleedkamer en nee, dat lag niet aan haar. De kruipdoor-sluipdoor route over tribunes om in de kleedkamers (of de toiletten) te komen, blijft ook bijzonder. En mocht je nog een bidon zoeken; daar staan er volop te wachten op hun – oude of nieuwe – eigenaar. Ook een bakje met brood, voor wie het aandurft.

De opdracht was om met risico te gaan spelen, dat zou de enige manier zijn om iets te behalen. En geen enkele bal is niet verdedigbaar…dus gaan voor alles, desnoods met de koppen tegen elkaar. Eline was weliswaar weer van de partij, maar in dusdanige staat van herstel na haar ziekte dat ze alleen in noodgevallen wilde/kon spelen. Hopelijk konden we dat moment voorkomen!

Met Kyra, Daphne, Dorith, Sandra, Daniela, Kim en Hanneke begonnen we aan de strijd. Geheel in stijl met direct een 0-6 achterstand. We lieten ons overrompelen en het risico nemen lukte nog niet echt, we maakte te veel zonde-foutjes. De achterstand liep nog verder op, maar we probeerden de moed erin te houden. En het ging langzaamaan steeds beter lopen. Daphne, Dorith en Daniela serveerden goed – zou het aan de D liggen?! –, de pass lag vaak goed zodat we het midden veel konden aanspelen en we werkten hard. VoCASA werd steeds nerveuzer.

Op 19-19 kwamen we langszij. Risico nemen lukte steeds beter en het was zowaar leuk! Op 21-24 kwam Eline erin voor Daphne. Noodgeval! Of, nee, gelukkig helemaal niet, maar om Eline dan toch voor haar moeite te belonen, stelden we de winst nog even uit. Zo zijn we. We pakten de set uiteindelijk met 23-25! Hadden we onze tegenstander toch even op het verkeerde been gezet…

In de 2e set met dezelfde opstelling ging het redelijk gelijk op. Het was niet allemaal perfect, maar dat gold voor beide kanten en zo was het wel een strijd. Tot 1 serviceserie ons nekte. We schoven binnen de lijnen wat we konden, namen een time-out, maar zo liep VoCASA wel 6 punten uit en bouwden dat uit tot 9. Nog harder werken dus. Floor kwam erin voor Dorith, Kim serveerde nog even sterk, maar het was gedaan: 25-17.

Set 3 moest dus anders. Daphne begon meteen met goed serveren en we pakten een voorsprong. Daarna was het weer een gelijk opgaande strijd. De pass werd wel steeds wisselvalliger, waardoor ons aanvalsspel voorspelbaar werd. Vrijwel iedereen aan VoCASA-zijde was bovendien een kop groter – nee, niet alleen vergeleken met onze libero – dus het was niet eenvoudig langs het blok te komen. Op 10-16 kwam Eline erin voor Daphne, waardoor Kyra een rondje ging aanvallen. Daarna wisselden ze weer terug, maar we wisten onvoldoende druk bij VoCASA te leggen en ze waren er vandoor: 25-16 maar liefst.

Eline ging spelverdelen in de laatste set. Kyra werd er direct ingewisseld voor Dorith en ontving een heel warm bad. Dat verraste haar, hoewel dat gewoon de afspraak is 😉 De start was weer een gelijk opgaande strijd. VoCASA was echt aan het wankelen te brengen met service en slim aanvallen. We moesten hard werken, maar konden gelukkig ook nog lachen. Halverwege wist VoCASA hun spel aan de buitenkant wat te versnellen en af te wisselen en sloeg een gaatje. Floor kwam erin voor Sandra.

Samen met Hanneke ging ze er echt voor; samen in botsing een bal van de grond halen, passen via haar hoofd; alles om de bal van de grond te houden. Met Kim en later Kyra en Eline aan service leken we steeds weer iets dichterbij te komen. Emma kwam erin voor Daphne, maar passend bleef het wisselvallig en aanvallend konden we de druk niet meer bij onze tegenstanders leggen. Toch was het 21-19 en dus nog van alles mogelijk, zeker gezien de 1e set. Maar daar had het Nijmeegse team van geleerd. Dit keer maakten ze het snel af: 25-19.

Hup even nabespreken en drankje en daarna gingen we in etappes douchen en vertrekken. Als je aan de goede kant stond had je een prima douche, kwam Dorith nadat ze bijna klaar en helemaal koud geworden was ook achter. Daniela was de Sjaak; alle 3 (!) goede douches waren bezet. De Utrecht-Bunschoten-Hilversum-DeBilt-auto bleef nog een setje kijken bij het 1e damesteam van VoCASA tegen US D1, met oude bekenden, en vertrok toen ook.

Een deel van het team ging nog samen spelletjes spelen en cocktails drinken, sommigen hadden Sinterklaas nog even in het land gehouden en gingen dat vieren en anderen zochten de bank en het bed op. Want hoewel het pas net na 18.00 uur was tijdens de sombere, gure, donkere terugweg, leek en voelde het makkelijk als 22.00 uur. We worden oud.

Volgende week gaan we naar de buren van VoCASA: Trivos D1. Daarna leuke dingen doen met het overgrote deel van het team.

gh @ VoV, verslag van Hanneke van den Broek, Sovoco D1. Foto Jan van den Noort.