VV Utrecht H1 heeft wederom langste adem

VoV, 17-01-2018. 5:49 uur. ‘Alles uit de contributie halen’ is een veelgehoorde kreet bij de ploegen die koppig weigeren om hun wedstrijden na vier sets al beslist te laten zijn. Deze kreet kan tegenwoordig ook op een andere manier geïnterpreteerd worden, bewijst VV Utrecht dit seizoen.
Wij zullen de laatste zijn die zeggen dat je voor spektakel naar de wedstrijden van VVU H1 moet komen, maar we hebben de statistiek inmiddels een klein beetje aan onze zijde. Voor de derde keer dit seizoen laten we het tot (ver) boven de dertig komen, voor we besluiten wie de set uiteindelijk wint.

En die lange adem komt op een bijzonder moment. Voor de meeste spelers van VV Utrecht ging het wekkertje ergens tussen 06.00 en 07.00 op de zaterdagochtend. Voor Sander Loeff naar verluidt om 03.15 al, maar die moet dan ook met de bus uit Leidsche Rijn komen (!).
Dit alles is niet voor een lange voorbespreking, maar om de verenigingsplicht te vervullen: zaalwacht. Vrijwel iedereen meldde zich om de eerste velden op te bouwen en de mini-teams te verwelkomen en de weg te wijzen. Er wordt gefloten, geteld, gevlagd en gecoacht en de gezelligheid is de hele dag bij de wedstrijdtafel te vinden. Vinden we zelf, dan.

Dat trekt wel een behoorlijke wissel op de mindset die we benodigd achten om een wedstrijd in te gaan. Kasper zet ons in de voorbespreking op standje messcherp – er moeten appeltjes geschild worden. Next Volley Dordrecht heeft ons de vorige keer in een vijfsetter (daar is die contributieoptimalisatie weer) terug gewezen en gezien de ranglijst vinden we dat we dat moeten rechtzetten.

Nadat we ons eigen veld hebben opgebouwd, beginnen we aan een geconcentreerde warming-up en starten we even later met de basisopstelling Rauwerdink, van Gilst, Agterberg, v/d Lugt, van Gelderen en Loeff. Het spel blijft lekker gelijk op gaan. Mooie side-outs worden afgewisseld met knullige fouten en de tegenstanders zijn aan elkaar gewaagd.
Erg aan elkaar gewaagd. De spanning bereikt een hoogtepunt als de 27-27 en 28-28 tussenstanden worden bereikt, vanaf daar zakt het weer iets weg. 33-33, 34-34, het begint een beetje absurd te worden. Op 38-36 wordt uiteindelijk de set in het voordeel van VV Utrecht beslist. Een nieuw persoonlijk record: na dit seizoen al een keer 29,  31 en 34 punten bereikt te hebben wordt de contributie nu wel wat extreem verspreid over de punten.

Toch: winst is winst, en VV Utrecht dendert door in set 2. Die wordt netjes op 25 punten afgesloten, met 22 voor Dordrecht. In set 3 draaien de rollen om. Dordrecht verhoogt de servedruk en dat leidt tot een verminderde side-out van VV Utrecht. In de tegenstoot maakt met name de handige diagonaal het de Domstedelingen lastig. Utrecht verliest de set met 19-25.

In de laatste set wordt de rug gerecht en speelt Utrecht de wedstrijd gedecideerd uit. Een uitblinkende Michiel Voost wordt goed bediend door een even zo goed spelende Bas Rauwerdink en die middendruk levert genoeg ruimte aan de buitenkanten om het spel gevarieerd te houden. Met een 3-1 winst komt VV Utrecht goed uit de winterstop. De ranglijst zit vol mogelijkheden – de top 3 is niet heel ver weg en langzaamaan begint er een gaatje met het rechterrijtje te ontstaan. Dat is allemaal leuk en aardig natuurlijk, maar we laten ons niet afleiden van het daadwerkelijke doel: die 38 punten nog een keer overtreffen.

We willen namelijk echt alles uit de contributie halen.

gh @ VoV, verslag VV Utrecht H1.