Voor Apollo 8 voelt winst als verlies
Apollo 8 speelde de uitwedstrijd bij Hevo in Heino en moest om een kleine kans op het kampioenschap te behouden met 0-4 winnen. Alleen dan en dan ook nog bij een gunstig resultaat van Lycurgus2 tegen Rivo, was de laatste wedstrijd van het seizoen, Apollo 8 tegen Lycurgus2, de finale om de hoofdprijs.
Interim trainer coach Harrie Lentfert : “We hadden ons een bijzonder hoog doel gesteld namelijk de laatste twee wedstrijden met maximale winst af te sluiten. Misschien daarom begonnen we wat gespannen en liep het stroef in de 1ste set. Het blauwe veld met de groene lijnen was ook wel wat onwennig. Het ging aanvankelijk gelijk op maar bij 18-15 kwamen we drie punten voor, maar bij de 22 stonden we weer gelijk. Maar met een paar goede aanvallen wisten we de 1ste set met 25-23 te winnen “
“De 2de set begonnen we slecht, meteen drie punten achter, maar toen begon de serveer- en de aanvalsmachine bij Apollo 8 volop te draaien en Hevo stapelde fout op fout, binnen 17 minuten was deze set met 13-25 voor ons. Dat gaf ons goede moed voor de 3de doorgang, maar de realiteit was helaas anders.”
“De pass was al niet fantastisch, er kwam bijna geen bal meer aan het net en hoewel er wel goed verdedigd werd, konden we geen gaatje slaan. De uit noodzaak vaak gespeelde drie meter aanval scoorde niet en Hevo wist met veel kunst en vliegwerk de ballen van de grond te houden en scoorde ook vaak nog wel. Bij de stand 20-20 maakte spelverdeelster Melanie Grob een misstap en kreeg last van de enkel, maar scoorde wel direct een ace.
Toch leek het of het team wat aangeslagen was en Hevo hierdoor extra motivatie kreeg. De laatste pass kwam ongeveer op de 4 meter terecht en iedereen stond zo vast als een huis en de bal stuiterde voor 28-26 tegen de grond. Dit was dus een mentale dreun van jewelste, want we hadden een punt laten liggen en weg was de kleine kans op de titel.”
“In de volgende set was het heilige vuur gedoofd en waren de fouten legio, hoewel er wel lange rally’s gespeeld werden en we nog 23 minuten in het veld stonden. Het werd 25-18 voor Hevo. “
“De koppies werden voor de 5de set bij elkaar gestoken en het motto gelanceerd: “We gaan hier niet verliezen.” We vechten ervoor, want als je vecht kun je verliezen, maar als je niet vecht heb je al verloren. Het was dus een echte kraker in de tiebreak. De scheids, tot nu toe scherp fluitend op technische fouten, liet de norm ook iets zakken en lange rally’s waren het resultaat. Ook een mannenteam van Hevo kwam de zaal binnen om hun dames team aan te moedigen. Het was een spektakel en het was spannend, en uiteindelijk trokken wij met 15-17 terecht aan het langste eind. We hadden dan wel de overwinning te pakken, maar het voelde als een nederlaag.” sluit Harrie af.