Vrivo terug in 2e divisie

Staand v.l.n.r.: Matthijs Oosterhuis, Peter Oosterhuis, Raymond van Amersfoort, Leon de Jong, Guido Houkema, Patrick te Vaarwerk.  Zittend v.l.n.r.:  Robert Hees, Gerald Mensen, Ruud Gerritsen, Daniël Brouwer, Eddie Oosterhuis  (Sander de Koning was afwezig i.v.m. werk)

Tien jaar geleden vierden Hendrik Bom en Robert Smelt hun 25-jarig teamgenootschap bij Vrivo. Maar de mannenlijn van Vrivo, die in het seizoen 1995-1996 op z’n hoogtepunt was, bleek tanende en dreigde te verdwijnen. Onenigheid bij WVC Volley (Wierden) zorgde voor wat toeloop. Maar toch kon Vrivo met moeite twee mannenteams in de competitie houden. Enkele jaren later kwamen spontaan meer volleyballers naar Vriezenveen. Regionale toppers, die het wat kalmer aan wilden doen en met gelijk gestemden op een leuk niveau wilden volleyballen.

Door de komst van deze spelers en het aanstellen van bevlogen trainers/coaches kwam Vrivo in de lift. Vorig jaar promoveerde het team naar de regiodivisie en dat werkte opnieuw als een magneet. Het gevolg: een weer opgebloeide mannenlijn en opnieuw promotie. Met het 1e team in de 2e divisie, het 2e in de 1e klasse en de vrouwen in de promotieklasse stijgt Vrivo zelfs boven het niveau van halverwege de jaren ’90 uit.

In 2005 zag het er voor de Vrivo mannen niet best uit. Zowel bij het 2e team (waar net weer nieuw leven ingeblazen was) als bij het 1e team was de reservebank bijna leeg. Het vlotte niet en een paar jaar later was er zelfs geen trainer te vinden. Het werd voor een jaartje opgelost, maar structureel leek er geen verbetering voor handen. Maar met de komst van een aantal Wierdenaren kwam er weer leven in de brouwerij. En na de Wierdenaren kwamen er familieleden van deze Wierdenaren naar Vrivo. En die familieleden, de broers Matthijs, Peter en Eddie Oosterhuis brachten het niveau meteen een stuk omhoog.

Ook “springveer” Gerald Mensen keerde terug op het oude nest. Het team groeide en klom omhoog in de promotieklasse. Maar het vinden van een trainer bleef een probleem. Door omstandigheden kon Matthijs Oosterhuis niet meer spelen en een chronische blessure hield ook Patrick te Vaarwerk aan de kant. Van de nood werd een deugd gemaakt en het duo nam het trainen van de inmiddels in kwaliteit en kwantiteit gegroeide selectie op zich. Robert Hees verhuisde naar de liberopositie. Verder bleven Leon de Jong, Ruud Gerritsen, Roel Boone en Arnold Hilberink hun posities bezetten.

Opnieuw kwamen er ex – divisiespelers naar Vriezenveen. Raymond van Amersfoort kwam over van het uit elkaar gevallen Flash Nijverdal. En van de Enschedese studentenclub Harambee kwam Sander de Koning over (opgegroeid in een volleybalgezin in Vriezenveen, maar in zijn jeugdjaren voetballer bij DETO). Roel Boone en Arnold Hilberink namen afscheid en gingen het 2e team versterken. Het nieuwe eerste team begon vol goede moed aan het seizoen 2011 – 2012. In het begin ging het nog niet zo goed en uitgerekend in die eerste fase werd men geconfronteerd met Set Up ’65 uit Ootmarsum, dat twee sterke teams in de promotieklasse had.

De in Ootmarsum opgelopen achterstand kon uiteindelijk niet meer goed worden gemaakt. Thuis werd nog wel van beide Set-Up teams gewonnen, maar op weg naar die belangrijke wedstrijden waren er onnodig punten gemorst tegen “mindere goden”. Vrivo eindigde op de tweede plaats en moest spelen in een nacompetitie. Intussen drong het team door tot de halve finale van de regiobeker. Het ploeg had in die bekercompetitie al regio divisie teams uitgeschakeld en ook divisionist Blauw-Wit uit Oldebroek zou gezien de vorm gepakt kunnen worden.

De bekerfinale was in zicht. Maar in die halve eindstrijd zat alles tegen en Vrivo, dat zich bovendien vreselijk “bestolen” voelde, tankte in die wedstrijd geen zelfvertrouwen voor de nacompetitie. Maar die nacompetitie bleef uit. Beide tegenstanders trokken zich terug en “feestloos” promoveerde Vrivo naar de regiodivisie.

En weer kreeg Vrivo teamuitbreiding. Guido Houkema kwam zijn plaatsgenoot Raymond van Amersfoort achterna en ook midspeler Daniël Brouwer voegde zich bij zijn ex-teamgenoten van Flash en WVC Volley. Er stond aan het begin van dit seizoen een prima divisieteam. Na twee verliespartijen werd er tot halverwege februari niet meer verloren. En sfeermaker Sander de Koning, die door zijn werk niet vaak aanwezig kon zijn, fungeerde als een soort “vliegende keep” op momenten, dat één van de andere spelers even vast zat.

Het ging heel voortvarend en het kampioenschap gloorde aan de horizon. Ook in de beker stormde Vrivo dit seizoen weer ongehinderd door. Men was gebrand op een beter resultaat dan vorig jaar. De finale moest niet alleen worden gehaald, maar ook nog worden gewonnen. Maar eind februari kwam plotseling de klad in het Vrivo spel. Uitgerekend in de wedstrijd tegen titelconcurrent Orion uit Doetinchem was “kanon” Gerald Mensen van slag. Het had niet alleen weerslag op het resultaat van die wedstrijd, maar op het hele team in de wedstrijden erna.

Vrivo tobde een aantal weken en verloor maar liefst 12 punten. De concurrentie verloor ook wel, maar Orion kon de kampioensvlag al enkele wedstrijden voor het einde van de competitie hijsen. Vrivo was net als in het voorgaande seizoen veroordeeld tot het spelen van promotiewedstrijden. Het Arnhemse Arvevo 2 trok zich terug en dus moesten VVH (Harderwijk) en Vrivo de afgelopen week strijden om de plaats in de 2e divisie.

Vrivo won donderdag de uitwedstrijd in Harderwijk met 1 – 3 (19 – 25, 17 – 25, 25 – 20, 23 – 25) en afgelopen zaterdag werd het in “De Stamper” na opnieuw een spannende partij 3 – 1 voor de Vriezenveense ploeg (25 – 21, 20 – 25, 25 – 17, 25 – 20). De zenuwen speelden een grote rol in deze wedstrijd, maar uiteindelijk was Vrivo deze toch op cruciale momenten de baas.

De mannen van Patrick te Vaarwerk en Matthijs Oosterhuis spelen volgend seizoen weer in de landelijke 2e divisie. Voor de niet-ingewijden: Boven de 2e divisie zijn er nog 3 divisies: de 1e divisie, de Topdivisie en de Eredivisie. En onder de 2e divisie zijn er nog 1 regionale divisie en 5 regionale klassen. In voetbaltermen: de 2e divisie komt ongeveer overeen met de Hoofdklasse.

En Vrivo had het afgelopen seizoen de tegenstanders nog in Twente en de Achterhoek. Maar het komend seizoen zal het “speeldistrict” zich hoogstwaarschijnlijk gaan uitstrekken tot ver in het midden van het land, waarbij Nijmegen, Apeldoorn en Zeist de “grensplaatsen” zullen zijn.

Het seizoen is voor Vrivo nog niet voorbij. In de bekercompetitie stond men op 27 april opnieuw in de halve finale. En weer was Blauw – Wit de tegenstander. Maar dit keer had het Oldebroekse team geen schijn van kans (3 – 0 voor Vrivo: 25 – 14, 25 – 17, 25 – 17). Op 25 mei treft Vrivo in de finale in Ootmarsum het Enschedese Twente ’05.

Na de promotie blijft er nog één doel over: het winnen van de regiobeker (In 1990 stond Vrivo voor de eerste keer in de finale en won toen de beker). Een echte dubbel kan het natuurlijk niet worden, want dan zou Vrivo kampioen moeten zijn, maar als de beker wordt binnengehaald, zal het wel zo voelen. Maar beker of niet, het seizoen voor Vrivo is al uitermate geslaagd. Met de vrouwen ook volgend jaar weer in de promotieklasse en met de promotie van het 1e en 2e mannenteam kan het seizoen 2012 – 2013 niet meer stuk.

(Achtergrond verhaal bij promotie door Daniël Brouwer, Vrivo heren 1)